Guitar Hero: On Tour

Als je dacht dat je met je DS niet voor lul kon staan dan zou je daar tot op heden wel eens gelijk in kunnen hebben gehad. Daar is alleen met ingang van 18 juli 2008 verandering in gekomen, want sinds die tijd kan Guitar Hero: On Tour massaal aan de DS geklikt worden. Met hele vreemde gevolgen…

Vliegtuig

Stel je eens voor: je hebt zojuist Guitar Hero: On Tour voor op de DS gekregen met de uitdrukkelijke opdracht dit ‘spel’ eens aan een kritische test te onderwerpen en je staat ook op het punt om per vliegtuig te vertrekken naar je vakantiebestemming. Geen probleem zul je zeggen, ware het niet dat ik, nadat ik mijn ‘gitaar’ op vlucht HV116 aan mijn DS had gekoppeld en argeloos de eerste nummers begon te spelen, op zijn zachtst gezegd nogal wantrouwend werd aangegluurd door een aantal medevakantievierders. Dit overigens op een manier zoals alleen Néderlandse vakantiegangers dat kunnen. ‘We hebben een terrorist in ons midden!’ Er werd al gemompeld dat de tweede shoe-bomber was opgestaan en sommige blikken verraadden serieus wantrouwen.

En eerlijk gezegd: wat wil je ook… iemand die in de Economy-class met nog drie millimeter ruimte voor zijn benen en zijn knieen naast zijn oren op een klein apparaatje met twee schermpjes als een debiel met zijn vingers op een aantal knoppen zit te rammen en daarbij ook nog een heen en weer gaande beweging ter hoogte van zijn kruis (ik kan het echt niet helpen) maakt, dan moet er toch wel iets grondig mis zijn… Die gast zit een bom te activeren óf zijn schoenen aan te steken…!

De werkelijkheid was voor mijn medesardientjes gelukkig een stuk minder ernstig, en zeker toen ik een koptelefoontje aan de Nintendo DS koppelde hoorde je haast een zucht van opluchting door het vliegtuig gaan, overigens ook nadat een van mijn (zeer jonge) reisgenotes mij vriendelijk ‘doe es normaal…’ had toegebeten. Goed, ik wist dus weer waar ik stond, maar het eerst grote pluspunt van Guitar Hero: On Tour was dus al vastgesteld: je wilt gewoon zo snel mogelijk weten hoe het speelt. Er was al vaak over gespeculeerd hoe Guitar Hero op de Nintendo DS zou uitpakken en nadat we de afgelopen maanden waren getrakteerd op enkele (zeer overdreven) gameplay-filmpjes die vooral tot doel hadden wat onduidelijkheid weg te nemen, is de werkelijkheid nog mooier dan we ooit hadden durven dromen: Guitar Hero op de DS speelt lekkerder dan we ooit dachten en Guitar Hero: On Tour spéélt als Guitar Hero en is vooral géén goedkope manier om het ongekende succes van de Guitar Hero-formule nog even door te cashen door een DS-versie te maken. Het kan maar alvast duidelijk zijn…

Briljant

Natuurlijk zijn er grote verschillen. Het in elkaar knutselen van de ‘bom’ is om te beginnen kinderlijk eenvoudig. In het bijzondere doosje van Guitar Hero: On Tour vind je namelijk naast de cartridge, die trouwens niet in het bekende DS doosje zit, een gitaarmechanisme, een stylus-plectrum en een adapter voor het oude model DS. Standaard past de gitaar van Guitar Hero: On Tour namelijk op de DS Lite, maar als je de oude versie hebt, dan kun je door middel van deze adapter en wat schroefbewegingen het hele boeltje simpel op je DS ‘One’ zetten. Het is dus een kwestie van het hele apparaat op de DS klikken, waarbij de GBA-sleuf wordt gebruikt. Zit de gitaar eenmaal vast aan de DS, dan hoef je alleen maar je hand door de verstelbare band heen te steken en je vingers sluiten precies aan op de vier fretbuttons. Ja, je hoort het goed: VIER fretbuttons. Een vijfde was anatomisch niet verantwoord c.q. mogelijk, maar dit stoort geen moment tijdens het spelen. Je duim heb je trouwens hard nodig om alles goed vast te kunnen houden tijdens je optreden. Later daarover meer.

Vanonder de handband tover je vervolgens een plectrum in de vorm van een stylus. Dit plectrum is lekker groot zodat je je in ieder geval geen zorgen hoeft te maken over kleffe vingers en dat je plectrum uit je handen glibbert tijdens het spelen. Bij de DS Lite bemerkte ik overigens wel dat de gitaarmodule soms uit de GBA-sleuf floept. Niet heel erg ver maar een enkele keer toch ver genoeg om het optreden te doen beeindigen. Het is mij niet helemaal duidelijk hoe dat komt. Wellicht is het de wat gladdere behuizing van de DS Lite die dit veroorzaakt, maar het zou ook de sleuf zelf kunnen zijn. Hoe dan ook, als je de DS met gitaarmodule, ook wel Guitar-Grip geheten, eenmaal goed vast hebt en de handband strak hebt gespannen, staat niets een ouderwetse Guitar Hero-sessie je meer in de weg.

Rock

In wezen is er niet eens zo veel anders dan in Guitar Hero op de grote consoles. Uiteraard heb je niet de beschikking over een groot model gitaar, maar het principe is eigenlijk hetzelfde. Je moet de noten die langs komen aanslaan door op het juiste moment de knoppen op de Guitar Grip in te drukken en gelijktijdig op het juiste moment de snaren aanslaan. Het zal geen verrassing zijn dat dat bij Guitar Hero: On Tour op het touchscreen gebeurt door middel van de plectrumstylus. Er staat gewoon een gitaar naar keuze afgebeeld op het scherm en de bekende whammybar is ook te beroeren door de stylus erop te zetten en driftig heen en weer te bewegen. En alles werkt briljant! Het plectrum heeft een iets boller puntje zodat je je geen zorgen hoeft te maken over je touchscreen en je dus lekker wild tekeer kunt gaan op de nummers die de tracklist van Guitar Hero: On Tour rijk is. Grappig is dat je weer kunt kiezen tussen een basgitaar en een gewone gitaar.

In totaal staan er vijfentwintig nummers op de cartridge en het zijn eigenlijk alleen maar rocknummers met Black Magic Woman van Santana als absoluut hoogtepunt. Persoonlijk viel de tracklist mij eigenlijk toch een beetje tegen, er staan namelijk niet echt heel erg aansprekende nummers op, hoewel dit natuurlijk echt een kwestie van persoonlijke smaak is. Ook bij On Tour moet je de tracklist gewoon vanaf het begin afwerken en kun je mindere nummers niet skippen. Zo verplaats je je van venue naar venue. Het missen van een vijfde fretbutton lijkt op het eerste gezicht een gemis, maar al snel zal blijken dat je met vier vingers al genoeg moeite moet doen om alles uit te spelen.

Een heel ander punt is het verzamelen van Star Power. Daar waar je in andere Guitar Heroes de gitaar verticaal moest houden om extra punten te verdienen werkt dit in Guitar Hero: On Tour op de Nintendo DS effe heel anders. Als het moment is aangebroken om Star Power te verzamelen moet je heel hard iets in de microfoon van de DS brullen. Of dit nou het door de ontwikkelaar aanbevolen ‘ROCK ON!!’ is of desnoods ‘FUCK YOU’ of iedere andere willekeurige kreet, het blijft voor omstanders, die je bij een game voor een handheld vrijwel altijd zult hebben, een vreemde gewaarwording. Gelukkig kun je ook volstaan met een druk op de Star Power-knop, maar die blijkt een stuk minder betrouwbaar dan de microfoon.

Qua geluid zul je toch echt wat concessies moeten doen ten opzichte van andere Guitar Hero games. Er zit nou eenmaal geen vette geluidset aan je DS gekoppeld. De nummers klinken dan ook een stuk minder krachtig dan dat je misschien gewend bent maar toch komt alles overtuigend genoeg uit de kleine speakertjes van je DS. Het alternatief is een hoofdtelefoontje aansluiten, waardoor je de boel een stuk harder kunt zetten en waardoor de beleving net een stuk intenser is. Ook intens is de multiplayer mode die je in staat stelt een battle aan te gaan met een andere DS-rocker. Je krijgt een puntenbalk in beeld waaruit simpel blijkt wie er voor staat. Daarnaast kun je elkaar eens lekker dwars kunt zitten door een shirt over de gitaar van je tegenstander te gooien die alleen maar weg is te halen door er met je stylus heel snel een handtekening op te zetten. Of je bezorgt je opponent de schrik van zijn of haar leven door diens gitaar in de fik te steken. Uiteraard kun je die blussen door flink in de microfoon te blazen…

Conclusie

Guitar Hero: On Tour is een zeer geslaagde overzetting van het immens populaire Guitar Hero op de consoles. Complimenten voor Vicarious Visions en Red Octane die het mogelijk hebben gemaakt dat we de Guitar Hero magie ook kunnen gaan beleven op een handheld, zonder dat je het idee hebt dat je met een zwaar uitgeklede versie van een game aan de slag bent. Natuurlijk… het geluid is minder hard en minder overweldigend, je hebt geen echte gitaar in je handen en je zult toch enig inlevingsvermogen moeten hebben. Maar het belangrijkste is dat je met deze game absoluut helemaal niets inboet voor wat betreft het Guitar Hero gevoel. De DS levert je nog enkele leuke toevoegingen op voor wat betreft de typische DS-mogelijkheden en natuurlijk het ouderwetse verzamelen van gitaren en outfits. Daar tegenover staat dat de tracklist een beetje tegenvalt, maar de sensatie van Guitar Hero’en op een handheld compenseert dat ruimschoots. Gamers met hele grote handen zullen wat meer moeite hebben om lange gitaarsessies te voltooien, maar geen kramp in je handen houdt je tegen om deze game te halen!

Check de Tracklist:

* Blink-182 – “All The Small Things”
* Bloc Party – “Helicopter”
* Daughtry – “What I Want”
* Freezepop – “I Am Not Your Gameboy”
* Incubus – “Anna Molly”
* Jet – “Are You Gonna Be My Girl”
* Kiss – “Rock And Roll All Nite”
* Los Lonely Boys – “Heaven”
* Lynyrd Skynyrd – “I Know A Little”
* Maroon 5 – “This Love”
* Nirvana – “Breed”
* No Doubt – “Spiderwebs”
* OK Go – “Do What You Want”
* Ozzy Osbourne – “I Don’t Wanna Stop”
* Pat Benatar – “Hit Me With Your Best Shot”
* Red Hot Chili Peppers – “Knock Me Down”
* Rick Springfield – “Jesse’s Girl”
* Santana – “Black Magic Woman”
* Skid Row – “Youth Gone Wild”
* Smash Mouth – “All Star”
* Steve Miller Band – “Jet Airliner”
* Stevie Ray Vaughan – “Pride And Joy”
* Stray Cats – “Stray Cat Strut”
* The Doobie Brothers – “China Grove”
* Twisted Sister – “We’re Not Gonna Take It”
* ZZ Top – “La Grange”