Kijk in de televisiegids op een willekeurige dag onder het kopje “Discovery” en je zult negen van de tien keer wel een programma aantreffen dat over vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog gaat. Spitfire dit, Spitfire dat. Meestal val ik bij de reclame vooraf al in slaap, maar Blazing Angels 2: Secret Missions of WWII is gelukkig een stuk boeiender.
41st Barnstorm Squadron
Blazing Angels 2: Secret Missions of WWII is een vliegtuigengame die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. In het begin van de game word je op een vliegtuigendag geïntroduceerd als Captain Christopher Robinson, een veteraan en tegenwoordig vliegenier bij het “41st Barnstorm Squadron”. Je stijgt op en krijgt de opdracht een aantal stunts uit te halen. Ben je daarmee klaar, dan begint Chrisje in zichzelf te praten. Over het feit dat hij vroeger, in de Tweede Wereldoorlog, vlieginstructeur was bij de vliegbasis in Pensacola, Florida. Tijdens zijn verhaal dut je weer lekker in en het begint weer akelig veel op die Discovery-programma’s te lijken. Maar plots is de versierde luchtbasis grauw, is al het publiek weg en zijn er geen luchtballonnen meer te bekennen. Je beleeft de flashback van de invasie van de Duitsers real-time en je moet die schoften uit hun kisten schieten.
Zien ze ze vliegen?
Zo werk je in totaal achttien missies af, geheime missies tijdens de Tweede Wereldoorlog waar alleen jij en je supergeheime vliegbasis van afwist. Gelukkig maar, dat ze niet voor iedereen zijn oren bestemd zijn. Een aantal missies zijn conventioneel, zelfs gewoontjes te noemen, maar er zitten ook een aantal opdrachten in het spel waarbij je je serieus afvraagt of de ontwikkelaars ze niet hebben zien vliegen. Zo moet je in de eerste missie meteen langzaam boven een trein gaan vliegen zodat een medepassagier uit het vliegtuig op de trein kan springen en zo deze kan saboteren. Right. De makers hebben er voor gekozen een zo gevarieerd mogelijk missieaanbod te bieden en dat moet dan soms maar ten koste gaan van de historische authenticiteit van de game. Wat dacht je bijvoorbeeld van straalmotoren, geleide raketten, plasma-achtige wapens en Duitse zeppelins die dubbel zo groot zijn als de grote pyramide van Cheops in Egypte. Moet niet gekker worden…
Missiedesign
Helaas is die variëteit ook ten koste gegaan van de moeilijkheidsgraad in sommige levels. Men heeft dan wel leuke ideeën kunnen verzinnen, maar de uitvoering daarvan is af en toe nog wel eens flink misgegaan. Ikzelf kwam muurvast te zitten in de vijfde missie, waarin je boven nachtelijk Parijs tien Duitse vliegtuigen neer moet schieten, zonder gezien te worden. Dat betekent dat je je maar op bepaalde plekken van het luchtruim kunt vertonen, aangezien je anders door de vijandige flak guns tot schroot wordt geschoten. Die missie heb ik zeker wel een keer of acht overnieuw moeten doen en vooral dàn komt het gebrekkige savesysteem om de hoek kijken. Dit werkt namelijk met zogenaamde checkpoints, maar het grote probleem is dat hier veel te weinig van zijn. Heb je negen vliegtuigen neergehaald en gaat het bij de tiende mis? Jammer maar helaas, je zult overnieuw moeten beginnen. Zoiets is frustrerend en saai tegelijk en als het niet zo geweest was dat ik deze game moest recenseren, dan had ik hem al lang weggelegd.
Caïro
En gelukkig heb ik dat niet gedaan, want verderop in het spel heeft Blazing Angels 2: Secret Missions of WWII zeker zijn sterke punten liggen. De missie in Egypte is namelijk veruit de beste in het spel en genieten is hier het juiste woord. Terwijl hordes en hordes nieuwe vijanden aan komen stormen over dat stoffige Caïro, leg jij ze stuk voor stuk in de as en werk je zo langzaam maar zeker richting het hoogtepunt. Naar het zuiden, naar Gizeh. Daar liggen de drie beroemdste pyramides ter wereld, hoewel het uitzicht ditmaal wel vervuild wordt door een gigantische zeppelin. Deze zul je met je squad tactisch aan moeten vallen, maar wanneer hij eenmaal neer is krijg je wel een oogverblindend mooi schouwspel te zien. De brandende zeppelin stort neer in het uitgestrekte woestijnzand terwijl je rustig over de pyramides heen vliegt. Dit soort momenten geven een indruk hoe goed het spel geweest had kunnen zijn wanneer de gameplay een beetje fatsoenlijk was getest en gebalanceerd. Want ook het Caïro-level heeft zeker zijn onvolkomenheden en de hele game is in feite één groot trial-and-error festijn.
Upgraden
Ondanks dit gebrekkige missiedesign is de rest van de singleplayercampaign wel gewoon goed te noemen. De dogfights die je zult hebben met vijanden zijn vaak erg spannend, niet in de minste plaats omdat de andere vliegtuigen ook niet getikt zijn en zich niet zo makkelijk van achteren laten beschieten. Gelukkig heb je daarvoor een squad onder je hoede die je in kunt roepen om vijanden efficiënt af te maken. Daarnaast ben je ook nog eens in het voordeel met een ge-upgrade vliegtuig, wat je kunt laten doen in je hangar. Door objectives te halen en stunt-tokens te verzamelen in de missies krijg je prestige points, die je dan weer kunt uitgeven om je vliegtuig te verbeteren. Denk dan aan nieuwe primaire of secundaire wapens, een verbeterde motor of een dikker pantser. Het is hier handig om een snel en klein, een groot maar langzaam en een allround vliegtuig goed door te ontwikkelen, zodat je voor elke missie een goede kist klaar hebt staan. Blazing Angels 2: Secret Missions of WWII bevat namelijk meer dan vijftig verschillende vliegtuigen waarvan een heleboel echt bestaan, zodat er voor iedere Discovery Channel-freak wel wat wils is.
Audiovisueel
Dan zijn er nog de graphics, die ver boven de rest van de game uitsteken en gewoon prachtig zijn. De gebieden waar je overheen vliegt strekken zich mijlenver onder je uit, de steden zijn adembenemend en de vliegtuigen zijn heel erg scherp gedetailleerd. Verder is een explosie van een ontploffend vliegtuig een niet minder dan spectaculair schouwspel, met de grote gebouwen die je opblaast als kers op de slagroomtaart. Geluidstechnisch is er niet veel te melden. Het knallen van je geweer klinkt een beetje blikkerig, maar het gezoem van voorbij komende vliegtuigen en natuurlijk jouw eigen kist is dan wel weer realistisch. De ingesproken stemmen zijn af en toe een beetje flauw, maar dat neem ik maar voor lief.
Conclusie
Het valt niet te ontkennen dat Blazing Angels 2: Secret Missions of WWII een vliegspel is geworden dat op sommige momenten zeker goed is te noemen, maar het is jammer dat je gedurende de gehele singeplayercampagne wordt geplaagd door slecht uitgedacht missiedesign en onvoldoende geteste opdrachten. Online is de game dan wel weer prima, aangezien deze onvolkomenheden dan niet in de weg staan. Mocht je Blazing Angels 2: Secret Missions of WWII willen halen, denk dan even goed na of je er het geduld en de zelfbeheersing ervoor hebt, want dat zou nog wel eens van pas kunnen komen.