Toen Rainbow Six: Vegas (1) zo’n anderhalf jaar geleden verscheen was er naast Gears of War niet echt veel online schietvermaak op de Xbox 360 te vinden. Inmiddels is de markt al méér dan verzadigd met games als Halo 3 en Call of Duty 4: Modern Warfare die de ranglijsten domineren. Rainbow Six: Vegas 2 is geen shooter die voluit voor het spektakel gaat. Rainbow Six: Vegas 2 is geen shooter die je week na week tot vijf uur ’s ochtends achter je televisie laat zitten. Wat het wel is, lees je in de review.
Bishop
Ubisoft voelde waarschijnlijk al nattigheid en tegelijkertijd met de aankondiging van Rainbow Six: Vegas 2 werd er meteen maar bijgezegd dat het hier om het laatste deel in Las Vegas zou gaan. Na de avonturen van Bishop (de nieuwe hoofdpersoon in het spel) pakt het Rainbow Six-circus weer in, wordt op de trailer geladen en verscheept naar een andere locatie, waar we waarschijnlijk binnen twintig maanden weer aan de slag kunnen met een andere campagne.
Toch voelt Vegas 2 geenszins als een afscheidswedstrijd. Het spel straalt degelijkheid uit, nog meer dan zijn voorganger. Er is een nieuw personage in het leven geroepen, Bishop, die ook bij het Rainbow Six-team op de loonlijst staat. Logan Keller en kornuiten blijven na het einde van Vegas 1 achter op de Hoover Dam, waar dat verschrikkelijke open einde zich afspeelde en Bishop is degene die je onder de knoppen krijgt. De eerste missies spelen zich vóór de gebeurtenissen van het eerste deel af, terwijl latere gedeeltes van het spel ook parallel en opvolgend aan Vegas 1 lopen. Hierdoor wordt Rainbow Six: Vegas 2 een prequel, een uitbreiding en een vervolg in één.
Uitbreiding
Toch bleef het gevoel dat ik hier met een uitbreidingspakket te doen had na het uitspelen van het spel het meeste hangen. Op de originele Xbox verscheen ooit Rainbow Six 3 met een klein jaar daarna Rainbow Six 3: Black Arrow. Vegas 2 geeft me precies hetzelfde gevoel als Black Arrow, namelijk dat van een add-on. De graphics zijn ietsje opgepoetst, maar vooral in de singleplayer stelt de vooruitgang niet veel voor. Veel nieuwe wapens en bewegingen heb ik niet gezien en de levels uit het eerste deel zijn vaak nog wat spannender dan die uit deze game.
Dat zit hem vooral in het feit dat Las Vegas het Las Vegas niet meer is wat het in het eerste deel was. Wanneer je naar Sin City afreist, kom je daar toch voor de casino’s. Afgelopen zomer liep ik er zelf nog rond en aangezien ik volgens Amerikaanse wetgeving nog lang niet mag drinken of gokken had ik op de casinovloer niet veel te zoeken. Toch heb ik vele avonden over The Strip geslenterd, gestaard naar die kolossale hotels met hun extravagante shows om mensen maar naar binnen te lokken. Het gekke is dat tussen al die miljarden aan onroerend goed er ook gewoon hele kleine winkeltjes te vinden zijn.
Rainbow Six: Lelystad
Zo vind je tussen de gondels en haute couturewinkels van The Venetian en de onmetelijke rijkdom, modern art en high-tech hotelkamers van het Wynn kleine éénverdiepingszaakjes die hier in Nederland gelijk zullen staan aan de Zeeman of de Aldi. Het schetst het ongelooflijk grote verschil tussen arm en rijk in de grootste nepstad die er op onze planeet is gebouwd. Lekker zielig, maar wanneer ik naar Las Vegas ga, dan kom ik daar voor de hotels en casino’s en daar ben ik dan ook heengegaan. Hoe jammer is het dan dat er in deze opvolger slechts twee casinolevels zitten. Je doet de buitenwijken van Las Vegas, een recreatiecentrum, een groot buitenverblijf, de Nevada desert en zelfs de Pyreneën aan maar veel van deze locaties zijn een stuk minder leuk dan de casinolevels.
Deze levels voelen bij vlagen ongeïnspireerd aan en soms lijkt het zelfs alsof ook de ontwikkelaars er liever nog een casinootje tegen aan hadden gegooid. Er is en blijft niks mis met de gameplay in deze levels aangezien deze nog steeds staat als een huis, maar in een Rainbow Six: Vegas-game wil je in casino’s knallen en niet in een buitenwijk die net zo goed in Lelystad had kunnen liggen.
Ervaring
Gelukkig is Ubisoft Montréal niet alleen maar hetzelfde wijsje blijven zingen. Zo hebben ze vermoedelijk goed gekeken naar Call of Duty 4: Modern Warfare en dan met name naar het ervaringspuntensysteem wat daarin verweven zit. Iets dergelijks is nu ook in Rainbow Six: Vegas 2 geïmplementeerd en daar zijn ze zeker in geslaagd.
Vanaf nu zijn er ervaringspunten te verdienen bij elke kill die je maakt, zowel in de singleplayer- als de multiplayermode, al dan niet in de coöperatieve modus. Domweg naar een vijand toelopen en hem wat lood in zijn buik toestoppen levert de minste ervaringspunten op, een goed opgezette aanval waar bijvoorbeeld een flashbang grenade aan te pas komt de meeste. Op die manier dwingt het spel je haast om tactisch te spelen, zodat dit ook in de makkelijkere standen loont. Daarnaast worden goede spelers die het voor elkaar krijgen om iemand door het hoofd of om een muurtje heen neer te schieten daar ook voor beloond.
Tot slot houdt dit systeem bij welk wapen jouw favoriet is. Grijp je veel naar je shotgun om targets van dichtbij open te rijten, dan zul je beloond worden met betere shotguns. Ben jij echter iemand die het liever van een lange afstand doet met zijn sniper, dan zal het spel ook dat doorhebben. Ook dit is zeker een aanvulling op de toch al heel goede gameplay van het eerste deel. Het voelt niet afgeraffeld maar juist zeer degelijk en betrouwbaar aan, wat alleen maar als een compliment opgevat kan worden.
Online
Uiteraard is de onlinemodus ook weer aanwezig en het kan niet anders of dit wordt een groot succes op Xbox Live en PlayStation Network. Het ervaringspuntensysteem houdt je net zoals in Call of Duty 4: Modern Warfare aan het spelen maar het is vooral de coöperatieve modus geweest die ik online nog veel heb gedaan.
Hoewel deze mode nu ook op een offline console, dus in split-screen te betreden is, blijft online co-op toch het leukst. Zeker door het ervaringspuntensysteem, waardoor er een soort onderlinge wedstrijd ontstaat tussen de Team Rainbow-leden. Een kill die jouw teammaat maakt geeft jou immers geen ervaringspunten en daarom zul je moeten proberen om zo veel mogelijk kills zelf op te eisen.
Dat hierdoor het tactische element waarbij je uitgebreid kon plannen, voorbereiden en taggen onnodig is gebleken moeten we maar voor lief nemen, aangezien deze nieuwe manier van coöperatief spelen ook zeer goed bevalt. Daarnaast zijn de klassieke Team Deathmatch-varianten ook weer aanwezig waardoor iemand met een next-gen console, deze game en een internetverbinding zich de komende weken niet meer hoeft te vervelen.
Conclusie
Zoals al eerder in deze review aangehaald voelt Rainbow Six: Vegas 2 net zoals een uitbreiding. Vegas 2 doet precies hetzelfde als bijvoorbeeld Ghost Recon: Advanced Warfighter 2, namelijk een bestaande franchise verder uitbouwen. De grootste toevoeging aan Vegas 2 is zonder twijfel het ervaringspuntensysteem, die de coöperatieve modus nieuw leven inblaast.
De singleplayercampaign is van gemiddelde lengte maar misschien een beetje tegenvallend voor degene die had verwacht lang in de casino’s van Las Vegas te vertoeven. De gameplay op de andere locaties is ook nog steeds erg goed, maar het Vegas-decor geeft het toch dat extra vleugje van herkenning, dat extra vleugje van toegestane foutheid en dat extra vleugje gevoel dat je hier met een AAA-titel te maken hebt. Visueel gezien is Rainbow Six: Vegas 2 een mooie verschijning, maar superprachtig is het niet. Het is duidelijk te zien dat Ubisoft Montréal vooral aan de graphics van de multiplayermode heeft gesleuteld maar dat mocht ook wel, want die was in het eerste deel niet om aan te zien vergeleken met de singleplayer.
Kort gezegd is Rainbow Six: Vegas 2 een dijk van een game geworden. Geen klassieker, geen absolute must-have maar ook geen spel dat je zomaar mag laten liggen. Iedereen met een PlayStation 3 of Xbox 360 met internetverbinding doet zichzelf hiermee een heel mooi cadeau.