Belief & Betrayal

Sinds de boeken van Dan Brown een grote hype hebben veroorzaakt, duiken er ook steeds vaker games op rondom kerkelijke complotten en mysterieuze samenzweringen. De avontuurlijke point&click-game Belief & Betrayal doet hier vrolijk aan mee. Of wij er ook vrolijk van worden, lees je in deze review…

Geheimen

Als liefhebber van adventure en point&click-games voel ik mij bijna als een bedreigde diersoort. Veel gamers staren vandaag de dag nog steeds blind op graphics of razendsnelle actie. Toch blijft het genre over een stevige, vaste fanbase beschikken en dat houdt ook mij nog steeds op de been. Toen er aangekondigd werd dat we bezig mochten met kerkelijke complotten en andere geheimzinnige zaken, kon ik niet wachten om weer flink met de muis in de weer te gaan.

Het verhaal van Belief & Betrayal begint bij Jonathan Danter, een journalist van het prestigieuze Manhattan Mirror magazine. Je staat op het punt om een hele grote stap te zetten voor je carrière, want je mag een interview houden met kardinaal Gregorio. Op het moment dat je klaar bent om richting Miami te vertrekken voor het interview, gaat ineens de telefoon. Het blijkt een inspecteur van Scotland Yard, die je even komt vertellen dat je oom twee dagen geleden is overleden. Jonathan is behoorlijk aangedaan, want al die tijd ging je er vanuit dat je oom al tien jaar dood was. Blijkbaar werkte oom Frank al die tijd voor de geheime dienst van het Vaticaan en was hij druk bezig om de vele geheimen van het Vaticaan te beschermen. Binnen de kortste keren staat de politie voor je deur om je te begeleiden naar het vliegveld. Geen Miami of een interview meer voor de boeg, maar Londen en een groot avontuur.

Herhaling

Dit grote avontuur wordt helaas op een aantal fronten behoorlijk tegengewerkt door enkele aspecten van de gameplay. De overeenkomsten tussen het verhaal van deze game en dat van de Da Vinci Code zijn duidelijk, maar ook de diverse handelingen lijken sterk op elkaar. Het ontcijferen van een code met een soort cryptex, de verwijzingen naar de heilige graal en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het hele plot en de diverse ontwikkelingen van het verhaal voelen daardoor al snel aan als één groot cliché en een herhaling van zetten.

Hier komt nog eens bij dat de dialogen in veel gevallen bijzonder langdradig zijn. Als je het verhaal goed wilt volgen en alle aanwijzingen wilt meekrijgen, wat in een point&click adventure toch wel essentieel is, dan wil je alles horen en zien. Toch betrapte ik mezelf er regelmatig op dat ik toch graag voor wat versnelling zorgde door stukken tekst weg te klikken. Geen al te best teken als het gaat om een game waarbij het verhaal een grote rol behoort te spelen.

Dat je die scènes liever doorspoelt komt niet in de laatste plaats doordat Belief & Betrayal geen lust voor het oog is. Ik ben zeker wat gewend en ook echt niet veeleisend voor dit genre, maar deze game komt er toch niet mee weg. Het feit dat je de meeste point&click-games zonder problemen op PC’s van vijf jaar oud kunt spelen vind ik erg prettig, maar deze keer ziet de game er ook wel echt uit alsof het een spel is van vijf jaar geleden. Lippen bewegen bij puur toeval als een character praat en je kunt regelmatig de trap op lopen over de gekartelde randjes bij een gebrek aan anti-aliasing. De voice-acting is daarentegen beter, net als de muziek en geluidseffecten, wat de pijn wel kan verzachten. Gelukkig zijn er ook nog wel meer positieve dingen te melden.

Interactie

Je hoeft in Belief & Betrayal geen onmogelijke combinaties met je inventory te maken of absurde puzzels op te lossen. Het is voornamelijk erg eenvoudig gehouden, zodat je hier geen problemen mee krijgt. Helaas word je wel regelmatig aan je lot overgelaten wat betreft de handelingen die je moet doen. Vaak is het gewoon een kwestie van de omgeving verkennen en afwachten tot je ergens een specifiek object tegenkomt waarmee je verder kunt in het verhaal. De spatiebalk biedt zeker uitkomst, aangezien je daarmee vlot te zien krijgt welke objecten in de omgeving interactief zijn. Hoewel je nog best eens veel tijd kwijt zult zijn aan onnodig klikwerk en wachten op wat tempo, scheelt het zeker dat je niet met je muis het hele beeld hoeft af te speuren.

Wat ook een leuke toevoeging is, is het feit dat je met meerdere characters kunt spelen. Je komt in het verhaal vanzelf nieuwe personages tegen, waarmee je ook omgevingen kunt verkennen. Toch had hier meer in kunnen zitten wat betreft coöperatief spel tussen de personages. Je kunt wel switchen tussen de characters, maar je hoeft eigenlijk niet samen te werken om iets groots of een uitgebreide puzzel op te lossen. Zodra elk character zijn of haar taak heeft vervuld, is het hoofdstuk klaar. Via een zakcomputer kan je wel informatie onderling uitwisselen, maar wat meer interactie tussen de characters zou in mijn ogen een welkome toevoeging zijn geweest.

Conclusie

Belief & Betrayal is voor mij niet echt geworden wat ik er aanvankelijk van verwacht had. De technische kant laat het toch wel aardig afweten en ook de langdradigheid van de dialogen en de vele clichés zijn geen meerwaarde. Eigenlijk kennen we alles al van andere games, en dan vaak in een betere uitvoering. Toch kan dit voor fans van het genre en extreme liefhebbers van samenzweringen en complotten best een vermakelijke game zijn. Het spelen met meerdere characters zorgt immers voor enige afwisseling, ondanks dat je niet echt veel hoeft samen te werken.

Uiteindelijk trekt dit de game naar een minimale voldoende, met de hakken over de sloot. Hierbij is het van belang om jezelf af te vragen in welke mate het genre, het verhaal en de diepgang je aanspreken. Ondanks dat de doelgroep bijzonder beperkt is, ben ik er van overtuigd dat er genoeg gamers zijn die zich met dit spel prima zullen vermaken. Zeker met het oog op het bescheiden prijskaartje, dat nog onder de dertig euro blijft.