The House of the Dead: Overkill

Wat? House of the Dead? Alweer? Zucht. Voor Wii? Geloof ik wel. Gaaf nieuw stijltje? Tof. Gemaakt door ervaren Wii ontwikkelaar? Toch even kijken dan…

Ik heb weinig met light-gun shooters in de huiskamer. In een arcade even een paar muntjes erin werpen is één ding, maar vijftig euro uitgeven aan een spel wat je langs een enkel pad leidt en een uurtje duurt om uit te spelen lijkt me toch een beetje te gek. Daarom moest ik ook even slikken bij House of the Dead Overkill, want het leek er even op dat me precies dát voorgeschoteld zou worden. Met nadruk op ‘leek’, want al vroeg in de presentatie bleek dat de Engelse studio die SEGA’s licentie overneemt zich zeer bewust is van de uitdagingen die met dit genre gepaard gaan.

Grindhouse

Jammer was echter er weinig onthuld kon worden over deze nieuwe titel, waaronder de extra modes en extra’s die de game interessant moeten houden. Er werd ons een groot aantal levels beloofd, maar wat nou groot is werd ons niet helemaal duidelijk. Wat ons wél duidelijk werd gemaakt aan de hand van een gameplay demo was dat dit niet weer het oude House of the Dead is. Overkill krijgt een hele andere sfeer dan de vorige delen, namelijk die van de Grindhouse-achtige horrorfilms uit de jaren ’70. Die hele ‘vibe’ van dat subgenre is ongelofelijk goed gekopieerd en in Overkill geïmplementeerd. Het beeld heeft een filter eroverheen die het ouder doet lijken, kleurgebruik is duidelijk aangepast en ook de omgeving zou je zo terug kunnen vinden op de sets van oudere horror films.

Wij kregen een pretpark te zien waar de ontwikkelaar wat kleine nieuwe functionaliteiten demonstreerde. Schudden om te herladen en nu kan je een beetje rondkijken door naar de zijkanten van het scherm te richten. Dat tweede lijkt misschien onbelangrijk, maar de ontwikkelaar beloofde dat dat later in de game nog leuke situaties op kan leveren omdat je nooit het overzicht hebt. Hoe dat gaat werken met de beloofde co-op is nog niet duidelijk.

Voorlopige Conclusie

Het level was, afgezien van het leuke stijltje, precies wat ik ervan had verwacht. Dus na de speelsessie kwamen de vragen: was dit het? Zijn er extra modes? Wat maakt deze game nou beter dan Umbrella Chronicles? Zijn antwoord: “no comment”. Dit was puur een voorproefje. Alle features en modes die deze game interessant moeten gaan maken mochten nog niet besproken worden, dus liep ik ontevreden weg. Maar ook lichtelijk enthousiast. Want zo’n oude licentie in nieuwe handen, met die nieuwe stijl, sprak me zeker aan.