Loki

De hack-and-slash RPG Loki werd in onze preview al genoemd naast de groten van het genre Diablo II en Titan Quest. Dat doet het hart van menig fan van dit soort games sneller bonzen. Wij zochten uit of deze Pavlovreactie terecht is.

Slachten in mythologieën

In Loki draait alles uiteindelijk om de herrijzenis van de slechte Egyptische god Seth, maar dan wel gezien vanuit vier verschillende perspectieven, die ieder corresponderen met een bepaalde mythologie. Je kunt daarom aan het begin van de game kiezen om te spelen als Griekse krijger, Noorse strijder, Egyptische magiër of Azteekse sjamaan. Dat geeft al gelijk een herspeelbaarheid van minstens drie keer en bovendien zit er genoeg verhaal in iedere afzonderlijke mythologie om al een interessante game te maken. De ontwikkelaar van Loki wist dit gelukkig ook en zo zie je bijvoorbeeld bij de Griekse de monsterlijke Medusa terug en mag de Noor het opnemen tegen de kwaadaardige Fenrir. Alle omgevingen zijn tevens op de bijbehorende periodes gebaseerd, wat in het begin het gevoel van vier games in één geeft.

De gameplay van Loki is verder rechtoe-rechtaan hack-and-slash: je doorkruist vele gebieden met vijandig gezinde wezens waar je je met muisklikken doorheen beweegt of tegenstanders afslacht. Veel tegenstanders afslacht. Heel veel tegenstanders afslacht: je bent nooit meer dan 20 seconden van een volgend slachtoffer verwijderd. Een deel van de tegenstanders laat na hun dood spullen vallen, variërend van wat goudstukken tot complete onderdelen van je wapenarsenaal en harnassen. Ja, zelfs simpele wolven laten af en toe een magisch tweehandig zwaard vallen, maar dat mag in dit genre. Slachten betekent ook experience opdoen en genoeg experience laat je levelen en dan kun je de eigenschappen van je held aanpassen, waardoor deze weer sterker wordt en waardoor je dus nieuwe gebieden met sterkere vijanden aankunt.

Goden en materiaal

Tot zover niets nieuws dus, want hakken, levelen en rondrennen behoort tot de basis van iedere hack-and-slash RPG. Loki wijkt af van andere hack-and-slashers door het magiesysteem. Dit systeem is verweven met de goden uit de verschillende mythologieën. Elke held heeft drie goden die hem of haar steunen: zo heeft de Egyptenaar bijvoorbeeld Ra, Seth en Horus die hem steunen. Iedere god biedt een aantal magische krachten, van passieve (beter vechten met wapen X), tot enorme aanvallen zoals dodelijke ijsregens. Deze krachten hebben meerdere levels en zijn ook nog eens gekoppeld aan een bepaald level. Je moet daarom levelen om bepaalde krachten te kunnen gebruiken en verder levelen om ze sterker te maken. Dat is op zich ook niet nieuw, ware het niet dat het levelen onafhankelijk gaat van experience. Je hebt namelijk twee levelbalken die zich vullen naarmate je tegenstanders velt. Bij de experiencebalk krijg je experience en mag je traditionele stats verbeteren zoals kracht en intelligentie en met de godenbalk krijg je steeds een punt dat je kunt toekennen aan een nieuwe magische kracht. En dat is nog steeds niet alles: je hebt zoals gezegd drie goden achter je staan, maar je krijgt steeds van één god een punt en wel van de god waar je het laatst tot gebeden hebt. Altaars daarvoor vind je op verschillende plekken in de game. Die altaars kun je ook gebruiken om versneld te levelen, door er magische voorwerpen die je verzameld hebt op te offeren. Om dus snel aan een bepaalde kracht te komen, kun je ervoor kiezen je gevonden wapens te offeren, in plaats van geld ervoor te ontvangen bij aanwezige kooplui. Dat geeft een zekere diepgang aan de game: tot welke god bid ik en wat offer ik eventueel op?

Een ander aspect van Loki dat het anders dan andere vergelijkbare games maakt, is de mogelijkheid je wapens en harnassen af te breken en opnieuw op te bouwen, met betere materialen. Naast wapens, harnasdelen en goud vind je her en der in de wereld van Loki ook stukken metaal en magische runes. Deze kun je meenemen naar een smid die je in dorpen vindt en daar kun je bijvoorbeeld een stuk harnas van ijzer, voorzien van brons of een sterker materiaal. Of je kiest ervoor om een paar van je huidige wapens af te breken tot het scherpe gedeelte en het handvat, waarna je bepaalde handvaten en scherpe delen tot nieuwe, sterkere wapens combineert. Gooi er nog een paar runes tegenaan en je krijgt nog veel sterkere wapens en harnassen. Een leuke toevoeging toch?

Net niet

Nee. Waarom zou ik de moeite nemen om nieuwe wapens te maken als er toch om de haverklap sterkere wapens en andere objecten neervallen bij het verslaan van zelfs de simpelste tegenstanders? Dat gedoe ook met smeden zoeken, wapens uit elkaar halen, kijken hoeveel materiaal je nodig hebt en welke delen geschikt zijn om een beter wapen te maken. Nee, deze feature voegt niks interessants aan de game.

Sterker nog: er is niets in de game dat Loki zelfs tot over ook maar de middelmaat heen trekt. Toegegeven, het bid-en-offersysteem is leuk bedacht, maar uiteindelijk kom je er toch achter dat de meeste goden een bepaalde overlapping hebben en je toch maar één god kiest om een aantal krachten van te ontvangen.

Boooooooooooring

Als je al zo ver komt tenminste, want er is een nog veel groter probleem met Loki: het is op alle vlakken zo verschrikkelijk eentonig en onspectaculair dat ik mezelf er toe moest dwingen om door te spelen om deze review te kunnen maken. Ja, dit is zo’n game waar je de donkere kant van reviewer zijn zich doet gelden: je móét de game spelen.

De intro van de game had me al moeten waarschuwen: een figuur in een pij met kap loopt in een woestijn tergend langzaam op een piramide af. Bij de piramide aangekomen gaan spontaan twee vuurkorven branden. Magisch! Hij loopt, nog steeds te langzaam, een gang in en alweer gaat een korf branden. Dan loopt hij heel langzaam een trap op. Inmiddels irriteer je je aan zijn langzame snelheid en eentonige omgeving, waar de camera nog even een close-up van maakt. Vervolgens loopt hij uiteraard nog veel te langzaam over een totaal oninteressante brug waar, jawel, spontaan vuurkorven gaan branden. Uiteindelijk loopt hij nog steeds langzaam een ruimte in, waar voordat wat later Seth blijkt te zijn ontwaakt, eerst een aantal vuurkorven gaat branden. Had ik al verteld dat de figuur tergend langzaam loopt in eentonige omgevingen, terwijl overal dezelfde vuurkorven gaan branden?

Waarom deze cutscenereview? Omdat dit model staat voor de gehele game! Al in het menu maak je kennis met graphics waar gewoonweg geen franje aan zit en later blijkt dat je spectaculaire grafische effecten sowieso tevergeefs zoekt in deze game. Niet dat graphics bepalen hoe goed een game is, maar de afwezigheid van zelfs enigszins echt mooie dingen geven een gevoel van leegte. Een leegte die ook niet door het verhaal gevuld wordt. Zo kies ik de Griekse heldin en word ik zonder pardon (of inleiding) in een arena gedropt. De stem van Achilles zegt mij dat ik mij staande moet houden bij wijze van test en zo komt er een aantal exact dezelfde gladiatoren aangerend, die ik snel in mootjes hak. Vervolgens kom ik buiten en daar moet ik aan de godin Athene vragen wat ik moet doen. Haar antwoord: “loop door een aantal bijna exact dezelfde gebieden met een totale afwezigheid van variatie in tegenstanders, steek een bepaald monster overhoop en kom terug, zodat ik je nog een paar keer praktisch dezelfde opdracht kan geven.”

Het is die ontbrekende variatie die Loki al vrij snel de das om doet, omdat ook de spelwereld er enorm last van heeft. De wereld van Loki is onderverdeeld in velden met een bepaald thema (lichte bebossing, bergachtig, sneeuw, woestijntje). Om bij je huidige doel te komen moet je een aantal velden doorspelen en die zijn vaak van hetzelfde thema. De velden lijken ook nog wat simpel in elkaar gezet, alsof de ontwerper ‘hier maar een paar boompjes, daar een paar waterplasjes en zo nog voor de pauze alweer tien velden klaar’ wilde maken. Ze worden per stuk bewoond door slechts drie of vier verschillende tegenstanders die allemaal precies hetzelfde zijn. Ja echt: gewoon kopieer en plak en geen extra accessoires voor wat afwisseling. Voor je door een veld bent heb je daarom tientallen exact dezelfde vijanden gedood. En nog leuker: ze hebben allemaal maar één geluidje als ze geraakt worden of dood gaan. En dus klinken ze ook allemaal hetzelfde. En ze vechten allemaal hetzelfde en ze doen ook allemaal hetzelfde met mij: me langzaamaan gek van verveling maken.

Conclusie

Technisch is Loki een goede hack-and-slash RPG. Alles wat er qua gameplay in hoort te zitten is aanwezig en het godensysteem en de mogelijkheid wapens en harnassen opnieuw op te bouwen is zeker interessant. Echter, voordat je je hebt kunnen bezighouden met die zaken ben je waarschijnlijk al doorgedraaid door de geestdodende eentonigheid van de omgevingen en vijanden. Een meeslepend verhaal en wat grafische versiering kunnen dan helpen, maar ook die vind je niet terug. Loki is daardoor een game voor alleen de echte fanaten en doorzetters, de rest kan beter bij een Titan Quest blijven.