Hoe graag mensen het misschien ook zouden willen: ik ga Saints Row 2 niet vergelijken met Grand Theft Auto IV, simpelweg omdat het twee compleet verschillende games zijn. Waar Grand Theft Auto IV vrij serieus is, is Saints Row 2 dit absoluut niet. Maar is deze over-the-top humor en gameplay een tweede keer nog net zo leuk als de eerste of begint het inmiddels te vervelen?
Als Saints Row 2 exact hetzelfde zou zijn geweest als zijn voorganger, maar dan met nieuwe missies en personages, dan was het antwoord een volmondig ‘ja’ geweest. Meteen als je het spel opstart blijkt echter al dat er aardig wat veranderd is sinds het eerste deel, zo blijkt uit de character creator. Uiteraard kun je geslacht en afkomst bepalen maar ook leeftijd, lichaamsbouw en zelfs hoe je karakter praat: er zijn drie mannelijke en drie vrouwelijke stemmen en voor alle zes de stemmen zijn alle dialogen in het spel ingesproken. Maar niet alleen de manier waarop je converseert kun je zelf bepalen, ook de wijze waarop je beweegt en reageert op andere mensen kun je helemaal zelf instellen. Wil je iemand bespotten door hem te teabaggen? Ga je gang. Het kan allemaal en het kan dus ook wel even duren voordat je je perfecte personage samen hebt gesteld. Mocht dit absoluut niet je ding zijn dan kun je je er ook redelijk makkelijk vanaf maken door snel een paar variabelen in te stellen, want later kun je altijd nog een bezoekje brengen aan de plastisch chirurg.
Net zo customizable als jijzelf is je gang, de Third Street Saints. Je kunt bepalen wat voor kleding ze dragen, hoe ze reageren op andere mensen en wat de tag van je gang is. Uiteraard zijn hier de nodige dingen te unlocken: nieuwe kledingstijlen voor je gang, nieuwe auto’s… En ook hier geldt: hoe fouter hoe beter, wat zich met name uit in kledingsstijlen zoals ‘Ninja’ en ‘Pimps ’n Ho’s”. Het eerste deel is er dus niks bij.
The show must go on
Saints Row 2 begint vijf jaar na het einde van Saints Row, waarin het laatste wat we zagen was hoe de boot waarop de hoofdpersoon zich bevond, explodeerde. Hij, of zij, heeft de explosie overleefd en wordt vijf jaar na deze bizarre gebeurtenis wakker in de ziekenboeg van de gevangenis. In het bed naast het zijne blijkt de broer van een van de leden van de vroegere Third Street Saints te liggen die het hoofdpersonage helpt om te ontsnappen. Je krijgt nauwelijks de tijd om even rustig stil te staan bij wat je net hebt gehoord want je moet meteen aan de bak: eerst weg uit de ziekenzaal, dan weg uit de gevangenis zelf en daarna moet je ook nog eens zien te ontsnappen van het eiland waarop de gevangenis zich bevindt…Geen gemakkelijke klus, maar het is wel heerlijk om meteen midden de actie te zitten en niet eerst een uitgebreide tutorial te hoeven doorlopen.
Eenmaal van het eiland af wacht je meteen een nieuwe missie: redt Johnny Gatt, die terecht staat voor meer dan driehonderd moorden en gepland staat voor een enkeltje elektrische stoel. Heb je deze missie eenmaal voltooid dan staat Stilwater helemaal voor je open om de Third Street Saints weer aan de macht te helpen: je kunt vanaf nu gaan en staan waar je wilt en er zijn geen gebieden die je eerst moet unlocken. Stilwater is echter helemaal veranderd en al snel kom je erachter welke drie bendes je nieuwe rivalen zijn: de Japanse Ronin, de voodooachtige Sons of Samedi en de angstaanjagende Brotherhood.
Net zoals in de stad Stilwater zijn er wat veranderingen in het combatsysteem, hoewel deze een stuk minder drastisch zijn. Ten eerste kun je nu op een knop drukken zodat je over de schouder van je personage meekijkt en zo nauwkeuriger kunt schieten. Naast iemand neerschieten of -slaan kun je nu ook iemand vastgrijpen en gebruiken als menselijk schild. Hierdoor vangt je slachtoffer een aantal schoten voor je op, maar er is nog een belangrijk voordeel: gebruik je een burger als gijzelaar in een vuurgevecht met de politie dan zullen deze niet meer op je schieten. Heb je je menselijke schild vervolgens niet meer nodig dan kun je deze tegen de politieagenten aangooien om zo nog wat tijd te winnen en je snel uit de voeten te maken. Overigens kun je iemand ook in een keer beetpakken en weggooien zodat deze bijvoorbeeld op de rails valt terwijl er net een trein aankomt. Jammer genoeg zit er in Saints Row 2 nog geen optie om dekking te zoeken zoals deze in bijvoorbeeld Gears of War zit, maar wie weet, misschien in deel drie…
Kon je in Saints Row enkel met auto’s door de stad heen scheuren, nu is het aanbod aan voertuigen drastisch vergroot: motoren, watercrafts, helicopters, vliegtuigen… Zelfs parachutespringen is mogelijk. Als je dat wilt kun je zelfs cruisecontrol aanzetten terwijl een auto rijdt, er vervolgens uitspringen en toekijken hoe de auto inrijdt op iets anders en ontploft. Op deze manier kun je het voor jezelf ook een stuk makkelijker maken om te schieten terwijl je rijdt. Er is hiervoor echter nog een andere manier…
Hoe meer zielen, hoe meer vreugde
Als Saints Row een feestje was dan was het wel een vrij eenzame: hoewel je de hulp in kon roepen van je homies stond je er voor de rest helemaal alleen voor. In Saints Row 2 is hier verandering in gekomen: je kunt nu ook de online hulp inroepen van een vriend of vriendin en samen enkele missies of zelfs het hele spel doorlopen. Als jullie samen een missie succesvol afronden wordt dat in het spel van beide spelers opgeslagen waardoor het voor kan komen dat iemand die pas net is begonnen met het spel al een van de laatste missies heeft voltooid. Het is echter niet zo dat het spel makkelijker wordt door deze in co-op te spelen: het spel past zich namelijk aan op het moment dat jij besluit samen met iemand anders Stilwater onveilig te gaan maken. Zo wordt een van de nieuwe activiteiten, waarbij je fans weg moet houden van een celebrity, er zeker niet makkelijker op omdat er nu twee keer zoveel fans zijn die allemaal proberen de celebrity in elkaar te meppen. Dit doet echter absoluut niets af aan de lol die je hebt door het co-oppen in combinatie met de geweldige over-the-top humor die zo kenmerkend is voor Saints Row 2.
Naast de co-op mode bevat Saints Row 2 ook een multiplayer mode waarin je het op kunt nemen tegen een aantal vrienden, hetzij in Deathmatch, hetzij in de multiplayer mode Strong Arm. In deze laatste modus worden spelers verdeeld over twee teams, die samen in een afgesloten gebied worden geplaatst en daar zoveel mogelijk geld moeten zien te krijgen door activities te doen. Dit kan door samen te werken maar ook individualisten zullen zich hier best mee vermaken. Je kunt namelijk in je eentje het andere team flink pesten door zogenaamde tag’s te spuiten op bepaalde plaatsen waardoor je of constant extra geld krijgt, of je je tegenstander een nadeel geeft. En geloof me, als je eenmaal merkt dat je tegenstander een rookgordijntag heeft geactiveerd weet je niet hoe snel je dat ding weer over moet spuiten want hij is behoorlijk irritant.
Zoals ik eerder al zei kun je in het begin kiezen uit zes verschillende stemmen en is echt alles wat het hoofdpersonage zegt, van dialoog tot random opmerkingen terwijl hij of zij op straat loopt, zes keer in gesproken en behoorlijk goed ook. Ook de nummers op de radiostations zijn weer erg prettig om naar te luisteren. Helaas ben ik over de graphics iets minder positief: deze zijn niet drastisch verbeterd in vergelijking met het eerste deel, dat een jaar of twee geleden uitkwam. Aan de andere kant doet dit niks af aan het spelplezier dat je zeker zult hebben met Saints Row 2 en dus neem ik dit graag voor lief.
Conclusie
Saints Row 2 draait om twee dingen: het spel spelen zoals jij dat wilt en fun, fun en nog eens fun. Zowel in je eentje als met zijn tweetjes is Saints Row 2 een buitengewoon plezierige ervaring die je nog veel vaker zal willen beleven. Het gevechtsysteem is iets uitgebreid, er zijn meer verschillende voertuigen en je kunt ook respect verdienen door nieuwe dingen te proberen binnen het spel. De co-op zit goed in elkaar en is leuk maar niet te makkelijk, en ook met de multiplayer modes zoals Strong Arm zullen jij en je vrienden je een aardige tijd lang kunnen vermaken.
Grafisch is Saints Row 2 wel beter dan zijn voorganger, maar je hebt nauwelijks momenten dat je verbaasd staat over hoe mooi de graphics wel niet zijn. Dit neemt echter niet weg dat Saints Row 2 puur plezier is en je hier dus heel makkelijk overheen kijkt. Het gevoel dat je krijgt als je met een van je vrienden door Stilwater racet om de stad eens flink wakker te schudden is een heerlijke ervaring die je telkens weer opnieuw zal willen beleven. Saints Row 2 is gewoonweg leuk en dus zeker een aanrader, of je nou van Grand Theft Auto houdt of juist niet.