Race Driver: GRID verschijnt deze zomer niet alleen voor de next-generation consoles en PC, er is ook voor een Nintendo DS-versie gezorgd. Vanzelfsprekend is dit niet dezelfde game als het origineel, maar een goede racegame, dat is het nog steeds.
It’s GRID, bitch!
Voordat ik aan Race Driver: GRID voor de Nintendo DS begon, waren mijn verwachtingen niet al te hoog. Na een aantal tergend slechte Need for Speed-games voor Nintendo’s handheld had ik de hoop op een goede racegame buiten Mario Kart DS eigenlijk al een beetje opgegeven, maar ik kan jullie gelukkig mededelen dat Race Driver: GRID me in positieve zin heeft verrast.
Vooraf moet wel gezegd worden dat deze Nintendo DS-versie van Race Driver: GRID maar weinig lijkt op zijn grote broers voor de PC, PlayStation 3 en Xbox 360. Uiteraard hebben we hier niet met een port te doen en dit is ook geen gedowngrade editie van het origineel. Race Driver: GRID voor de Nintendo DS is door een geheel ander ontwikkelteam gemaakt en uit het niets opgebouwd. In feite had deze game net zo goed een geheel andere titel kunnen dragen, maar vanuit marketingtechnisch oogpunt is de titel Race Driver natuurlijk veel interessanter.
Diepgang
Gelukkig lift dit spel niet zomaar mee op de goede naam die zijn grote broer heeft opgebouwd. Race Driver: GRID is dan ook een echt Race Driver-spel, aangezien de 3D-graphics, het realisme en het rijgevoel de beste punten zijn in het spel. Uiteraard kent Nintendo’s tweeschermig verkoopkanon zijn beperkingen, maar Race Driver: GRID gaat dieper dan welke andere racegame op de Nintendo DS.
Elke auto bestuurt net even anders en de gehele race plankgas geven is geen tactiek waarmee je snel zal winnen. Hierdoor heeft het spel meer weg van een simulatieracer dan je op het eerste moment zou verwachten. Gelukkig is de leercurve goed opgezet en worden de racebanen naarmate het spel vordert steeds iets pittiger, om uiteindelijk op het punt aan te komen waar ze bestempeld mogen worden als behoorlijk lastig. Daarnaast worden de scheurijzers die je onder de pedalen hebt ook steeds krachtiger en daarmee natuurlijk moeilijker onder controle houden, dus die ruime leercurve komt erg goed van pas. Natuurlijk is Race Driver: GRID geen game waar je maanden over zal doen voordat je hem eindelijk onder de knie hebt, maar dit spel is beter in het hokje ‘simulatie’ dan ‘arcade’ te plaatsen.
Geheel in stijl van dat genre is de mogelijkheid aanwezig om je auto’s te tunen. Ook hier geldt dat er op het eerste gezicht weinig nieuws onder de zon te vinden is, maar het leuke aan Race Driver: GRID is dat alle onderdelen te veranderen zijn door met je stylus op het touchscreen te tekenen. Als kers op de taart zit er ook nog een klein schadesysteem in het spel verwerkt. Verwacht geen bumpers die achter de auto’s aanslepen of kreukelzones die te verduren krijgen waar ze op getest zijn, maar je kunt bijvoorbeeld wel je aandrijving of je stuursysteem aan gort rijden.
Track Editor
De exclusieve feature van de Nintendo DS-versie van Race Driver: GRID die ook al aanwezig was in de voorganger, DTM Race Driver: Create & Race, is de track editor. Hier kun je helemaal zelf je eigen racebanen bouwen en zelfs delen met vrienden via de Nintendo Wi-Fi Connection. Deze circuits bouw je door verschillende segmenten, zoals rechte stukken, ruime en krappe bochten, chicanes, etcetera, op elkaar aan te sluiten. Daarnaast is het ook mogelijk om het geheel leuk aan te kleden op en rondom het circuit en je eigen setting te kiezen. Straatcircuits, racebanen in de bergen, in de woestijn of op een mooi grasveld, het is allemaal mogelijk.
Conclusie
Race Driver: GRID is een aangenaam goed racespel voor de Nintendo DS geworden. De game is zo goed als je van een simulatieracer op een handheld zou mogen verwachten met een stel features die ook op de console niet zouden misstaan. Met straatraces in de Verenigde Staten, circuitraces in Europa en driftuitdagingen in Japan kent de game voldoende variatie, waar nog een schepje bovenop wordt gedaan door de negenentwintig wagens en zevenendertig circuits, allemaal gelicenseerd. Daarnaast is er, zoals gezegd, ook de mogelijkheid om tot in den treure je eigen circuits te bouwen, die met een beetje tijd en moeite net zo goed kunnen zijn als de officiële racebanen.
De graphics behoren tot de beste driedimensionale plaatjes die de Nintendo DS je tot nu toe voorgeschoteld heeft. Ook de physics en het algehele racegevoel heb je tot nu toe nog niet meegemaakt op deze handheld. Is er dan niks slechts te melden? Jawel, online is het nog behoorlijk rustig dus het is hopen op wat commercieel succes. Ook heeft het spel af en toe last van hardnekkige framedrops en pop-up. En dan is er natuurlijk het gemis van die ontzettend toffe terugspoelfunctie, die de consoleversies van GRID wel hebben. Maar ja, je kunt niet alles hebben.