Guild Wars: Eye of the North

Met Guild Wars: Eye of the North probeert ArenaNet de originele Guild Wars reeks succesvol af te sluiten en tegelijkertijd voldoende voorkennis te bieden voor het komende Guild Wars 2. Resulteert dit in een smakelijk voorgerecht of is ‘de-fans-kopen-het-toch-wel’-gedachte er duidelijk in terug te zien?

Deze eerste echte (non-standalone) uitbreiding op het succesvolle Guild Wars dat in 2005 furore maakte is vooral bedoeld om de ervaren spelers kennis te laten maken met nieuw geïntroduceerde rassen en verhaalelementen die in Guild Wars 2 rijkelijk aan bod zullen komen. Allereerst borduurt Eye of the North (EotN) verder op het Prophecies-hoofdstuk, zodat bezitters van enkel de Factions- of Nightfall-campagne wellicht meermaals de wenkbrauwen zullen fronzen van onwetendheid gaandeweg de verhaallijn. Daarnaast is de content bedoeld voor volleerde level 20 karakters, hetgeen direct duidelijk wordt na een paar uurtjes spelen. Geen tutorial-achtig eiland meer wat je spelenderwijs de fijne kneepjes bijbrengt en ook het toevoegen van nieuwe professies en grote hoeveelheden elite skills is achterwege gelaten. EotN laat je meteen te werk gaan in grote afschuimbare gebieden die dik bezaaid zijn met allesbehalve lieftallige monsters.

Locaties en medestrijders

Maar laten we niet te hard van stapel lopen en ons eerst nader op verhaal richten. Zowel Tyria als Cantha en Elona worden geteisterd door aardbevingen die opmerkelijk vaak voorkomen. Waar rook is, is vuur en met die gedachte wordt je erop afgestuurd om deze verschijnselen te ontraadselen. Eenmaal een boormachine van het grootste kaliber te hebben afgehuurd baan je je een ondergrondse weg, alwaar je op een zooitje nietsvermoedende Dwarves stuit. Je klopt echter toevallig net aan wanneer een eeuwenoude vijand van de Dwarves genaamd The Destroyers een aanval uitvoert. Tijd om in je mobiele boorapparaat te springen is er niet, en dus opteer je voor de enige veilige uitweg: het instappen van een portaal die je naar het hoge noorden leidt. Vanaf hier wordt je ingewijd in de geheimen van Eye of the North. Je wordt naar alle uitstekken van de nieuw ontgonnen spelwerelden gestuurd en zodoende maak je kennis met heel wat nieuwe vrienden en vijanden. Zo kom je te weten wie de eerdergenoemde Destroyers precies zijn en om welke redenen ze hun aandeel grond opeisen. Het gaat echter veel verder dan simpelweg tegenstanders tot ketchup herleiden. Gaandeweg zul je namelijk groeperingen tegenkomen die je maar al te graag bijstaan in een strijd tegen de Destroyers. Een voorbeeld hiervan zijn de Norn, uit de kluiten gewassen strijders die zich nestelen in de Far Shiverpeaks, uitgestrekte met sneeuw bevallen gebieden waar de kou haast vanaf druipt. En ook op de steun van de Asura kan je rekenen, een magisch ras die hun thuishaven in het jungle-achtige Tarnished Coast heeft liggen. Daarnaast moet je nog op zoek naar een verloren Ascalon legioen genaamd de Ebon Vanguard, waarvoor je op het herfstkleurige Charr Homelands wordt afgestuurd om het mysterie achter dit legioen te ontraadselen. Genoeg interessante avonturen verzekerd!

Personages en dungeons

Wat echter knaagt is de verhaallijn die bij momenten slordig aan elkaar geritst wordt, waardoor het krampachtig als één geheel overkomt. Je springt van het ene conflict van de ene betrokken partij naar het andere conflict van een ander betrokken partij, zonder nu precies een besef te hebben wat voor invloed je acties hebben op je uiteindelijke doelen in het algemeen. De negentien toegevoegde dungeons, vergelijkbaar met de missies uit de vorige delen, hebben nu namelijk zeer weinig diepgang. De karakters kennen nauwelijks persoonlijkheid en geven je het gevoel dat ze louter zijn toegevoegd om de diversiteit van heroes wat te verbeteren. Veel van de noemenswaardige personages die je tegenkomt worden namelijk ook geïntroduceerd als heroes die je zelf kan aankleden met imposante armorsets en verkregen skills. De dungeons, daarentegen, zijn ondanks het gemis aan het echte diepgang zeer intens en vermakelijk. Veel dungeons staan vol met high-level tegenstanders en bosses en zijn uiterst geschikt om met een guild uit te mesten. Bovendien zijn ze gebonden aan hoge beloningen die respectievelijk je skill poins, respect van de betreffende groepering en natuurlijk je goudbuidel vult.

After-party

Indien de campagne is uitgespeeld zijn er nog honderdvijftig nieuwe skills te vergaren en titels die je kunt behalen door het respect van bepaalde groeperingen op te drijven. Daarnaast zijn de dungeons zeker voor herhaling vatbaar en ook de vele mini-games kunnen nog prima gespeeld blijven worden zonder dat de verveling toeslaat. Voor spelers die na het uitspelen graag hun aanzien willen verhogen zijn er wederom machtig mooie skins toegevoegd, zowel voor de armor sets als de wapens. Maar daar blijft het niet bij. Als aanloop naar Guild Wars 2 heeft ArenaNet een zogenaamde Hall of Monuments toegevoegd. In deze persoonlijke trofeeruimte kan je speciale titels, armor sets en andere noemswaardige persoonlijkheden inlijsten. In Guild Wars 2 zullen deze resultaten beloont worden met exclusieve items, hetgeen voor spelers die graag alle mogelijke titels en armor sets willen showen zeker een toegejuichte feature is.

Guild Wars 2 introductie

Samengevat is Eye of the North een zeer degelijke uitbreiding. Het introduceert vermakelijke nieuwigheden, maar weet de vertrouwde goede punten niet helemaal in nieuw sausje te gieten. Het gemis aan diepgang en een coherent verhaal die zo typerend waren voor de vorige delen, zijn hier voorbeelden van. De intensiteit van de uiteenlopende gebieden met het knappe design maakt hiervan echter veel goed. Guild Wars fans kunnen dan ook blindelings deze expansion aanschaffen en doen hiermee meteen een uistekende investering voor het veelbelovende Guild Wars 2.