SimCity DS

SimCity DS was op de PC altijd een verslavingsfestijn van jewelste. Tientallen uren stak ik in míjn stad, míjn meesterwerk. Miljoenen inwoners, vele duizenden doekoes belasting per maand en een geweldig aanzicht wanneer je helemaal uitzoomde. Zou de handheldversie mij dat ook kunnen bieden?

SimCity 3000

Als uitgangspunt van SimCity DS is SimCity 3000, voor de PC uit 1998, gekozen. De gebouwen, wegen, textures, het heeft er allemaal erg veel van weg. Je begint het spel natuurlijk als een kersverse burgemeester, maar ditmaal is SimCity wat meer toegespitst op de casual gamer. Je zult veel meer bijgestaan worden door je persoonlijke adviseur, die door middel van een serie vragen aan je wordt gekoppeld. Zo zorgt het spel ervoor dat je geen milieuactivistenhippiekutje als rechterhand krijgt, terwijl jij lekker wilt bouwen, bouwen en nog eens bouwen. Deze valt je te pas en te onpas lastig dat er zich een gast bevindt in je kantoor die je onmiddelijk moet spreken. Vervolgens blijkt dat het een oud omaatje is dat een nieuw ziekenhuis wil, een nerd die wat meer treinen wilt zien of een populair breezersletje die een park wilt om de hangjongere in uit te hangen. Dit soort domme verzoeken krijg je de hele tijd door en na een tijd begint het echt vervelend te worden. Vandaar ook dat ik de meeste bezoeken gewoon steevast afwees, en alleen mensen te woord stond wanneer er een “important visitor” in mijn kantoor wachtte, want op die momenten staat er namelijk een leuk cadeautje te wachten.

Bouwen

Het bouwen is vrijwel helemaal hetzelfde gebleven, met als enige verschil dat je in SimCity DS niet meer kunt bouwen terwijl de tijd nog loopt, de wereld pauzeert namelijk wanneer jij je cementtroffel hanteert. Je bouwt eerst een elektriciteitscentrale en een watervoorziening, vervolgens zorg je voor wegen en ga je gebieden toewijzen aan woonruimte, dienstenverlening of industrie. Ook zullen je bewoners een politiebureau, brandweerkazerne, ziekenhuis en school op prijs stellen. De mensen trekken je stadje in en aan de hand van hoe goed de voorzieningen precies zijn, zal het beter of slechter gaan met ze. Weinig opleidingsmogelijkheden zorgen al snel voor een slome stad met erg veel goedkope krotten, maar wanneer je iedereen naar de universiteit stuurt en in de commercie laat werken, dan zal alles er veel welvarender uitzien dan de gemiddelde industriestad. Dit alles is gewoon vaste SimCity-prik en het is goed overgeheveld naar de Nintendo DS. Wel vind ik het soms te moeilijk om je inwoners echt tevreden te stellen. Het blijven een stel Johnny en Anita’s die in hun vervallen laagbouwhuisjes blijven wonen. Verlaag je de belastingen, dan zul je veel arme mensen aan trekken. Verhoog je ze, dan worden ze allemaal zo arm dat ze geen fatsoenlijk huis meer kunnen betalen. Dat soort compromissen hadden wat beter uitgelegd kunnen worden, want op een gegeven moment had ook parkjes bouwen weinig zin meer.

Handheldoptimalisatie

Tegen al mijn verwachtingen in gaat dit bouwen een stuk beter dan je zou denken. De stylus is dan wel geen volwaardig vervanger van de muis, maar onhandig is zeker niet. Ik vind dat hij op sommige momenten iets te gevoelig staat afgesteld, zo gaat het scrollen over de map te snel en is het moeilijk om precies de goede positie te bepalen. Ook schiet je soms wel eens uit bij het trekken van bijvoorbeeld wegen, waardoor een kilometerslange weg waar je niks aan hebt het resultaat is. Gelukkig heeft EA op dit soort momenten aan de beperkingen van een handheld gedacht, en kun je gratis en voor niks je vorige actie ongedaan maken. Mij is dan wel weer volstrekt onduidelijk waarom men dat onmogelijk heeft gemaakt bij het slopen van een object. Wanneer een boom in de weg staat en je die even plat wilt walsen, maar perongeluk de elektriciteitscentrale ernaast raakt, dan ben je die tig duizend Simoleons gewoon kwijt. Op andere momenten is men dit denkbeeld ook kwijtgeraakt, zo bestaat er bijvoorbeeld wel een heel handig aantal sheets waarop je enkele gegevens zoals welzijn, vervuiling, verkeersdrukte en criminaliteit op kan zien, maar inzoomen is niet mogelijk. Je kunt dus wel zien dát er fileproblemen zijn in een bepaald gebied, waar welke weg dat dan precies is, dat blijft nog een raadsel.

Conclusie

SimCity DS is net zo verslavend als zijn grotere PC-broer. Je pakt de game op, begint met een stad, wordt erin gezogen en voor je het weet ben je een half miljoen inwoners en vier uur verder. Dat is het allergrootste pluspunt van het spel, dat het gewoon SimCity is. En daarnaast komt het mij gewoon vreselijk goed uit dat het op een handheld verschijnt, waardoor je altijd en overal even verder kunt gaan met je stad, maar het spel leent zich ook voor de veel langere speelsessies. Die dingen maken de kleine onvolkomenheden, zoals het feit dat je slechts één stad kunt bouwen en de nodige onduidelijkheden, zeker goed. SimCity DS is voor mij dan ook het leukste DS-spel sinds New Super Mario Bros., en zal zeker nog wel in mijn handheld blijven zitten tot Pokémon Diamond of Pearl. Want steden bouwen, dat blijft gewoon geinig.