Frontlines: Fuel of War

Op het slagveld van de first-person shooter is het gevecht nog nooit zo hevig geweest. Veel deelnemers van steeds hogere kwaliteit vechten voor hun bestaansrecht en hun ontwikkelaars voor hun leven. Na training van veteraan DICE waagt nieuweling Kaos Studios het erop met Frontlines: Fuel of War. Nog een oorlogsslachtoffer of de soldaat van de toekomst?

Frontlines neemt je mee naar een wereld die je liever niet ziet: een eng realistische voorstelling van de toekomst waarin de olie opgeraakt is. Er zijn twee facties ontstaan: de oud-communisten zijn samen de Red Star Alliance begonnen en alle westerse staten zijn samen gekomen in The Western Coalition Army. Zij vechten om de laatste druppels olie die diep onder de grond zitten verborgen bij de Kaspische zee. Niet de meest originele setting, maar hij wordt wel op een krachtige wijze gepresenteerd. In de singleplayer kijk je tijdens de tussenfilmpjes door de ogen van een journalist die het conflict verslaat en achtergrond informatie geeft. Dit is gedaan met statisch artwork en voice-over. Dat klinkt misschien een beetje saai, maar persoonlijk vond ik de in-game tussenfilmpjes minder boeiend dan het mooie HD artwork waarmee toegelicht wordt waar je nou eigenlijk voor vecht. Maar de verhaallijn is slechts een leuke bijzaak, want dit spel koop je toch echt voor de gevechten op grote schaal. Ik heb de Xbox 360 versie toegestuurd gekregen en ben zeer onder de indruk van de schaal waarop Frontlines zich afspeelt. Maar liefst vijftig spelers kunnen tegelijk rondrennen op de uitgestrekte maps. Met Frontlines is het de eerste keer dat een ontwikkelaar er in geslaagd is om je een gevoel te geven dat je een klein doch cruciaal deel bent in een groots offensief tegen andere spelers, wat een prestatie van formaat is.

Geoliede oorlogsmachine

Frontlines is vooral degelijk. Ontwikkelaar Kaos heeft al ervaring met het maken van dit soort spellen, dat is vooral te merken aan de uitgekiende balans tussen de verschillende sets wapens en voertuigen. De maps zijn groot en met variatie in grootte en hoeveel punten er zijn om te veroveren. Kortom: een stevig fundament voor een goede game. Het is een geweldig gevoel om bij een grote groep mensen te horen die allemaal naar één doel toewerken. Om deze fragiele balans te bereiken heeft Kaos op safe gespeeld en gaat daarbij nooit waar anderen niet zijn geweest. Er zijn geen risico’s genomen met de balans: alle wapens liggen redelijk dicht bij elkaar en welke class je ook kiest, je bent altijd redelijk goed voorbereid op elke situatie. Zo heeft de sniper-class zelfs een shotgun als tweede wapen achter de hand. De verschillende voertuigen zijn allemaal variaties op wat we al gezien hebben. Zelfs de kleuren in het spel zijn veilig: in het merendeel van de levels zijn het grootste deel van de omgevingen en gebouwen gekleurd in verschillende tinten bruin, donkergrijs en donkergroen.

Niet dat er helemaal geen vernieuwingen te vinden zijn. Sterker nog: er zijn twee belangrijke toevoegingen die de game onderscheiden van Battlefield. De eerste komt terug in de titel: de zogenaamde frontline. In Frontlines zijn de enige objectives die je kan halen degene die aan het front liggen. Heb je die objectives ingenomen? Dan schuift de lijn naar achteren. Dat gaat zo door tot je de vijand van het slagveld hebt verdreven. Dit heeft een goede en een minder goede kant: minder ervaren spelers zullen de gerichtere doelen waarderen, veteranen die graag overal op de map tegelijk verschillende offensieven starten zullen zich beperkt voelen in hun vrijheid. Een belangrijk voordeel is dat de tegenstand bij de objectives extra hevig is omdat veel spelers gericht zijn op relatief weinig doelen. De andere belangrijke toevoeging is dat je naast een wapenkit een extra set speeltjes mag kiezen bij het spawnen. De leukste speeltjes zijn de drones waarmee je van een afstandje de omgeving kan verkennen. Explosieve drones zijn heerlijk om te gebruiken tegen voertuigen of gewoon om tegenstander die te voet zijn achterna te zitten. Ik weet niet wat het is, maar een volwassen soldaat weg zien rennen voor een speelgoedtankje blijft leuk.

Proppenschieters

Hoe goed Frontlines ook in elkaar zit, op één punt stelt de game teleur: de één op één gevechten. Geweren voelen meer aan als proppenschieters dan machines waar lood uit gepompt wordt, de melee-aanval voelt alsof hij nog geen deuk zou slaan in een pakje boter en als je geraakt wordt ‘voel’ je dat niet echt. Alleen een rode balk geeft aan dat je in de penarie zit, maar die is zo subtiel dat je nooit voelt alsof je met je hoofd in de modder moet gaan duiken omdat je écht niet geraakt mag worden. Nooit trekken de gevechten je zo naar binnen dat je echt baalt dat je bent gestorven. Sterker nog: ik begroette het beeld van mijn lijk eerder met een nonchalante blik dan de wil om het de volgende keer beter te doen. Visueel word je ook niet gestimuleerd. De graphics zijn wisselend: tanks en wapens zijn zeer gedetailleerd, maar van vergezichten is in deze game geen sprake. Misschien ligt het aan de beperkingen van Xbox Live of iets dergelijks, want ik heb het gevoel dat hier grafisch meer in zit.

Bovenstaande klachten leiden niet tot grote problemen in multiplayer. Daar ga je namelijk als team te werk, wat heel anders in zijn werk gaat dan één op één knallen. De singleplayer leidt er echter zwaar onder, omdat jouw team jou al het werk laat doen. Dat is zonde, want de makers hebben duidelijk extra aandacht besteed aan de singleplayer. Er zit echt progressie in het verhaal, vijanden worden op logische plaatsen neergezet en missies voelen natuurlijk aan, alsof je echt bezig bent met het veroveren van land. Dat de game is gebouwd voor zijn multiplayer wordt echter duidelijk als je de intelligentie van vijanden onder de loep neemt en je let op de patronen waarin vijanden verschijnen. Het spel spawnt ze namelijk pas als je een doel haalt, dus krijg je golven vijanden over je heen in plaats van dat je constant strijd moet leveren.

Conclusie

Frontlines: Fuel of War is een zeer competente variatie geworden op grootmeester Battlefield. De game zit goed in elkaar en biedt genoeg materiaal voor vele uren speelplezier. De toevoeging van de frontline is zeer geslaagd en daardoor vraag ik me af wat Kaos nog meer toe had kunnen voegen aan deze formule. Afgezien van de vervelende combat heeft Kaos een sterk debuut gemaakt, nu hopen dat ze deze lijn naar de overwinning doorzetten.