Wie is de bekendste Italiaan? Nee, het is niet Francesco Totti. Het is ook niet Pavarotti en zélfs niet de paus. Mario is zijn naam, zijn snor en tuinbroek zijn faam. De besnorde loodgieter verschijnt in een nieuw avontuur op de Wii in Super Mario Galaxy en maakt alle beloftes waar!
Het geduld van fans is flink op de proef gesteld. Ruim vijf jaar geleden kwam de laatste échte Mario game uit en het veelgeprezen Mario 64 was nog eens ruim vijf jaar vroeger. Sunshine, de Mario game op de Gamecube, kon de verwachtingen van veel gamers daarbij niet waarmaken. Super Mario Galaxy doet dat wel.
Een decennium aan geschiedenis
We schrijven 1 maart 1997. De Nintendo 64 belandt in de winkels en daarbij Super Mario 64, launchgame voor de nieuwe console. De game betekende een revolutie in het land van platformgames en wordt tot op de dag van vandaag nog gezien als één van de beste games ooit. Een vervolg op deze game was daarom een zegen voor iedere Nintendo gamer, maar Sunshine voldeed niet aan het verwachtingspatroon. Het Mario 64 gevoel was er niet, de X-factor zogezegd. Daarom werd door zo ongeveer iedereen halsreikend uitgekeken naar de game met codenaam Super Mario 128, het officieuze vervolg op Mario 64. Dit zou een Gamecube titel moeten gaan worden, maar zoals we inmiddels weten is dit gerucht (?) onjuist gebleken. Super Mario 128 bleek Super Mario Galaxy te zijn. En ja: tien jaar na dato hebben we écht een Mario die zijn naam méér dan waard is.
Mario aan het spacen
Het zal waarschijnlijk weinig mensen zijn ontgaan: Mario zoekt het hogerop. Peach is weer eens ontvoerd door Bowser, die haar met kasteel en al de ruimte in sleept. Mario weet op geniepige wijze mee te glippen en belandt zodoende ook in de ruimte, waar hij wordt opgevangen door de mysterieuze dame Rosalina. Zij heeft de controle over een sterrenobservatorium, van waaruit Mario al zijn missies moet gaan volbrengen. En Mario zou Mario niet zijn als die missies bestaan uit het verzamelen van de Power Stars, die het leven terug in het observatorium moeten brengen, waarna de zoektocht naar Princess Peach kan beginnen. Het observatorium bestaat uit meerdere kamers, van waaruit je toegang hebt tot zo’n vijf galaxies. In een galaxy zul je meerdere sterren kunnen vinden, de één wat meer geheim dan de ander natuurlijk.
Good times
Het eerste wat je op zal vallen als je de game speelt, is Mario zelf: hij is geen steek veranderd. Alle herkenbare moves zijn weer aanwezig in de game, van de driedubbele sprong tot de alom bekende ‘kontstomp’. Muntjes en power ups zijn ook weer aanwezig, waar enkele heel verfrissende power ups de revue passeren. Denk aan de veelgeziene Bee-Mario, Boo-Mario of Ice-Mario, waar je met een ijzige Mario met sterren kunt dansen op het ijs. In dit geval letterlijk. Zo zijn er nog meer outfits die Mario aan zal trekken, maar die mag je van mij lekker zelf ontdekken. Uiteraard biedt Galaxy meer nieuws; denk aan de star-bits die je kunt verzamelen. Door de Wii Remote op deze kleurrijke sterrendeeltjes te mikken haal je ze op, waarna je ze met de B-knop kunt afvuren op een vijand, object of vriendelijke Luma (die ze vervolgens met veel smaak opschrokt). Een extra verzamelmogelijkheid dus, die je in de game ook zeker zult moeten gaan uitbuiten. Hongerige Luma’s willen nog wel eens transformeren in een hele planeet namelijk…
Planetaire klasse
De eerste levels illustreren al perfect waarin Super Mario Galaxy uitblinkt. Al in het eerste ‘echte’ level krijg je te maken met de perfecte manier waarop de zwaartekracht wordt toegepast in de game. De levels bestaan uit meerdere planeetjes, de één groter dan de ander. Ieder heeft z’n eigen zwaartekracht, wat voor een nieuwe manier van spelen zorgt. Ondersteboven, plakkend aan de rechterkant van het scherm of gewoon cirkelend in een baan om de planeet; je kunt het zo gek niet bedenken of Super Mario Galaxy schotelt het je voor. Zwaartekracht is daarom één van de sleutelwoorden uit de game en ook dé reden waarom Galaxy zich onderscheidt van andere games. Er wordt een soort vierde dimensie aan de game toegevoegd, waardoor je nét wat meer vrijheid hebt. De eerste keer dat ik een schotelvormige planeet bezocht en met één sprong van de ene naar de andere zijde van de planeet vloog, bekroop een grote, gelukzalige glimlach mijn gezicht. Blij als een kind maakte ik dezelfde sprong nog enkele keren, om daarna bij zo ongeveer iedere planeet herhaald te worden. Ben ik dan zo kinderachtig of is het toch de magie van Mario?
Wat het ook is, de levels zijn ontzettend goed in elkaar gezet. Er is een duidelijk pad naar waar je bestemming is, maar door het originele gebruik van zwaartekracht voelt dit helemaal niet lineair aan. Steeds bevind je je op een planeet of platform, ga je op zoek naar de volgende ‘lanceerster’ om vervolgens weer naar de volgende unieke planeet te vliegen. Dit vereist steeds een puzzel, een verzameling van onderdelen en meer van dit soort handelingen. Het houdt het tempo in de game en zorgt ervoor dat je je nooit verveelt of dat je nooit onwetend rondloopt. Het pad naar de ster is daarom altijd interessant en vooral ontzettend leuk. Aan het einde van iedere galaxy staat uiteraard weer een eindbaas te wachten, variërend van Bowser Jr. tot aan Petey Piranha in babyvorm.
Sublieme stijl
Hét uithangbord van Super Mario Galaxy is de stijl. De omgevingen zijn ontzettend mooi weergegeven en variëren bij iedere planeet wel zo’n beetje van stijl. Gafisch is dit absoluut de mooiste game op de Wii, wat je heel goed terugziet bij glimmende planeten of voorwerpen. De Wii weet een ontzettend mooie game neer te toveren, die grafisch ver boven alle andere Wii games uit steekt. Het kan dus wel! Daarnaast wordt ontzettend mooi met lichtinval omgesprongen en… tja, ik kan hier een lofzang gaan schrijven waar het gemiddelde persbericht een puntje aan kan zuigen, maar je moet die game gewoon kopen en het zelf ervaren.
Wat ik wel nog kan toevoegen is de besturing van de game. Je stoort je werkelijk geen enkele keer aan de Wii Remote. Sterker nog, je verlangt ernaar. Het inzetten van een spin-attack gaat met de meest gemakkelijke beweging en is mij tot op heden (zo’n 90 sterren) nog niet gefaald. De kleine dingetjes als het verzamelen van star-bits, het slingeren aan een bloem en het racen op een rog voegen echt iets toe aan de game. Dat laatste is overigens één van de minigames die de game rijk is, waar ook monkeyball-achtige games je tegemoet komen. Een tweede persoon, die voor jou met een extra controller star-bits ophaalt en je helpt in de game, is daarbij een best leuke toevoeging. Wii Remote: geschikt!
Conclusie
Als ik je vraag: ‘Waarom heb je Super Mario Galaxy nog niet?’, mag je enige antwoord zijn: ‘Ik ben een kluizenaar.’ Heb je geen Wii, dan koop je er een. Mét Mario Galaxy. Heb je een Wii, en Galaxy níet? Dan ben je recent kluizenaar geworden en gebruik je de Wii als presse-papier voor je eh… kleren. Er is gewoon geen reden om Galaxy níet aan te schaffen. Super Mario Galaxy zet tien jaar later opnieuw de toon voor het platformgenre en mag in niemands collectie ontbreken. Dit kunstwerkje is wat mij betreft de absolute Game of the Year. Sublieme graphics, ultieme gameplay, magistrale soundtracks… Vandaar even het volgende: Danny mag het ook, dus ik mag het ook. Zo gaat dat. Hop, een tien. Need I say more?
P.S. Al had Danny het niet gedaan, dan had ik het stiekem nog gedaan!