Naruto: Ninja Council 2

Naruto is een animatieserie die steeds populairder en volgens velen ook beter en beter wordt. Het is dan ook behoorlijk zonde dat de games deze stijgende lijn niet kunnen nadoen. Naruto: Ninja Council 2 is wederom een middelmatig product. Hopelijk heb je deze review eerder geconsulteerd voordat je het spel hebt gekocht.

Eerste, tweede of derde deel?

Met de overdaad aan Naruto-games die we over ons heen krijgen, is het bos door de bomen niet meer te zien. Zo krijgt elk platform wel zijn eigen gameserie en draaien er op de Nintendo DS welgeteld drie spelreeksen. Naast Naruto: Path of the Ninja en Naruto: Ninja Destiny bestaat er ook zoiets als Naruto: Ninja Council. Daarvan verscheen onlangs het tweede deel, wat het eerste deel, speciaal voor de Nintendo DS is, maar eigenlijk het derde deel in de serie. Rommelige vertelling? Nee, rommelige nummering!

De hoofdpijn kwam dus al opzetten voordat de cartridge goed en wel in de Nintendo DS zat, maar Naruto en zijn ninjavriendjes slaagden er in om hier een behoorlijke migraineaanval van te maken. Blijkbaar vonden de makers de opzet van de vorige delen in de Ninja Council-serie niet erg gelukt, zodat men het roer nóg een keer heeft omgegooid. Ninja Council 2 is namelijk geen simpele vechtgame meer zoals de vorige delen, maar een verhaalgedreven spel. Blijkbaar vonden zelfs de ontwikkelaars bij Tomy het te gortig om een vierde subtitel waar de naam “Ninja” in voorkomt te bedenken en zodoende heet deze game Ninja Council 2.

Personages

Naruto: Ninja Council is, zoals gezegd, een tweedimensionale beat ‘em up die alleen een storymodus herbergt. Het verhaal van Ninja Council 2 stapt de verhaallijn van de anime ergens halverwege binnen, wanneer Tsunade de leiding krijgt over het dorpje van Naruto om het weer te herbouwen.

Leden van de slechte Orochimaru-clan vallen het dorpje binnen en weten vier krijgers te ontvoeren, wat Naruto en kornuiten natuurlijk niet op zich kunnen laten zitten. Op dit moment begint de game en kan je tussen een aantal verschillende authentieke personages uit de animé kiezen. Er kan een hoofdpersoon geselecteerd worden met twee sidekicks, om zo met een drietal speelbare personages te beginnen, waartussen op ieder willekeurig moment gewisseld kan worden.

Jammer genoeg heeft dit weinig invloed op de speelwijze. Het gevechtsysteem is sowieso weinig diepgaand en herbergt alleen een stootknop en de mogelijkheid om projectielen te werpen. De mogelijke combo’s die hier aan vast zitten heb je na drie vijanden allemaal al gezien, die ook nog eens heel erg op elkaar lijken. Het is dus onvermijdelijk dat Naruto: Ninja Council al erg snel repetitief wordt.

Speciale aanvallen

Gelukkig heeft de ontwikkelaar nog wel wat variatie ingebracht in de vorm van speciale aanvallen. Deze zijn afhankelijk van een krachtenbalkje dat je Ninjutsu-voorraad moet voorstellen en te activeren door middel van het touchscreen. Gelukkig zijn deze wel behoorlijk variërend. Ook heeft elk personage een andere aanval, waardoor het nog zin heeft een divers team aan krijgers samen te stellen.

Zo is het bijvoorbeeld mogelijk een vuurzee op de vijand los te laten door in de microfoon te blazen. Dit is met afstand de leukste speciale aanval in de game, maar de andere speciale aanvallen zijn ook niet onaardig. Denk aan supersnelle aanvallen of de mogelijkheid jezelf te klonen, door op de goede momenten op de juiste plekken op het scherm te tikken.

Rambo of Indiana Jones

Daarnaast bevatten de levels een wel heel makkelijke poging om variatie toe te voegen aan het spel. Het is namelijk mogelijk verschillende paden te bewandelen om zodoende de levels op een andere manier uit te spelen. Deze wegen vereisen allemaal een andere aanpak van spelen. De een kent een hoop tegenstanders en vraagt dus om een hoop geknok, om door de ander heen te spelen moet je vooral je platformkunsten aanwenden.

Helaas is het ren-, spring- en klautersysteem nog slechter uitgewerkt dan het vechten, waardoor de minst vervelende manier van spelen wordt gevormd door het herhaaldelijk button bashen tijdens het knokken. Het springen werkt niet lekker, je valt onbedoeld in afgronden en mist platformen. Niet door onkunde, maar doordat je continu in gevecht bent met de zwabberige besturing. Het is alsof het spel je wel de keus geeft om als Rambo of juist Indiana Jones te spelen, maar Harrison Ford nu echt te oud lijkt te zijn geworden.

Conclusie

Er valt geen andere conclusie te rechtvaardigen, Naruto: Ninja Council 2 is het zoveelste middelmatige Naruto-spel dat verschijnt. De licentie is goed gebruikt maar komt totaal niet uit de verf door een gebrekkige verhaalvertelling. Het vechten is vervelend en het platformwerk wordt belemmerd door een matige besturing, iets wat alleen leek voor te komen toen driedimensionale games net werden geïntrodueerd. De graphics zien er uit alsof het een GameBoy Advance-spel betreft en de variatie is ver te zoeken.

Naruto: Ninja Council 2 is binnen een uur of tien uit te spelen, waarin je de ene onbelangrijke vijand na de andere verslaat. Er ontstaat totaal geen affiniteit met het spel en de bedoeling daarvan en het wisselen tussen personages dient meer als backup voor wanneer je levensmeter zich in het rood bevindt, dan voor het tactische aspect. De Naruto-ninja’s lijken namelijk als twee druppels water op elkaar en kunnen alleen van elkaar onderscheiden worden door middel van hun speciale aanvallen, het grootste lichtpuntje in de game.

Deze recensie is ook niet af te sluiten door de smoes dat het voor de fans wel een interessante game is, want dat is het niet. Met alle Naruto-games die nu uit zijn is een badkuip te vullen en er is zoveel beters op de markt, zoals Naruto: Path of the Ninja voor de Xbox 360 of Naruto: Ninja Clash voor de Nintendo Wii. En mensen met een Nintendo DS die een tweedimensionaal actiespel willen, kunnen beter doorlopen naar Castlevania: Order of Ecclesia. Ik heb gesproken.