Warhammer 40k: Squad Command

Warhammer 40k: Squad Command is een Turn-Based Strategy game, die zich afspeelt in het Warhammer universum. Ik kan me nog herinneren dat ik zelf kleine Warhammer onderdeeltjes aan het verven was, en zodoende had ik extra interesse voor deze game. Ik schraapte mijn legertje bij elkaar en ging aan de slag.

Goed gezeik

Space Marines en Imperial Guards. Dat waren de rassen, waarvan ik vaak ’s avonds piepkleine onderdeeltjes verfde en in elkaar knutselde, tot het stuk voor stuk kunstwerkjes waren. Ze waren nooit zo mooi als in de winkels natuurlijk, maar toch heb er leuke tijden mee beleefd. Vaak dacht ik toen ‘Wat als ze Warhammer nou in een game verwerken? Dan heb ik geen gezeik meer met uitschieten, verkeerd aangelijmde onderdelen… top idee toch?’ Nou, nee. Want precies dat gezeik is het magische van Warhammer. Voel je vrij om mij een nerd te noemen, maar een paar jaar geleden vond ik het leuk om achter m’n bureau te kruipen, schouderbladen te verven, kettingzagen aan te lijmen, de finishing touch te geven door de voetstukjes met nepgras te versieren en ga zo maar door. En inderdaad, soms gingen er dingen fout en wilde iets niet lukken, maar was een mannetje eenmaal af dan voelde ik mij weer tevreden. En dat element missen de Warhammer games, ook Squad Command.

Geen verhaal

Zoals 40,000, 40k voor het gemak, in de titel al zegt, speelt de game zich ergens in het eenenveertigste millennium af. Dat is zo’n achtendertigduizend jaar later dan nu, en de technologie heeft uiteraard niet stilgestaan. Je hebt dan ook de beschikking over een futuristisch arsenaal aan wapens en voertuigen. De game bevat in totaal een twintigtal verschillende wapens, wat genoeg keuze oplevert. De gevechten vinden plaats op de planeet Ruhr III, waar al jaren heftig wordt gestreden tussen de Chaos Space Marines en de mensheid, de Space Marines. Je doel is het verslaan van de legioenen van de Chaos, om zo de rust te herstellen. Helaas merk je weinig van een verhaal in de game. Waar het op neerkomt is dat de goeden de kwaden van de planeet moeten flikkeren. Weinig originaliteit dus en een beetje diepte is ver te zoeken. Na een paar levels snapte ik nog steeds weinig van de context van de setting en ik moest mijn info vooral halen uit de grafisch indrukwekkende tussenfilmpjes.

Oud en nieuw

De game gaat met een turn-based gameplay een beetje terug in de tijd. Tegenwoordig maken Real Time Strategy games als Supreme Commander en World in Conflict namelijk de baas uit. Ik denk dat de PSP zich prima leent voor real time strategie, en snapte de keuze in het begin ook niet helemaal. Na meerdere uren met de game kreeg ik door dat turn-based wel degelijk z’n voordelen heeft, vooral tijdens kortere speelsessies. Iedere nieuwe beurt krijg je actiepunten, die je kunt besteden aan lopen of aanvallen. Om een vijand fatsoenlijk te kunnen raken moet je vaak redelijk dichtbij hem komen, wat er tevens voor zorgt dat jouw eigen unit ook geraakt kan worden. En om de een of andere reden lijkt je tegenstander ook altijd vaker te raken. Doordat je naarmate de game vordert betere wapens krijgt, wordt dit enigszins gecompenseerd. Een betere aanvoering blijkt echter de ware oplossing. In beginsel was ik vooral bezig mijn eenheden zo ver mogelijk te laten lopen en hier en daar wat vijanden af te knallen. De eerste twee levels slaagde ik met die strategie, maar daarna bleek een geduldiger benadering de sleutel. Waar ontwikkelaar RedLynx goed aan gedaan heeft, is de diversiteit van de wapens. Deze variëren van shotguns tot snipers, machineguns tot plasmaguns en zelfs kettingzagen.

Iedere keer als je een nieuwe missie hebt voltooid staat er een nieuw soort unit en vaak ook een nieuw geweer tot je beschikking. Maar niet alles wat nieuw is, is beter. Vaak zijn vrijgespeelde wapens sterker, maar dat maakt ze niet per definitie handiger in de battles. Het derde wapen van een Scout bijvoorbeeld, is een sniper. Erg krachtig, en zuiver op lange afstand. Het geweer is echter zwaar en kost daardoor meer actiepunten, wat weer resulteert in minder mogelijkheden per beurt. Actiepunten worden toegekend aan het begin van elke beurt en kun je besteden aan lopen of aanvallen. Hoe minder zwaar een unit is, hoe meer hij kan in een beurt. Om die reden moet je je squad vooral later in de game zorgvuldig samenstellen en de balans zoeken.

Grote ergernis

Helaas is niet alles koek en ei in Squad Command, integendeel. Naast het slechte verhaal zit de game ook nog eens vol met praktische problemen, die tot grote ergernis leiden. Zo is er de camera, een van de belangrijkste onderdelen van een strategy game. In plaats van een 3D camera, wordt het ‘slagveld’ weergegeven vanuit een vast oogpunt, dat slechts lichtelijk naar beneden, boven of opzij kan hellen, om daarna weer terug te schieten naar de beginstand. Dit hellen doe je met analoge knop, maar heeft geen enkele zin. Je kunt niet even om een hoekje kijken of er een vijand staat en inzoomen is evenals uitzoomen onmogelijk. Door dit alles heb je een ronduit slecht overzicht over het strijdtoneel, wat tot heel wat ergerlijke momenten kan leiden. Soms schieten vijanden door ramen op je mannen, waardoor ze goed beschermd blijven. Maar denk maar niet dat jij zelf zoiets zal kunnen uithalen, want je zult überhaupt dat raam niet kunnen vinden. Irritant en volstrekt onnodig.

Maar dan zijn we er nog niet. Nog een punt van frustratie is het leiden van je units door de map. In de game is het niet mogelijk om je eenheden volledig te deselecteren. Hierdoor kun je nooit eens goed de omgeving bekijken, want als je niet oppast dan stuur je een van je units ongewild naar een plek, wat ten koste gaat van je actiepunten. Nog een nadeel hiervan is dat als je een ander lid van je squad wilt selecteren, je hem precies moet aanklikken, want anders stuur je opnieuw de al geselecteerde unit op pad. Dit kan erg frustrerend zijn en verplicht je tot pixelneukerij. Het is mogelijk meerdere units tegelijk te selecteren, maar ook dit werkt niet naar wens. Eenheden lopen zichzelf te vaak vast, lopen tegen elkaar op en raken verspreid. Het één voor één commanderen is dus de oplossing, maar tevens erg tijdrovend.

Conclusie

Ik heb me op zich vermaakt met Warhammer 40k: Squad Command, maar de game lijkt gewoon nog niet af. Bugs en belemmerende gameplay beperkten m’n speelplezier, terwijl de game best goed had kunnen zijn. Het geluid is zo nu en dan om te huilen; een foute achtergrondbeat en ietwat vreemde uitroepen van jouw en vijandige units maken dat de game wat stom overkomt. Squad Command heeft gelukkig ook een positieve kant. Het wapenarsenaal is lekker divers en een grote tank onder je commando hebben tussen al die kleine mannetjes voelt goed. Ook grafisch komt de game prima over, alhoewel units wel wat soepeler hadden mogen bewegen. In het begin was ik wat ontevreden over de turn based gameplay, maar ik merkte dat dit vooral voor korte speelsessies erg handig is. Kortom, Warhammer 40k: Squad Command is een prima game en scoort een mooie voldoende, maar niet meer dan dat.