Jackass: The Game

Het is al weer ruim vijf jaar geleden dat een groep schorem bizarre stunts uithaalde voor het oog van de televisiecamera, met vele maatschappelijke discussies tot gevolg. Na slechts twee seizoenen en een handjevol films later kent iedereen de legendarische Jackass-leden en hun geestige baldadige stunts nog steeds. Nu pas verschijnt er een game, zodat we, ondanks de beroemde disclaimer voor elke aflevering, het thuis kunnen nadoen. Willen we dat?

Eigen seizoen

In Jackass: The Game vervul je in de verhaallijn de rol van de producent/regisseur/cameraman van het team. Een diepe verhaallijn hoef je niet te verwachten bij Jackass en het mag dan ook duidelijk zijn dat de tussenfilmpjes er eerder zijn om de baldadige sfeer te benadrukken, dan om de mini-games aan elkaar te breien. Jij voert de stunts uit als een van de Jackass-leden en bent dus zelf verantwoordelijk over hoe succesvol je aflevering en uiteindelijk het hele seizoen wordt. Bij elke stunt heb je vijf criteria en wanneer je deze haalt, verdien je meer en meer geld. Of je aflevering geslaagd is hangt dus af van het geld dat je in vijf stunts verdient.

Zoals in het begin al onvermijdelijk leek, zijn alle stunts op zichzelf staande games. De mini-games variëren van zowel klassieke stunts (zoals paintballen op Knoxville en eieren eten en het vooral niet binnenhouden) tot nieuwe capriolen (golven met granaten en touwtrekken met in het midden een open riool). Er zijn zeven afleveringen met elk vijf minigames. Gecombineerd met de lage moeilijkheidsgraad maakt dit de game kort, maar redelijk afwisselend. Redelijk, omdat de mini-games, ondanks dat het doel dat varieert, toch meestal op hetzelfde neerkomen.

Verkeerde keus

De juiste knoppen indrukken op de juiste tijd, het winnen van een race, het in stand houden van een startsituatie of het verzamelen/ontwijken van bepaalde voorwerpen zijn de meest voorkomende onderdelen. Weinig origineel en vooral leunend op de bekendheid van de Jackass-leden. Daarnaast zijn de mini-games vaak slecht ontwikkeld. Het mikken bij schietopdrachten werkt tergend stroef, om over de opdrachten waarbij voertuigen aan bod komen nog maar te zwijgen.

Mocht de besturing dan toch goed zijn geweest, dan nog komt Jackass: The Game uit op de verkeerde console. Mini-games op de PlayStation of Xbox zijn achterhaald en we weten allemaal dat de Wii daar tegenwoordig het meest voor geschikt is. Rayman Raving Rabbits bewees dit al eerder. Op de Wii best grappig, maar de lol komt niet over via een gewone controller.

Wij speelden een uiteindelijke versie, maar deze voelde alsnog aan als een preview code. De game zit vol met bugs. Regelmatig verdwijnen personen of voorwerpen in andere personen of voorwerpen en gebeuren er de meest vreemde dingen met de zwaartekracht. Een spel van Jackass hoeft niet direct ongekende physics en gedetailleerd uitgewerkte omgevingen te hebben, maar zodra er bugs in een game zitten die mij doen denken aan een spel van tien jaar geleden, wekt dat irritatie bij me op.

Is er dan helemaal niks goed aan de game? Nee, van de game zelf zou ik geen ‘goed’ punt kunnen noemen. De muziek is echter wel lekker. De meeste songs die ook ruim vijf jaar geleden voorbij kwamen in de serie zijn terug te vinden in de game en helpen, in tegenstelling tot de slecht gemaakte cut-scenes, een typische Jackass-sfeer neer te zetten. Daarnaast had ik enkele filmpjes vrij gespeeld, die ik nog niet had gezien of vergeten was, die ik zeker kon waarderen.

Conclusie

Met misschien wel toepasselijke pijn en moeite heb ik de game in enkele uren uitgespeeld. De bedoeling van mini-games is dat je ze opnieuw en opnieuw speelt om of je hoogste score te verbeteren of om het gezellig te hebben met een stel vrienden. Voor mijn plezier zal ik dit spel echter niet meer in mijn PlayStation leggen. Ik heb me van het begin tot het eind door de niet leuke mini-games en de slechte uitwerking daarvan geërgerd en ben niet geëntertaind. Van de 35 mini-games vond ik er misschien vijf ‘wel geinig’.

Jackass: The Game is enkel en alleen gebaseerd op de hype die rondom de stuntmannen c.q. acteurs van de groep hing. Zonder de personages in de game, zou iedereen van een wanproduct spreken, maar nu verschuilt een slecht spel zich achter de gezichten van MTV-helden. De baldadigheid komt zowel in de cut-scenes als in de game zelf niet over. Al met al kan dus gezegd worden dat de fameuze lijfspreuk van Jackass bij zowel voor de stunts als de game de spijker op de kop slaan. Don’t try this at home.