Blue Dragon

Menig hartje van JRPG-liefhebber slaat een slag over bij het zien van het introfilmpje van Blue Dragon. Het spektakel begint met de naam van Hironobu Sakaguchi. Deze man stond van het eerste tot het twaalfde Final Fantasy-deel aan het roerbij Square(-Enix), totdat Microsoft hem daar wegpikte en Sakaguchi zijn eigen studio begon, Mist Walker. De tweede man met een indrukwekkend palmares is Akira Toriyama. Hij is de oorspronkelijke bedenker van Dragonball en is ook verantwoordelijk geweest voor de character designs van alle Dragon Quest-games tot nu toe, plus het meesterwerk Chrono Trigger. De laatste moeilijke naam die ik richting jullie hoofden ga slingeren is die van Nobuo Uematsu, ook geen onbekende voor de Final Fantasy-gamers onder ons. Hij composeerde in ieder geval een gedeelte van alle Final Fantasy-delen die tot nu toe verschenen zijn, waardoor het met de muziek haast niet mis kan in Blue Dragon. Maar maken al deze sterren hun naam waar?

Nene

Blue Dragon speelt zich af in een mystieke wereld. Shu, Kluke en Jiro leven in een dorpje dat jaarlijks bedreigd wordt door boze krachten. Dikke paarse wolken pakken zich samen boven hun huizen en een mysterieuze “Land Shark” maakt het gebied met de grond gelijk. Deze Land Shark is niks anders dan een gigantische vin die de grond doorklieft en daarbij alles en iedereen meeneemt. Onze drie jonge helden verzinnen een plan om het terreur te stoppen en de Land Shark te vernietigen. Ze raken echter verzeild in een groot web van intriges, plotwisselingen en kwade krachten. Zo ontdekken ze dat de Land Shark helemaal geen dier is, maar een robot, die bestuurd wordt vanuit een gigantisch luchtschip. Daar zit Nene, een kwaad man die ieder jaar verantwoordelijk is voor al het ongeluk. Op hun reis om Nene te stoppen ontdekken Shu, Kluke en Jiro vele nieuwe gebieden, die net als hen ieder jaar worden aangevallen door zo’n Land Shark. Wat zich ontvouwt is een verhaal van tegen de vijftig uur in één van de eerste echte Japanse turn based-RPG’s voor de Xbox 360.

Schaduwen

Zo zul je dus vele honderden vijanden moeten verslaan en nog veel meer klappen moeten uitdelen. Gelukkig hoef je dat niet alleen met je zwaardje te doen, want onze helden zijn de kleutertijd amper ontgroeid en veel kracht zal er dus niet in die armpjes zitten. Gelukkig ontdek je in het luchtschip je schaduw en die is geen zielige afspiegeling van jezelf. Shu heeft een blauwe draak, Kluke een blauwe feniks en Jiro een blauwe minotaurus, die alle vijanden heel toepasselijk bont en blauw slaan. Jammer genoeg maakt dit de game, zeker in de eerste paar uren, veel te makkelijk. Tel daar nog eens bij op dat Blue Dragon een turn based-spel is, waardoor het vechten een nogal geestdodende werking krijgt. Ik zeg niet dat real time-gevechten per sé beter zijn dan beurtelingse aanvallen, maar het gevechtssysteem voelt in Blue Dragon soms nogal achterhaald.

Skill Points

Dit is zo jammer omdat het wel barstensvol potentie zit. Zo kun je jouw blauwe alter ego helemaal customizen zodat hij aan al je wensen voldoet. Wanneer je levels omhoog gaat krijg je zogenaamde Skill Points, die vervolgens in jouw uit gas bestaande vechtmachine moeten worden geïnvesteerd. Wordt jouw blue dragon een echte damagedealer die elke vijand in een paar klappen dood heeft, of ga je voor een extra lange levensduur met veel hitpoints? Ga je voor witte magie die er op is gericht om te genezen, of laat je al je innerlijke kracht los op de vijand met jouw zwarte kunsten? Die keus is compleet aan jou en ik nadat ik de game had uitgespeeld, heb ik een savegame ergens midden in de game geladen en ben ik vanaf dat punt een andere aanpak gaan hanteren. Zwarte magie werd mijn motto en dit leverde een totaal andere gameplay op, dus herspeelbaarheid is hierdoor zeker gegarandeerd.

Ook is het zaak om je team zo goed mogelijk te managen. Het is slim om één schaduw te specialiseren in genezen, zodat hij je altijd kan redden in geval van nood. Vervolgens heb je een schaduw nodig die de aanvallen van de tegenstanders op kan vangen en dus een heleboel hitpoints kan verstoken. Tenslotte kun je all out met je Skill Points gaan op de laatste schaduw, zodat die de meeste schade toe kan brengen. Zo heb je een heel allround team tot je beschikking, maar ook het focussen op één enkel aspect kan erg goed werken, mits je weet hoe je er mee om moet gaan.

Japanse voice acting

Blue Dragon ziet er grafisch niet super indrukwekkend uit en ook aan sfeer ontbreekt het nog wel eens. Het design praat echter veel kromme dingen recht, want Akira Toriyama heeft zich weer uitgeleefd op de personages, de vijanden en de stijl van aanvallen. Het Dragon Ball Z- en Dragon Quest-stijltje voelt vertrouwd aan, maar is toch anders. Net zoals Rivella een beetje vreemd, maar wel lekker. Het is jammer dat men niet overal de puntjes op de spreekwoordelijke “i” heeft gezet, waardoor veel omgevingen nogal leeg ogen en dat ook zijn. Ook had er wel wat meer spektakel gegoten mogen worden in de aanvallen, die er soms uitzien alsof stel kleuters elkaar beprikken met rietjes.

Aan de andere kant heb ik niks op te merken aan de muziek. Uematsu laat maar weer eens zien waarom hij en alleen hij de beste gamescomponist is op het Oostelijk Halfrond. Wanneer je rustig door een idyllisch landschapje aan het wandelen bent is het een rustig tokkelend achtergronddeuntje die je meer innerlijke rust verschaft dan een hele dag koken in een legionellasauna. Dring je echter binnen in het hol van de vijand dan zwellen de trompetten aan en wordt je vergezeld door epische muziek die je hart zal veroveren. Ook vind ik het een goede zaak dat Microsoft de orginele Japanse voice acting in de game heeft gelaten. De Engelse stemmen zijn zeker niet slecht, maar de Japanse dialogen zijn veel sfeervoller. Wel moet ik zeggen dat er soms nogal wat onzinnig geneuzel over je scherm heen rolt, maar gelukkig heb je al vrij snel door wat je weg kan drukken en wat essentieel is voor het verhaal.

Conclusie

Hoewel ik zeker weet dat Sakaguchi en zijn nieuwe ontwikkelstudio ontzettend hard hun best hebben gedaan om dit tot een weergaloos role playing avontuur te maken, is dat niet overal even goed gelukt. Blue Dragon speelt op sommige momenten iets te makkelijk weg, kent niet altijd even veel uitdaging en de turn based-gevechten voelen ouderwets aan. Alle mogelijke klasses en aanvallen die je je schaduw kunt aanmeten verdienen echter wel een pluim, net zoals de muziek. Het is dan ook jammer dat alleen Uematsu zijn naam echt waar maakt. Blue Dragon is ontzettend lang en wordt gehuisvest door niet minder dan drie dual layer-schijfjes, maar je moet soms echt even doorzetten om je aandacht er bij te houden. Qua Japanse RPG’s het beste wat er voor je Xbox 360 te krijgen is, maar alleen wanneer je over veel inlevingsgevoel beschikt beleef je hier een onvergetelijke tijd aan.