Fracture

Shooters hebben we in allerlei soorten en maten, waarbij we alles ondertussen wel hebben gezien. Althans, dat dachten velen… totdat Fracture zich aandiende. De omgeving op allerlei manieren vervormen staat centraal in deze game en hoe dat uitpakt, lees je in deze review…

Voorgeschiedenis

Het verhaal van Fracture speelt zich af in de tweeëntwintigste eeuw, een periode waarin de Verenigde Staten in twee stukken is verdeeld door de Great Flood, een enorme overstroming die het Oosten van het Westen scheidde. Beide delen van het land zijn vervolgens een geheel eigen weg in geslagen om te overleven. Het Oosten, ook wel bekend als de Atlantic Alliance, heeft voor cybernetics gekozen, terwijl de Westerse Republic of Pacifica zich bezig is gaan houden met het manipuleren van menselijk DNA. Waar iedereen voor vreesde blijkt werkelijkheid te worden, want een groot conflict breekt uit en een nieuwe wereldoorlog wordt op Amerikaans grondgebied uitgevochten.

Tot zover een stukje voorgeschiedenis, want hoe uitgebreid het verhaal van Fracture ook is, tijdens het spelen zal je er eigenlijk weinig aandacht aan besteden. De game draait om de actie en de mogelijkheden om je tegenstanders tegen te werken. Wat wel het duidelijke verschil maakt, is dat je tegenstanders uit het Westen vooral wat ‘bovenmenselijker’ overkomen, terwijl jij als soldaat uit het Oosten juist beschikt over diverse extreme wapens. En daar moet Fracture het ook volledig van hebben.

Uit de verf

Het grote speerpunt van de game is namelijk het bewerken van het terrein, of mooier in het Engels gezegd: ”Terrain deformation”. Je grootste hulp hierbij is de Entrencher, een wapen waarmee je grond kunt ophogen of verlagen. Een echt wapen is het niet, want je kunt de Entrencher gewoon onbeperkt gebruiken. Je hoeft alleen soms even na intensief gebruik de energiebalk van de Entrencher weer op te laden en je kunt weer aan de slag.

Grote beloften bracht dit teweeg de afgelopen periode, want de game zou door het kunnen bewerken van het terrein volledig ongescript zijn en ook strategische elementen met zich meebrengen. Het eindresultaat is echter niet van het voorspelde kaliber. Je kunt soms even een obstakel creëren om achter te schuilen door de grond te verhogen, of soms moet je gewoon ergens iets verhogen of verlagen om verder te komen in een level, maar strategisch wordt dit nooit. Daarnaast moet je ook gewoon nog altijd dezelfde route afleggen met vaste objectives, waardoor deformatie van het terrein nog niet echt uit de verf komt.

Je kunt vijanden de lucht in slingeren of tegen een plafond verpletteren door de grond onder hun voeten ineens te verhogen, maar echt nodig is dit niet. Het gebruik van de echte wapens is vaak veel makkelijker en doeltreffender. Gelukkig is het assortiment aan overige wapens ook voorzien van wat leuke gadgets. Zo heb je diverse granaten met elk hun specifieke uitwerking. Creëer een tijdelijk, klein zwart gat, dat alles opslokt wat in de buurt is. Of slinger omringende vijanden ver weg met een granaat die een tornado-effect teweeg brengt.

Pittig

Het behoorlijke minpunt dat het vervormen van terreinen erg tegenvalt, wordt nog eens versterkt door de overige gameplay. De dingen waar je mee bezig moet kennen we ondertussen al door en door, de afwisseling is ver te zoeken en ook de gevechten met wat grotere bazen zijn niet erg boeiend. Soms moet je even het truukje doorhebben om te ontdekken hoe je een level boss kunt verslaan, maar het is in de meeste gevallen eerder onnodig pittig dan een leuke uitdaging.

De multiplayer kent iets minder de zwakke punten van de singleplayer. Naast diverse bekende spelmodi als een deathmatch, team deathmatch en capture the flag, trekt vooral Excavation de aandacht. Hierbij dien je echt gebruik te maken van je wapens om terreinen te bewerken, want je moet op bepaalde plekken in de map de grond verlagen en vervolgens een ‘spike’ omhoog laten schieten. Zolang deze spike staat, verdient je team punten. Het is dus vooral een keuze tussen huidige spikes verdedigen of juist proberen meer punten te scoren door ook andere gebieden te claimen met een spike van jouw team. Natuurlijk geldt ook in deze modus dat het gewoon leuk blijft om de diverse wapens en granaten in te zetten om je tegenstanders stevig dwars te zitten.

Conclusie

Fracture legt de nadruk sterk op het vervormen van terreinen en daarom is het zo ongekend jammer dat juist dit aspect niet lekker uit de verf komt. Het gebruik van je Entrencher om stukken grond te verlagen of te verhogen is soms verplicht om verder te komen, maar afgezien van die spaarzame momenten kan je net zo goed met de conventionele wapens aan de slag.

De multiplayer biedt zeker extra vermaak, waarbij vooral de spelmodus Excavation erg interessant is. Grafisch blinkt Fracture echter niet echt uit en ook op het gebied van muziek en geluidseffecten is het allemaal niet echt hoogstaand. Uiteindelijk blijft een middelmatige shooter over, maar wel eentje die erg veel potentie heeft om nog eens beter uitgewerkt te worden.