Na een lange retraite keert Alone in the Dark weer terug onder de mensen. De game is in een modern jasje gestoken en voorzien van een bijzondere gameplay. Hebben we hier een spannende topper in huis, of kunnen we beter het licht gewoon aanlaten?
Cliffhanger
Ik ben een grote fan van setting en sfeer in een game, wat bij een spel als Alone in the Dark natuurlijk veel aandacht heeft gekregen. De lichten uit, het geluid wat harder… klaar om in richting Central Park te gaan. Inderdaad, dat park midden in Manhattan, New York. Wederom stappen we in de schoenen van Edward Carnby, maar je eerste stappen in die schoenen zijn niet al te prettig. Je komt namelijk versufd bij kennis in een vreemde onderzoekskamer, met nogal ongure types om je heen. Blijkbaar ben je niet meer van enig nut, want er wordt besloten om jou en een andere man van wat lood te voorzien. Gelukkig komt het niet zover, want binnen de kortste keren duiken de bekende, dodelijke scheuren weer overal op en kan het avontuur pas echt losbarsten.
Tot zover een korte kennismaking met het verhaal. Meer weggeven zou echt zonde zijn, want zeker bij een dergelijke game draagt het verhaal heel sterk de spelbeleving. Ontwikkelaar Eden Studios heeft daarnaast nog eens gekozen voor een zeer filmische aanpak door de game op te delen in afzonderlijke episodes. Alsof je een echte tv-serie als Lost of 24 aan het kijken bent, kan je ook steeds een terugblik bekijken met wat er in de vorige episode van de game gebeurd is. Het verhaal kent diverse wendingen en elke episode eindigt met een aardige cliffhanger, wat de beleving alleen maar ten goede komt.
Het sfeertje is dus wel goed verzorgd in de game, wat mede komt doordat het spel een zeer goede soundtrack heeft en ook de geluidseffecten zijn prima op hun plaats. Daarnaast is het grafisch ook netjes verzorgd, al spelen er wel af en toe wat kleine technische foutjes op. Kleine clipping problemen komen soms voor, maar daar willen we nog wel een oogje voor dichtknijpen.
Mogelijkheden
Waar ik echter minder van gecharmeerd ben, is de besturing waar men voor gekozen heeft. De linker analoge stick is namelijk te gebruiken om je personage te laten lopen én draaien, wat nogal een raar effect heeft. Daarnaast fungeert de rechter analoge stick om vastgepakte voorwerpen te bewegen, zodat je er mee kunt slaan, gooien, enzovoorts. In combinatie met de algehele traagheid van de gameplay kan de besturing op z’n zachtst gezegd nogal vervelend werken. Ik moet toegeven, het went wel steeds meer, maar de game had zoveel meer kunnen bieden als de besturing wat eenvoudiger gehouden was.
Ik noemde het net al even: het pakken van voorwerpen. Je kunt heel veel items uit je omgeving pakken om jezelf mee te verdedigen, naast het gebruik van een ouderwets pistool. Van grote hakbijlen en stoelen, tot brandblussers en stokken. De brandblusser zal je vaak nodig hebben om de weg vrij te maken door brandjes te blussen. Je zult echter ook nog genoeg demonisch gespuis uit de weg moeten ruimen, dus alles wat los rondslingert is te gebruiken als wapen. Helaas komt ook hier de besturing zwak uit de verf. Met de rechter analoge stick kan je in feite alle kanten op slaan en hakken met het voorwerp dat je vast hebt, maar in de praktijk blijkt dit toch wat moeizaam te verlopen. Heb je eenmaal een vijand tegen de vlakte, dan mag je met wat vuur de bewuste(loze) snoodaard definitief uitschakelen.
Vuur speelt een grote rol in Alone in the Dark en men heeft dan ook veel tijd gestoken in het gebruiken van vuur. Breng je stoel richting de vlammen en al snel zullen de stoelpoten beginnen te branden. Handig om een vijand in lichterlaaie te zetten, maar het kan ook voor jezelf goed uitkomen als je wat licht wil in donkere gebieden. Of combineer wat spullen zodat je een vurige molotov kunt gooien! Om de beleving van de game nog verder te vergroten, is ervoor gekozen om de game zonder echte Heads-Up Display (HUD) te spelen. Je inventory bevindt zich dan ook letterlijk in je jaszakken. Hier kan je een beperkt aantal dingen bewaren, waaronder medische hulp om je wonden te verzorgen. Het is niet zo dat je een heuse point & click-game speelt waarbij je ongekende combinaties moet maken, maar met wat creatief denken is er best veel mogelijk. Aan jou de keus of je die mogelijkheden gebruikt…
Wensen
Zoals gezegd spreekt een goede setting mij zeker aan, en met het Central Park heeft Alone in the Dark wat mij betreft goud in handen. Ware het niet dat je veel meer aan het spelen bent in de lineaire gebouwen om het park dan in de bossen zelf. Zodra je in het park (of een stukje van de omliggende stad) bezig gaat, ben je vaak aangewezen op voertuigen om je te verplaatsen. Als je een auto op tijd gestart krijgt, door het vinden van de sleutels of het voltooien van een vlotte minigame, doet zich vrij snel weer het probleem van de besturing voor, want ook bij het rijden laat de controle die je hebt nog best te wensen over.
Daarnaast is het rijden geen echt spectaculaire bezigheid en draagt het in mijn ogen ook niet heel veel bij aan de game. Sterker nog, je eerste grote auto-missie zal eerder ongekend veel frustratie veroorzaken omdat het leveldesign sterk te wensen overlaat. Gelukkig kan je door de episodische opzet van de game stukken van een episode gewoon overslaan, alsof je een film doorspoelt naar een volgend hoofdstuk, maar dit komt de beleving van de game en het verhaal natuurlijk niet ten goede. Het kan de game wel leuker en interessant houden als je na veel proberen nog steeds vast blijft zitten op een bepaald punt.
Conclusie
Nu we op het punt staan om Alone in the Dark van een passende conclusie te voorzien, besef ik dat dit wellicht een van de lastigste beoordelingen van de afgelopen tijd gaat worden. Ik keek heel lang al uit naar deze game. De spanning, Central Park… ingrediënten genoeg om een dijk van een game te maken. De besturing en kleine technische foutjes gooien helaas aardig wat roet in het eten, en ook het feit dat je uiteindelijk niet al teveel in Central Park zelf speelt, zorgt ervoor dat de game mij niet helemaal kan overtuigen.
Is het daarmee een slechte game, of alleen iets voor de echte fans? Nee, dat zeker niet. De echte fans zullen zich er misschien wat sneller mee kunnen vermaken, maar ook voor overige gamers is het heel goed mogelijk dat de besturing vanzelf begint te wennen en dat je verder kunt kijken dan de minpunten. Stiekem schuilt er toch best een sterk verhaal en een goede sfeer diep van binnen, wat Alone in the Dark alsnog naar een behoorlijke voldoende tilt. Toch had ik er liever meer van gemaakt…