F.E.A.R.: Perseus Mandate

Soms blader ik door mijn oude reviews en dan kom ik ook die van F.E.A.R.: Extraction Point tegen. Ik herinner me dan dat ik die game volledig heb afgebrand en als ik dan aan die game terugdenk, dan weet ik weer hoe terecht dat was. En wat doen de makers? Ze maken nog een uitbreiding…

Die ga ik afbranden…

Ik had mijn oordeel voor Perseus Mandate al klaar voor ik er ook maar iets van gespeeld had: dat kon niet veel zijn. Extraction Point bewees dat voor mij. Toen de demo van Perseus Mandate verscheen, heb ik hem toch gespeeld: daar betaal je geen geld voor en die paar minuten die zo’n demo kost reken ik ook niet mee. De demo deed me wel twijfelen: de pacing was daarin namelijk best goed, de voice-acting was beter, de levelbouw beviel me wel… zou het dan toch?

En toen, in dezelfde maand waarin Crysis, Call of Duty 4, Gears of War, Unreal Tournament 3 en nog een aantal bij voorbaat hoog geprezen games verschenen, viel ineens Perseus Mandate op de mat. Aangezien ik nooit te beroerd ben games te reviewen én ik die andere games uitgespeeld had óf in backorder had staan, installeerde ik de expansion. Of beter: stand-alone expansion. Mooi, scheelt weer een installatie van F.E.A.R.

Het ging al bijna gelijk fout: sinds enkele maanden speel ik op een breedbeeldscherm en dat kon ik in Extraction Point niet voor elkaar krijgen. 1280×960 was het beste wat ik ervan maken kon en dus zat ik met lelijke zwarte balken aan beide zijkanten. De engine van F.E.A.R. is dus al behoorlijk verouderd en dat merk je ook zodra je in de spelwereld terecht komt: alles lijkt wat kaler dan nodig, alles is wat iel – vooral als je net een Gears of War gespeeld hebt – en het detail valt een beetje tegen. En dat terwijl de game rond dezelfde tijd als Half-Life 2 is verschenen en die engine nog wel steeds mee kan. De echt speciale effecten zoals de explosies en kogelbanen in SlowMo blijven nog wel mooi, maar dat is toch zo’n beetje het enige.

Tijdens het spelen gaat die verouderde engine steeds minder opvallen, want verrek: de actie is nog steeds geweldig! De AI is niet aangepast, maar tegenstanders vechten beter dan in menig huidige shooter, door goed dekking te zoeken en continu waar mogelijk te flankeren. En dan gaat ook nog eens opvallen dat de pacing van het geheel, in tegenstelling tot Extraction Point, deze keer wél goed gelukt is. Niks vijandje teveel en te snel achter elkaar, maar steeds net genoeg vijanden om niet onmogelijk, maar wel uitdagend te zijn, met genoeg rust tussendoor en, dat moet dan ook gezegd worden, heel veel armour en health kits. De levels liggen er soms letterlijk bezaaid mee, maar het houdt de frustratie ook weer op afstand. Met minder was de game een stuk onaangenamer geweest. Perseus Mandate evenaart hier zo’n beetje het niveau van de originele F.E.A.R.; een hele prestatie!

…tenzij daar geen reden voor is

Betere pacing, minder frustratie… deze dingen die mij zo tegen vielen aan Extraction Point lijken in Perseus Mandate verbeterd en de rest ook. In plaats van simpele levelbouw met cliché thema’s is er nu een logische, verhaalgedreven levelbouw. In die levels zijn ook plots meer telefoons en laptops aanwezig, die ook meevertellen aan het verhaal.

Het verhaal in Perseus Mandate is ook vele malen beter uitgewerkt dan dat van Extraction Point en gaat op een gegeven moment de game ook dragen. Het haalt het niveau van F.E.A.R. niet, maar komt er wel in de buurt. Je speelt de point man van een tweede F.E.A.R.-team, dat op toevallige wijze ook over SlowMo beschikt. Je wordt samen met twee andere teamleden in de stad gedropt, vlakbij een gebouw van ATC, zo ongeveer halverwege de gebeurtenissen van F.E.A.R. Het is op dat moment nog onbekend wat Armacham allemaal heeft uitgespookt en waarom hun bewakers op F.E.A.R.- en Delta Forcesoldaten schieten en dan duiken ook nog eens nieuwe tegenstanders, zwaarbewapende huurlingen, op. Deze zitten achter belangrijke delen van Project Perseus aan, voor een onbekende senator. Terwijl je ze door enkele nieuwe en bekende Armachemgebouwen achterna zit ontploft halverwege de game de Origin Facility, wat het einde van F.E.A.R. en het begin van Extraction Point was. Het is overigens erg gaaf om die explosie weer mee te maken, vooral vanaf een ander punt. Na de explosie verschijnen allerlei paranormale wezens, die tot dusver vrijwel geheel afwezig waren. Zo duiken ook Paxton Fettel en zijn replica’s weer op, terwijl je je door enkele gebieden uit Extraction Point heen worstelt en nieuwe gebieden aandoet, terwijl je de huurlingen probeert tegen te houden.

De levels waar je doorheen moet zijn, vooral hoe verder je komt, steeds sfeervoller en zo komt de F.E.A.R.-sfeer weer terug. Dat is ook dankzij de genoemde goede pacing: je hebt tussen de gevechten door korte stukken waarin weinig gebeurt of plots toch een schrikmoment opduikt. Deze bouwen een goede spanning op. Hier en daar zitten ook gevechten die een hele hoop spanning met zich meebrengen, zoals eentje waarin een enorme mech eerst onheilspellend het plafond laat schudden, om er vervolgens doorheen te zakken en jou alsnog achterna te zitten, dwars door enkele muren. Ook is er een nieuwe spanningverhogende vijand: de gronddemon. Deze duikt letterlijk uit de grond op en trekt je geheel naar beneden richting je dood, tenzij je hem op tijd weet te elimineren. Zo kijk je dus vooruit en zo moet je ineens als een gek naar beneden schieten.

Andere nieuwe vijanden in Perseus Mandate zijn de huurlingen, waarvan er eentje een ietwat sterkere variant is van de replicasoldaten en een supersnelle huurling. Om hen tegen te houden heb je de beschikking over het hele arsenaal wat je voorheen al had, plus een granaatwerper, een machinegeweer met scope voorzien van nachtzicht en een wapen dat enorme stroomstoten op doelen afschiet. Niet veel nieuws dus, maar het blijft een expansion.

Conclusie

Perseus Mandate is wat Extraction Point had moeten zijn: een uitbreiding die meer verhaal aan het F.E.A.R.-universum toevoegt en de sfeer en pacing van het origineel bijna weet te evenaren. De techniek is echter al verouderd en het voegt qua gameplay niets nieuws toe. Uiteindelijk heb ik mij erg goed vermaakt met deze game, waar ik na Extraction Point nog hele andere gedachten had. Voor de prijs is het ook zeker een leuke game: hij gaat voor een expansionprijs over de toonbank en weet toch nog een goede 6-8 uur aan speeltijd te bieden. En alsof dat nog niet genoeg is, zit er ook nog een 10 day trial voor World in Conflict in de verpakking bijgesloten.