FIFA Street 3

Terwijl voetbalminnend Nederland nog druk is met Pro Evolution Soccer of Fifa en zich weer opmaakt voor het op zondagavond tijdens etenstijd voetbal kijken, speelde ik, voetbalhater in hart en nieren, een heel ander soort voetbal: straatvoetbal op m’n PlayStation 3.

Komt dat schot!!!

We zijn alweer toe aan deeltje drie in de Fifa Street-serie en dat geeft eigenlijk behoorlijk te denken. Straatballen op een spelcomputer betekent voornamelijk de trucendoos opentrekken en je zou verwachten dat daar na twee edities wel eens een einde aan zou komen. Maar nee, Fifa Street 2 was kennelijk niet genoeg voor Electronic Arts en men heeft besloten om nog een deel uit de hoge hoed te toveren. Geen slechte zet waarschijnlijk, want net zo gewild als elk volgende deel in de gewone Fifa serie is, is ook het straatvoetbal onder onze jeugd zeer populair, tenminste, als ik zo links en rechts op de vele kleine voetbalveldjes op schoolpleinen en in parken kijk.

Fifa Street 3 is een straatvoetbalgame met een echte arcade inslag. Dat betekent dus geen realisme, geen ingewikkelde instellingen, moeilijke hoekschoppen of lastige verdedigingstechnieken. De bal wordt in het veld met twee maal vijf spelers gemikt en ‘the game is on’. De game draait om een potje voetbal op een zonnige, kleurrijke en bijzondere lokatie en daarom is er voor gekozen om de voetballers van een tekenfilmachtige uitstraling te voorzien. En als we het over tekenfilms hebben dan hebben we het over ‘overdrijven’ en ‘over the top’ personages. Veel voetballers zijn ook echte voetballers uit landen van over de gehele wereld. Veel van hen zijn ook als zodanig herkenbaar zoals Ronaldinho, Rooney en Henry, maar bij een vergelijking houdt het dan ook wel op. Het personage als zodanig is niet meer dan een lachwekkende imitatie van de voetballer zelf. Maar ook de rest van de spelers zijn wandelende karikaturen met lange slungelachtige benen en buitenproportionele lichaamsverhoudingen. Meer dan 250 stuks zijn er in de game verwerkt uit een kleine twintig landen.

Het Nederlands elftal mag dan in Fifa Street 3 niet vertegenwoordigd zijn, de rest kan voetballen als de beste. Het draait in Fifa Street 3 om het zoveel mogelijk trucjes uithalen, je tegenstander dollen en het zo vet mogelijk scoren van een doelpunt. Daar zit hem dan ook de kick in deze game. Als je een team hebt gekozen en een playground hebt geselecteerd kan je meteen na de aftrap beginnen met het uithalen van trucjes met bijvoorbeeld de driehoek-toets en natuurlijk de rechterthumbstick. Dol je tegenstander door de bal hoog te houden terwijl je van de ene naar de andere kant van het veld dribbelt. Daarna kun je een poging wagen een schot op het doel te wagen en dat schieten geeft een je een goed gevoel. Hoe langer je de knop ingedrukt houdt, hoe harder het schot, maar je kunt de toets ook te lang in houden met als gevolg een zwabberschot.

De tricks vloeien allemaal soepel in elkaar over en als je vanuit een trick een schot wilt lossen zal de voetballer vanuit zeer onmogelijke hoeken en standen een schot op het doel kunnen afvuren. De tricks varieren van de bal hoog houden tot kleine omhalen, loopjes via de muur, hakballetjes en slimme steekpassjes. De voetballers lopen stuk voor stuk allemaal nogal onnatuurlijk en dat maakt het niet overzichtelijker. Al met al is het, zeker in het begin van de game, nogal eenvoudig om een wedstrijd te winnen. Als dat niet lukt via normale scores, dan kun je altijd nog overwegen om de zogenaamde ‘gamebreaker’ meter te vullen door zoveel mogelijk tricks te doen. Echte losers doen dit het liefst zo veilig mogelijk op de eigen helft, maar je komt in een soort onoverwinnelijke mode terecht waarin je superschoten kunt afvuren op het vijandelijke doel, waarbij missen haast niet meer mogelijk is. Een beetje risico lopen kan dus best en dat is eigenlijk ook veel leuker dan de bal hoog houden en de meter vullen terwijl je rondjes draait ter hoogte van je eigen doelgebied.

Een groot nadeel van de potjes Street-voetbal is dat het allemaal vrij overzichtelijk oogt maar door een gebrek aan afwerking en precisie heb je het niet altijd in de hand om exact uit te voeren wat je wilde doen. Overspelen en lobballetjes lukken dan nog wel, maar het wordt al anders als je met de L1 toets je speler moet selecteren en door de zenuwachtige camera de tijd en het overzicht niet hebt om een trucende tegenstander te tackelen, laat staan om hem de bal te ontfutselen. Met L2 verdedigen en dan alsnog een tackle inzetten is een betere optie, maar dat werkt zó goed dat het meer op een noodgreep lijkt dan op een realistische voetbalactie.

Kappen en draaien

Vreemd genoeg bederven deze kleine irritaties de pret die je met deze game kunt beleven niet echt. Het aan elkaar rijgen van trucs en het heen en weer vliegen van de bal van de ene naar de andere kant van het veld is namelijk zó leuk dat het niet eens meer opvalt dat de meeste gamemodes heel erg veel op elkaar lijken en ook de omgevingen waarin je dat doet weliswaar heel mooi zijn maar er eigenlijk niet toe doen. Het voelt dus gewoon heel goed om met de bal aan de voet je tegenstander te slim af te zijn en met een snoeiharde knal de Nikebal in het net te laten verdwijnen. Natuurlijk wel nadat je een salto hebt gemaakt tegen de muur, drie rondjes om de tegenpartij hebt gedraaid en minstens twee van hen hebt gepoort.

De game zit vol met voetballers van allelei pluimage en ook aan teams is geen gebrek. De bedoeling van de singleplayer is voornamelijk om teams vrij te spelen en dat gaat in het begin vrij makkelijk maar het wordt aan het eind van de game best lastig, zeker op de hogere moeilijkheidsgraad. Je mag in een tournooi wel eens een potje verliezen, maar te vaak verliezen betekent dat je opnieuw moet beginnen en dat kan wel eens frusterend zijn, zeker in een arcadegame als deze. Andere spelmodi liggen erg voor de hand en hadden we zelf kunnen verzinnen, zoals het scoren van een bepaald aantal goals binnen een gestelde tijd of het scoren van de meeste gamebreakergoals. Op dat gebied is Fifa Street 3 dan ook niet erg origineel, maar dat hebben de makers volgens mij ook niet echt willen zijn.

Voor het eerst in de Fifa Street franchise kun je ook online je trucendoos opentrekken met in totaal acht spelers tegelijk. Helaas komen hier ook alle probleempjes bovendrijven die ook in de singleplayer- en offlinepotjes zitten. Daarnaast had ik regelmatig last van lag en kon ik ook online niet heel erg lang geboeid blijven. Grafisch zit het met deze game wel snor, want de cel-shaded graphics blijken een schot in de roos en in combinatie met de mooie omgevingen, die verder overigens niet veel toevoegen aan het spel, passen die prima bij het nonchalante imago van Fifa Street.

Conclusie

Fifa Street 3 is een echte arcade-titel en dat maakt de game helemaal waar. Plezier staat voorop bij het spelen van deze game en als je met die insteek dit spel gaat spelen dan zul je niet teleurgesteld worden. Ben je een tikkie kritischer dan zie je al snel de mate van onbalans die Fifa Street 3 teistert. Het komt er vaak op neer dat je door een beetje geluk de bal op de plaats krijgt waar je hem wilt hebben. Zolang je nog jezelf hiervan de schuld kunt en wilt geven dan is er nog niet veel aan de hand. Het wordt anders als je tot de conclusie komt dat er te veel willekeurige acties plaatsvinden zoals de doeltrappen van de doelman of zijn kwaliteiten om de bal tegen te houden. De ene keer zal hij finaal langs de bal grijpen bij een lang, traag afstandschot, om daarna een harde pegel van zeer dichtbij met een uberreflex uit het doel te houden. Hou je dus van een lachwekkende niet al te serieuze voetbalgame, dan is dit zeker iets voor jou. Verwacht alleen geen super uitgebalanceerde gameplay die vraagt om veel diepgang, maar een ontspannend tussendoortje.