Mario & Sonic at the Olympic Games

De Olympische Spelen komen er aan en dat is voor een aantal ontwikkelaars dan ook een goede reden om een sportspel met hun helden in de hoofdrol uit te brengen. De Wii is inmiddels al voorzien van een versie van Mario & Sonic at the Olympic Games, maar de DS kan natuurlijk niet achter blijven. Wrijf, schreeuw en tik Mario, Sonic en consorten naar nieuwe records…

Olympische Spelen

Jep, de Olympische Spelen in Peking komen er aan en dat zullen wij als gamers weten ook. Beijing 2008 belooft dan ook een mega-event te worden. Deze spelen zullen niet alleen de geschiedenis ingaan als een van de meest besproken, maar ook die waarvan er de meeste games ooit over zullen uitkomen. Verschillende karakters zoals Asterix en Obelix doen een duit in het Olympische zakje en natuurlijk blijven ook Mario & Sonic niet achter. Opvallend is dat SEGA en Atari voorop lopen als het gaat om Olympische games. De Nintendo Wii en Nintendo DS zijn natuurlijk bij uitstek geschikt voor deze games en dat blijkt alleen al uit de verkoopresultaten van de Wii-versie van Mario & Sonic at the Olympic Games. De kans is dus groot dat de handheld-versie even succesvol gaat worden. Deze handheld versie is op voorhand misschien zelfs wel gedoemd nog beter of interessanter te worden omdat er bijvoorbeeld ook een microfoontje in de DS zit ingebouwd. SEGA heeft dus een potentiele topper in handen en het is ze dus geraden dat ze het niet verknallen…

Kramp?

Als ik aan Olympische Spelen denk, dan komen bij mij niet alleen beelden van wekenlang televisie bovendrijven, maar ook flash-backs naar tijden waarin je met de Commodore 64-joystick met de rode button linksonder op deze knuppel als een idioot RSI aan het kweken was, ook al wist je nog niet eens wat dat was. De Summer Games waren gevoelsmatig de verre voorloper van wat nu in de winkels ligt: Mario & Sonic op de Olympische Spelen, een game die natuurlijk gebaseerd is op de Olympische Spelen van deze zomer. Om te beginnen zit er in de DS-versie behoorlijk wat informatie over deze Spelen en dat is alleen maar leuk. Deze extra’s in de vorm van algemene wetenswaardigheden en informatie over atleten zijn te unlocken door het spelen van minigames. Maar natuurlijk draait het om de sporten en die zijn dan ook prominent aanwezig.

Mario en Sonic zijn natuurlijk niet de enige personages waarmee je kunt spelen. Nee, was het maar zo makkelijk. Deze twee heren hebben hele teams onder zich en het blijft niet bij een keuze voor het meest aansprekende karakter. De Olympische sporters zijn namelijk ingedeeld in klasses. Daarom moet je bij de keuze met wie je gaat sporten rekening houden met het feit of iemand een snelheids-, kracht-, vaardigheids- of algemeen type is. Het ligt vrij voor de hand om voor een algemeen type te kiezen en niet geheel toevallig zijn Mario en Luigi algemene types, Wario een krachttype en Sonic een snelheidsspecialist. De vraag is echter of het echt heel veel uitmaakt voor wie je kiest. Ik heb niet veel verschil kunnen ontdekken, het gaat er toch voornamelijk om hoe snel je zelf bent met je stylus en hoe snel jouw eigen leercurve zich ontwikkelt. Het is ook mogelijk om de DS ‘at random’ een personage te laten kiezen en dat onderstreept eigenlijk het feit dat het niet echt heel belangrijk is met wie je speelt. Op sommige onderdelen lijkt het er op dat je betere tijden of meer punten kunt scoren met een zorgvuldig gekozen personage en dat is waarschijnlijk wat er mee bedoeld wordt, maar heel erg overtuigend is dit niet.

Sporten

Mario & Sonic at the Olympic Games is te spelen in drie verschillende een-spelermodes en een versus-mode. De singleplayermodes zijn onder te verdelen in Single Match, Circuitmode en Missiemode. Single Match is de simpelste mode waarbij je kunt kiezen uit acht verschillende sporten en twintig onderdelen. De bedoeling hiervan is simpel: kies een sport en probeer een zo goed mogelijke prestatie neer te zetten. Voordat je begint krijg je een uitgebreide tutorial per onderdeel te zien om goed voorbereid aan de start te verschijnen. In de Circuitmode wordt er een aantal van deze onderdelen aan elkaar geregen. In de meeste gevallen staat de onderdelen vast maar in de Free Mode kun je zelf je onderdelen kiezen. Starten in de beginnersklasse is wel een vereiste maar al snel zul je bekers winnen en de meer gevorderde evenementen vrijspelen. Een grappige toevoeging is het gebruik van een joker die je op bepaalde onderdelen kunt inzetten. De laatste singleplayermode is de Missionmode die je in staat stelt om missies te volbrengen die aan bepaalde karakters zijn toegewezen. En online mode zit er niet in maar je kunt wel met maximaal vier personen tegelijk tegen elkaar spelen. Vaak zul je dan toch single-player events spelen en worden alleen de scores met elkaar vergeleken, maar er zijn ook onderdelen waarbij je tegelijk aan het spelen bent. Download-Play met slechts een card is ook mogelijk maar dan ben je wel beperkt in de mogelijkheden en zul je niet alle sporten kunnen doen.

Uiteraard gaat het er natuurlijk om hoe het allemaal speelt. Een game kan nog zo vol zitten met verschillende sporten en uit zijn voegen barsten met zijn zestien speelbare karakters, als het maar matig speelt zal de aandacht, hoe afwisselend de sporten ook zijn, snel afzwakken. De hoofdonderdelen atletiek, zwemmen, turnen, boogschieten, tafeltennis, schermen, schieten en fietsen zijn weer onderverdeeld in verschillende onderdelen die niet allemaal meteen speelbaar zijn. Zoals gezegd is het allemaal behoorlijk afwisselend, al zul je bijvoorbeeld bij zwemmen, fietsen en looponderdelen toch vaak vervallen in het heen en weer geschuif van je stylus. Het wordt dan ook leuk doordat er bij de verschillende onderdelen toevoegingen zitten zoals het op tijd ademhalen bij het zwemmen of het van baan verwisselen bij het wielrennen zodat je hartslag op een acceptabel niveau blijft. Het tafeltennis onderdeel frustreert behoorlijk, maar blijft wel boeien omdat je ontzettend veel effect kunt geven en dat is iets wat je niet zou verwachten. Helaas moet je bij iedere misser wel een irritant ‘Oh Noooo’ (met Italiaans accent…) van Mario aanhoren en dat zorgde er bij mij voor dat ik het tafeltennisbatje snel weer in het hoesje liet verdwijnen. Het kleiduiven schieten heeft als grappige toevoeging dat je met je stem een nieuwe kleiduif kunt lanceren. Zo worden alle functionaliteiten van de DS benut.

Het geschuif en getik met de stylus vereist overigens wel dat je de DS op veel verschillende manieren vast moet gaan houden bij de diverse onderdelen. Soms is dit gewoon niet handig en ook afhankelijk van de grootte van je kolenschoppen. Voor het beste resultaat zal je soms zelfs de DS helemaal schuin moeten houden en dat zorgt er voor dat je amper nog op het schermpje kijkt (voor het beste effect bij bijvoorbeeld de 100 meter sprint doe je net alsof je een lucifer aanstrijkt, maar dan heen en weer…). Zo gaat wel een deel van de charme van het spel verloren, maar een overwinning maakt dan weer veel goed.

Conclusie

Valse starts, bekers, medailles, de muziek van de Olympische Spelen, Mario en Sonic… het plaatje is helemaal compleet. De praktijk zal waarschijnlijk zijn dat gamers die deze game kopen, een van de twee versies zullen gaan halen. Het is moeilijk om een keuze te maken want beiden hebben zo hun eigen eigenschappen. Mijn persoonlijke voorkeur heeft de Wii-versie, maar op vakantie (onderweg naar de wintersport?) zal deze Olympische game van Mario & Sonic op de DS voor heel veel plezier zorgen. Het is dan ook moeilijk om iets negatiefs te noemen over deze game. Natuurlijk zullen sommige onderdelen meer in de smaak vallen dan anderen, maar de mogelijkheid om tegen elkaar te spelen is heel erg leuk en maakt deze game lang houdbaar. Per definitie zijn games als deze zeer speelbaar en Mario & Sonic op de Olympische Spelen is daar dus geen uitzondering op. De kleine puntjes van kritiek zijn dan ook geen beletsel om je DS-collectie met dit spel uit te breiden.