Volgens onze leider zou het niet verkeerd zijn als we weer eens die fijne VOC-mentaliteit naar boven zouden halen. Lekker handelen dus en een kolonie stichten, heerlijk! En laat The Settlers – Rise of an Empire daar nou eens heel goed in zijn…
Het geloof
Nog niet zo heel lang geleden kreeg ik vrij onverwachts de preview van The Settlers – Rise of an Empire naar mij toegeschoven en sindsdien heb ik vol ongeduld uitgekeken naar de uiteindelijke versie. Toch waren de meningen vooraf nogal verdeeld. Het lijkt er namelijk op alsof de echte trouwe schare fans van The Settlers een beetje het geloof in de serie is kwijt geraakt. Toegegeven, deel vier en vijf waren niet de grootste hoogtepunten, maar eigenlijk blijven veel verstokte Settlers-gamers gewoon vasthouden aan de meer populaire delen twee en drie.
Na deel drie ging de serie vooral meer de kant op van een RTS en dat heeft ontwikkelaar Blue Byte toch wel afgeleerd. De game is terug gegaan naar z’n roots, maar de hamvraag is natuurlijk: hoe pakt dit uit als je een volledige game gaat doorwerken?
In de naam van…
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het strategische aspect van deze game is eigenlijk heel minimaal. Uiteraard moet je wel het een en ander overwegen tijdens het spelen van de missies, maar de hoofdlijn in Rise of an Empire is het bouwen van je stad en vooral ook het draaiende houden van de economie. Je begint heel simpel met een klein kasteel, eventueel een kathedraal, een knus marktplein en de storage, de plek waar al je grondstoffen verzameld worden. Meteen zul je aan het bouwen slaan, want er is werk aan de winkel! Je kolonie moet uit de grond gestampt worden, dus zet je de houthakkers bij het bos, de jagers in de buurt van het wild, etc.
Maar zoals ik eerder al aangaf is deze keer de storage erg essentieel geworden. Aangezien daar al je spullen naar toe gaan als ze door je Settlers geharvest zijn, is het dus zaak dat je gebouwen voor de eindproducten dicht bij de storage staan. Ditmaal geen tussenstap met houtbewerkers voordat je meubels hebt of een ijzerspecialist voordat je leger er wat mee kan. Het is binnenhalen, opslaan en verwerken. Zodoende ben je eigenlijk veel meer bezig met pure expansie-drift, dan dat je doelbewust een stad opzet. Maar goed, jij bent de koning in de game en in de naam van de koning zijn je Settlers natuurlijk de laatsten om daar tegen in te gaan. Tegelijkertijd maakt dit de game ook wel heel toegankelijk voor nieuwkomers.
De Vader
Dat je echt van ‘bovenaf’ bestuurt, wordt wel op diverse manieren gecompenseerd. Allereerst is er de held van het verhaal. Er zijn diverse characters waar je een keuze uit kunt maken voordat je een missie start en elk character heeft zo zijn of haar specialiteiten. Zo kun je kiezen voor een held die je leger van nieuwe fakkels voorziet als die op zijn. Wat zeer handig is tijdens een aanval, zodat je niet eerst terug moet om nieuwe fakkels te halen. Of je kiest juist voor een held met meer handelsvaardigheden. Die kan bij andere volken een betere prijs afdingen voor je goederen en tevens kan deze held je onderdanen voorzien van eten als ze daar extra behoefte aan hebben. Door bewust een held te kiezen kan je wat meer aandacht aan bepaalde zaken geven en dat is toch wel zo praktisch. Je held doet echter meer dan alleen je volk helpen, want je zult hem of haar ook altijd nodig hebben als je nieuw grondgebied wilt innemen. Pas als je held op het neutrale terrein is, kan je kiezen om daar een outpost te bouwen. Even wachten op de ijverige Settler die daar een mooi bouwwerk uit de grond stampt en zie daar: het gebied is van jou.
Een tweede compensatie is het op de voet volgen van je Settlers. Door op een gebouw te klikken zie je van het bewuste gebouw diverse informatie, maar ook heb je dan de mogelijkheid om de medewerker eens in close-up te bewonderen. Dit is toch wel heel bijzonder om te zien en vooral ook erg mooi. Zo zie je pas hoe Rise of an Empire grafisch staat. Natuurlijk is het volgen van een Settler niet een bezigheid die je lang zult volhouden en ook tactisch gezien zal het je geen voordeel opleveren, maar leuk is het wel. De grafische kracht van deze Settlers-game laat zich ook heel sterk vertalen naar sfeer. Tijdens je missies zul je namelijk heel duidelijk de verschillende seizoenen meemaken. De bloeiende lente, zonnige zomers, de onstuimige herfst en natuurlijk: de sfeervolle winters. Vooral de winter maakt een speciale indruk als de gebouwen knus verlicht zijn en er sneeuwvlokken over je scherm dwarrelen.
De Zoon
De winter brengt daarnaast nog een leuke optie met zich mee, want niet geheel verrassend zal water bevriezen als de temperatuur laag genoeg is. Zodra dit gebeurt kan je zorgen voor wat tactisch voordeel door met een groep Settlers over het water naar andere gebieden te gaan. Dit kan je flink wat tijd schelen, maar het kan tevens een leuke verrassing voor je tegenstander opleveren in een online duel. Zo blijkt maar weer eens dat er meer mensen over water kunnen lopen dan sommigen wellicht denken…
Verwacht trouwens van het online aspect niet al teveel. Het feit dat Rise of an Empire heel toegankelijk is gemaakt voor nieuwkomers heeft als bijwerking dat alles heel langzaam gaat. Je hebt geen mogelijkheid om de tijd te versnellen en zult dus echt al snel twee uur of langer over een missie doen. Als je dit gaat vertalen naar een online wedstrijd is het eigenlijk onbegonnen werk.
De heilige geest
Naast het mindere online-aspect laat Rise of an Empire nog een paar kleine steekjes vallen. Zo kent de game vooral in het begin een vrij hoog trial-and-error gehalte. Je moet eerst aangevallen worden, voordat je het advies krijgt om je stad te beveiligen met muren en eerst moet een transport met goederen worden overvallen, voordat je een leger kunt gaan inzetten. Voor de bekende Settlers-speler zal dit wellicht even tenenkrommend werken. Verder is het combat-aspect van de game beperkt. Verwacht dan ook geen enorme veldslagen of uitgebreide aanvalsmissies. Het afstoppen van wat rovers, Vikingen of wilde dieren is vaak je grootste zorg. Ja zeker, wilde dieren! Niet alleen de seizoenen van de game zijn sfeervol, maar zeker ook de missies en de omgevingen waarin je speelt. Van een land met uitgestrekte bossen en moerassen tot een droge steppe, je komt van alles tegen.
Als een soort pre-conclusie wil ik nu alvast de evaluatie maken omtrent de vraag of deze game ook interessant is voor de harde kern, die al vele weken, maanden en zelfs jaren hebben doorgebracht met de vroegere Settlers-games. Eerlijk gezegd denk ik dat het logischerwijs een heel persoonlijke kwestie zal zijn. Ben je helemaal verkocht aan de diepgang en mogelijkheden van je oude vertrouwde game, dan zal Rise of an Empire niet echt jouw ding zijn. Sta je daarentegen best open voor een nieuwe aanpak en ben je gewoon fan van het hele ‘fenomeen’, dan is deze game zeker aan te raden. Het is simpelweg de vraag of je nog steeds in de heilige geest van de oude Settlers gelooft, of dat je bereid bent om iets anders te gaan geloven.
Amen
Nu die afweging gemaakt is, is het toch echt tijd voor een slotwoord. The Settlers – Rise of an Empire is uiteindelijk een game geworden die je uren bezig kan houden met het opzetten van een stad en het voltooien van een missie. Daarnaast is de sfeer ijzersterk, ziet alles er heel mooi uit en is het zelfs op de minder bedeelde PC’s prima te spelen. Als kanttekeningen heb ik wel geplaatst dat de game door zijn toegankelijkheid minder diepgang kent op diverse fronten, wat voor sommigen misschien als te eenvoudig kan overkomen. Toch moet je je hierbij ook afvragen of dit echt zo’n groot gemis is. Spreken de vele positieve aspecten die ik in deze review heb genoemd je aan, dan zou ik maar zorgen dat je Rise of an Empire snel in huis haalt!