Dragon Ball Z: Budokai Tenkaichi 3

Dragonball Z: Budokai Tenkaichi werd in 2005 geweldig ontvangen. Iedereen was onder de indruk van de grote schaal van de snelle gevechten en het spel ademde Dragonball. In 2006 werd deel 2 ook goed ontvangen onder de noemer: meer van goed is altijd goed. Maar nu is het 2007 en of Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 3 het laatste jaar goed door is gekomen lees je hier…

In het laatste jaar is er veel gebeurd in gameland. Zelfs op de PS2 hebben we nog late toppers voorbij zien komen die ons idee van wat de PS2 kan hebben veranderd. In Dragonball Z Budokai Tenkaichi land is er jammer genoeg niet zoveel gebeurd. Sterker nog: er is nagenoeg niets gebeurd! Een flinke teleurstelling, want terwijl games in het algemeen mooier en groter zijn geworden is Budokai Tenkaichi 3 precies hetzelfde als zijn voorgangers en nu dus verouderd.

Aardje naar zijn vaartje

Budokai Tenkaichi 3 speelt precies als zijn voorgangers. De ‘catch’ van de serie blijft gehandhaafd: de arena’s waarin je mag vechten zijn erg groot en bieden genoeg ruimte om vrij rond te vliegen. Door die vrijheid speelt de game heel anders dan een normale vechtgame. Als vliegtuigen cirkel je om elkaar heen, energie stralen schietend, om dan tegen elkaar te knallen. Dan moet je trappen en blocken, tot je de tegenstander weg kan trappen of gooien en hem kan bedelven onder de energiebommen. Het idee is goed en de uitwerking is prima. Je kan niet eeuwig op een afstandje blijven en de vijand bombarderen met energiestralen maar blind rammen zonder het gebruiken van de ‘special moves’. Het vechten voelt heel anders dan in andere vechtgames omdat het veel meer speelt als een third-person shooter dan een standaard vechtgame. Jammer genoeg is het vecht-systeem niet heel diep. In het begin ram je nog veel knoppen, maar na een paar uurtjes heb je alle moves wel langs zien komen. In veel vechtgames begint het avontuur dan pas, dan begin je met het leren van de specifieke moves van ieder personage maar dit onderdeel ontbreekt volledig in Budokai Tenkaichi 3. De developer moest kiezen tussen het hebben van veel personages die weinig van elkaar verschillen of een selecte groep waarbij elk personage anders speelt. Ze hebben voor het eerste gekozen, dus elk personage heeft wel eigen animaties, maar precies dezelfde moves.

Het is vervelend maar onvermijdelijk dat de multiplayer lijdt onder het 3de persoons-perspectief. Het scherm moet opgedeeld worden in twee en daardoor gaat een groot deel van het visuele spektakel verloren. Meestal is de multiplayer de grootste trekplijster van vechtgames, maar dit keer vond ik de multiplayer minder leuk dan de singleplayer. Dat is ook helemaal niet erg, want de intelligentie van de computergestuurde tegenstanders is verbazingwekkend goed. Er wordt soms vals gespeeld; op easy is de computer al meester van het ondoorgrondelijke block-systeem, maar dat mag de pret niet drukken.

Snelheid in ruil voor detail

De graphics hebben geen oppepper gekregen. Met al het next-gen geweld is het alleen maar extra pijnlijk dat de character-models en textures er wazig uitzien en de animaties op zijn zachtst gezegd niet overtuigend zijn. De engine is wel robuust: alles loopt soepel, ook als het druk is op het scherm. De game heeft gelukkig het grote voordeel dat de ontwikkelaars Akira Toriyama’s tekeningen en personages mochten gebruiken. Overal waar je kijkt vind je artwork en ondanks de slappe animaties komen de personages toch tot leven, al heb je niets met DBZ. Het is dan ook doodzonde dat de stemmen in de game erg slecht verzorgd zijn. Ik heb niet kunnen achterhalen of de mensen van de serie dit ook hebben ingesproken, maar de ongelofelijke hoeveelheid ‘smack-talk’ in deze game is eerder lachwekkend dan stoer en er zitten vreemde pauzes tussen en in zinnen.

Er zitten veel modi in Budokai Tenkaichi 3. Zo heb je de Dragon History mode, waar je een groot aantal ‘saga’s’ na kan spelen. Dit is geweldig voor fans die het DBZ verhaal kunnen dromen maar stervelingen zonder kennis van alle saga’s zullen niet begrijpen wat er elke keer aan de hand is. De game neemt namelijk aan dat je bepaalde dingen weet voordat je begint met spelen. Je zal bijvoorbeeld soms stemmen horen van personages die nog niet verschenen of geïntroduceerd zijn in het spel. Het verhaal wordt ook slecht verteld in de game: een aantal geforceerde dialogen tussen twee stukken artwork is niet afdoende om de speler een verhaal te vertellen. Er is ook een mode waarin je alle personages in het spel op kan zoeken en over ze kan lezen. De game lijkt meer een verslag van de Dragonball saga dan een echte hervertelling. Leuk voor mensen die er helemaal in zitten, maar mensen die gewoon een potje willen knokken met Goku en consorten zullen weinig aan al deze achtergrondinformatie hebben. Verder kan je knokken in de Tournament Mode en de Practice Mode. De Tournament Mode is heel simpel: je vecht in een toernooi met andere vechters en je moet een aantal rondes winnen om aan de top te komen. De Practice Mode is bijna nutteloos, want de tutorial is erg onduidelijk. Je kan je er afreageren op een vijand naar keuze maar het heeft niet meerwaarde om in deze mode te vechten in plaats van de Dragon History Mode.

Dan is er de Z Evolution Mode. Deze mode biedt erg veel meerwaarde voor mensen die veel tijd willen steken in het spel, want met de punten die je verdient door te vechten kan je verschillende items kopen en die op een personage zetten. Elk item heeft een voordeel en een nadeel. Het is dus niet slim om zo veel mogelijk items op je vechter te dumpen, maar je zult zorgvuldig moeten kiezen waar je sterke punten liggen. Je zal de extra krachten hard nodig hebben, want de game wordt snel pittig. Niet té pittig, maar je zal soms wat doorzettingsvermogen moeten tonen om door de lange gevechten heen te komen.

Conclusie:

Dragonball Tenkaichi 3 is net als zijn voorgangers een sterke vechtgame die geweldig gebruik maakt van de Dragonball licentie. Als je als DBZ fan deel 1 of 2 nog niet in huis hebt is dit een must-buy. Als je wel een Budokai Tenkaichi in huis hebt raad ik je aan om deze voorlopig te laten liggen, want er is niet genoeg verbeterd om een aankoop van €60 te rechtvaardigen. Mensen die niets hebben met Dragonball maar gewoon zoeken naar een vechtgame kunnen misschien eerst kijken naar toppers als Soul Calibur, maar Dragonball Z Budokai Tenkaichi 3 is zeker een goede keuze.