Neverwinter Nights 2: Mask of the Betrayer

Ondergetekende is reeds gepromoveerd tot officiële expansion recensent van GamersNET en zodoende krijgt hij maandelijks de meest verse uitbreidingen voorgeschoteld. Dit keer is het de beurt aan Mask of the Betrayer, de nieuwe expansion van Neverwinter Nights 2. Weet deze uitbreiding de misstapjes van het origineel te corrigeren en tegelijkertijd voldoende nieuwigheden te introduceren?

Neverwinter Nights 2 werd vorig jaar door verschillende meningen onthaald. Aan de ene kant had je het intrigerende non-lineaire verhaal en de gigantische hoeveelheid aan diverse rassen en klassen, maar aan de andere kant waren ook de negatieve aspecten zoals de ronduit irritante camerabediening en de overtollige bugs duidelijk zichtbaar. Hierdoor kwam het geheel nogal ongepolijst over en bekroop menig RPG liefhebber dan ook het gevoel dat de game door ontwikkelaar Obsidian Entertainment was afgeraffeld teneinde doelmatig voor de feestdagen de game te kunnen verschepen. Wat leek op een potentiële topper kwam als gevolg niet verder dan de middenmoot.

Comatisch instappen

Inmiddels is de expansion Mask of the Betrayer op ons neergedaald en zodoende kon mijn vertrouwde personage een duik nemen in een nieuw episch avontuur. MotB laat je namelijk direct instappen met karakters die je in het origineel hebt opgebouwd, inclusief alle items die je op zak hebt. Geen nood echter voor wie met een gloednieuw personage op pad wil, in een handomdraai word je namelijk direct naar level 18 gebracht, zonder dat je opnieuw tutorial-gewijs bij het handje wordt gehouden en talloze uren kwijt bent aan het levelen. Tijdens het handmatig levelen kun je zelfs nog uitgebreide keuzes maken en investeren in bepaalde attributen zoals je dat normaal ook kunt doen. Dit is een erg fijne mogelijkheid om te experimenteren met de nieuw toegevoegde classes (Favored Soul, Spirit Shaman) en rassen (Genasi, Half-Drow, Wild Elf).

Een sterke troef van de Neverwinter Nights reeks is altijd al het meeslepende verhaal met de diepgaande personages geweest en in MotB wordt de verloren draad weer vrolijk doorgetrokken. Na een agressief robbertje vechten en het verslaan van de King of Shadows in het origineel, word je op een dag pijnlijk wakker in een grot. Zonder enig besef van hoe je op deze locatie terecht bent gekomen, komt een mysterieuze tovenaar Safiya je begeleiden doorheen de grot naar een nabij stadje genaamd Mulsantir. Tijdens deze escorte kom je erachter dat er heel wat meer met je lichaam aan de hand is. Een duistere macht krijgt namelijk de overhand in jouw lichaam. Aan jou de taak om het mysterie achter dit verschijnsel te ontraadselen en je uiteindelijk los te maken van de duistere macht die bezit van je maakt.

Who let the undeads out?

In de eerste paar minuten van het avontuur krijg je het al snel aan de stok met hongerige tegenstanders die jou maar al te graag in een hapklare maaltijd willen herleiden. Opvallend is de moeilijkheidsgraad waarmee de omgevingen bezaaid zijn. Waar je in NwN2 nog de fijne kneepjes in zeer beperkte stapjes onder die knie kon krijgen, wordt er in MotB duidelijk van je verwacht dat je overladen bent met ervaring. Onmiddellijk word je blootgesteld aan hordes taaie tegenstanders die je zeker niet zonder slag of stoot omver kan kegelen. Gelukkig word je vrijwel de gehele game bijgestaan door kompanen met handige krachten en talenten, zodat de moeilijkheidsgraad iets draaglijker wordt.

Een ander noemenswaardig verschil met het origineel nestelt zich in de sfeer waarin MotB is ondergedompeld. NwN2 bracht bij momenten nog een vrij kleurige fantasy-setting naar boven, maar in deze uitbreiding is er niks meer van een divers kleurenpalet over. Grauwe en grimmige locaties zijn overvloedig aanwezig en zijn aangekleed met objecten die het depressieve naar een toppunt brengen. Dit zal ongetwijfeld niet iedereen liggen, maar het contrast met het origineel is niet zodanig baanbrekend dat de klassieke NwN-setting verloren gaat.

Een duidelijke verbetering van MotB ten opzichte van het origineel zijn de graphics. NwN2 was allesbehalve een grafisch spektakel en Obsidian heeft in deze uitbreiding dan ook enkele aanpassingen voor het oog doorgevoerd. Nog steeds slaagt de ontwikkelaar er niet in om het niveau van de graphics boven de hedendaagse norm uit te laten stijgen, maar bepaalde aspecten zoals belichtingen en speleffecten zijn zeer aangenaam om te mogen aanschouwen. Daarnaast is de game ook audiovisueel uitgerust met vele rustgevende deuntjes die sfeer van de game kracht bij zetten.

Lekker, zo’n gegrilde ziel

De locaties worden bevolkt door creaturen die naadloos aansluiten op de omgeving. In teken van de duistere sfeer is het decor aangekleed met geesten, skeletten en andere semi-doden die ondanks hun afgestorven ledematen nog verrassend hard uit kunnen halen. Ook als personage speel je in op de grimmige setting. Zoals eerder vermeld, nestelt een mysterieus duistere macht in jouw lichaam en uiteraard vertaalt dit gegeven zich naar enkele aangename features in de gameplay. Zo beschik je over een spirit meter, een mechanisme dat je dwingt om gaandeweg je avontuur de zielen van gesneuvelde opponenten op te slokken. Niet alleen is dit essentieel om je duistere eetlust tevreden te stellen, ook maakt deze verslavende verorbering het mogelijk om krachtige items te creëren.

Het lustig opslokken van deze zielen heeft echter ook een keerzijde. Hoe meer spirits je verslindt, hoe groter je drang wordt om je duistere honger te stillen. Het eindeloos verslinden van geesten zal het verteringsproces van jouw lichaam aanzienlijk versnellen en dus is het belangrijk dat je balans zoekt tussen deze krachten. Aan de ene kant wil je niet als een verslavende rat afhankelijk worden van het spulletje, maar anderzijds zou het stom zijn om geen gebruik te maken van de duistere krachten die na een ongezonde slachtpartij voor het oprapen liggen. Voor de hardcore aanhangers van de NwN-reeks zal dit wellicht als muziek in de oren klinken, maar voor de casual speler kan dit systeem voor flink veel frustratie zorgen. Het vullen en in de gaten houden van je spirit meter vergt namelijk vrij veel aandacht en tijd. Het overvloedig gebruiken van de reis- en uitrustfuncties die je spirit meter draineren, is er dan ook helemaal niet meer bij.

Ben ik misschien aan het verkeerde adres?

Nu we toch langzaam bij de kritiekpuntjes zijn aangekomen kunnen we direct de erbarmelijke camerabesturing aan het licht te brengen. MotB introduceert een nieuwe camerasysteem dat je in staat stelt te kiezen tussen ofwel de Character Mode (standpunt vanachter de schouder), ofwel de Strategy Mode (standpunt op de traditionele RTS-wijze) Beide camerastandpunten zijn storend en bijgevolg frustrerend doordat je continu bezig bent om de camera te herpositioneren. Het klassieke standpunt van het origineel is hierbij nog een hele verademing, terwijl ook deze zeer onnatuurlijk overkwam.

Als de er award bestond voor de game met de meest inbegrepen bugs, dan zou NwN2 vorig jaar ongetwijfeld titelkandidaat geweest zijn. Met alle patches zijn de problemen inmiddels flink wat teruggeschroefd, maar als vanouds zijn er ook in deze uitbreiding enkele euvels te bespeuren. Het doorverbinden van portalen gebeurt op sommige momenten helemaal niet en ook de pathfinding van je kompanen laat vaak te wensen over. Hoogstwaarschijnlijk zal Obsidian hiervoor binnenkort weer een handjevol patches verspreiden, maar kan dit niet allemaal niet gewoon direct verholpen worden tijdens het testen in het ontwikkelingsproces? Alvast bedankt.

Beoordeling

Mask of the Betrayer is een aangename uitbreiding op het origineel. Kon je maar geen genoeg krijgen van NwN2, dan zal deze expansion zeker in je straatje liggen. Ruim twintig uur zal je verwikkeld worden in een interessant verhaal inclusief een duistere sfeer met D&D-achtige gameplay. Tel daarbij de nieuwe krachtige Epics Feats, de nieuwe Prestige Classes en de Base Classes en de succesformule is compleet. Daarnaast levert Obsidian een hoop gebruiksvriendelijke functies voor de modcommunity. Het hoeft niet gezegd dat de creatievelingen onder ons er weer lustig op los zullen modificeren, hetgeen de speelduur voor de fans aanzienlijk zal verlengen. Toch heeft de game duidelijk tekortkomingen op het gebied van gameplay. Het gebrek aan een overzichtelijke camera is namelijk ronduit frustrerend. Dit verlegt vaak toch wel je aandacht doordat je bezig bent de camera te herpositioneren. Ook de bugs zijn vanouds aanwezig, hoewel deze in mindere mate dan in het origineel op zullen treden. Al met al mogen we concluderen dat Neverwinter Nights 2: Mask of the Betrayer misschien niet de meest vlekkeloze gameplay voorschotelt, het doortrekken van het intrigerende verhaal en het uitbreiden van de classes en spells maken er, ondanks enkele minpunten, niettemin een aangenaam tijdverdrijf van.