Project Sylpheed

Project Sylpheed is een exclusieve Xbox 360-game uit het land van de rijzende zon. Omdat dat net zo zeldzaam is als Marylin Manson op de EO-jongerendag moet dat haast wel iets bijzonders zijn, toch?

Verhaallijntjes

Project Sylpheed is een ruimtegame zoals we die een hele, hele lange tijd niet gezien hebben. Het heeft wat weg van de Star Wars: Rogue Squadron-games die vroeger op de Nintendo 64 en de Gamecube verschenen, maar met de next-gen mogelijkheden van vandaag is Project Sylpheed vele malen groter, intenser en mooier. Het spel speelt zich af in 2632 en de mensheid is druk bezig de ruimte te koloniseren. Jij speelt Katana Faraway, een jonge vliegenier in dienst van de Terra Central Armed Forces (TCAF of Terran), een soort intergalactische Verenigde Naties. Deze kolonisatie, die zich uitspreid over meer dan elf verschillende sterrenstelsels, is al vijfhonderd jaar bezig en er ontstaat steeds meer verzet. Rebellen groeperen zich tegen de Terran onder de vlag van de ADAN Freedom Alliance en wanneer Katana en zijn squadleden van de Rhino-vloot bezig zijn op een trainingsmissie, worden ze plots aangevallen. De ADAN heeft de oorlog verklaard en in gigantische ruimtebattles zul je uitvechten aan wie het heelal toebehoord.

Deze hoofdverhaallijn wordt verder nog aan elkaar gepraat door middel van een dun maar grappig verhaaltje. Katana, Ellen en Margras zijn drie jonge piloten op de TCAF pilotenacademie en dikke maatjes. Maar wanneer de thuisplaneet van Margras, Acheron, verwoest wordt, schijnt dit de schuld te zijn van de TCAF en Margras keert zich tegen hen. De personages zijn erg goed vormgegeven en lijken veel op die van bijvoorbeeld Final Fantasy. Lange haren, spitse neusjes en dikke siliconenboezems, ze worden allemaal uit de kast getrokken. Verder zien deze cutscènes er ook prachtig uit, wat het feit dat het verhaaltje dat tussendoor verteld wordt gewoon niet boeiend is enigszins compenseert.

Delta Sabre

Als Katana bestuur jij een Delta Sabre, een klein maar snel ruimteschip dat veel weg heeft van de X-Wings uit Star Wars. In het begin zijn de wapens die je hanteert van weinig betekenis, maar wanneer je gaandeweg missies uitspeelt verdien je daar punten mee, die je kunt besteden aan het ontwikkelen van nieuwe wapens. In totaal kun je vier wapens aan je spaceship hangen en het is dan ook de kunst om hun capaciteiten te combineren. Ik koos meestal als primair geschut voor een snel wapen dat automatisch vuurde op de neus, voor mijn secundaire slots voor minimaal één wapen dat gelockt kan worden, één laserbeam en één kanon dat grof geschut levert om grote spaceships uit de lucht te halen.

Besturing en HUD

De besturing van je ruimteschip is simpel doch doeltreffend gehouden. Met de linker analoge stick beweeg je het voertuigje alle kanten op en met de rechter kun je om je heen kijken. Versnellen doe je met de rechtertrigger en vertragen met de linker. Je primaire wapen vuur je af met je rechter schouderknop en je secundaire met je linker. Tevens kun je door de rechtertrigger één keer kort in te drukken en de tweede keer lang je Afterburner inschakelen, waardoor je echt gigantisch hard zal gaan. Dit geeft een beetje het Hyperspace-effect uit Star Wars; alles rondom vervaagt tot strepen en je schiet met een ruk vooruit. Je hebt nog net geen gordels nodig, maar je hebt wel het gevoel echt van de bank te worden geblazen.

Daarnaast hebben de makers ook een aantal special moves ingebakken. Manoeuvres activeer je met de B-knop waarna je bijvoorbeeld een snelle 180-graden draai kan maken of snel weg kan ‘rollen’ uit een vuurlinie. Onder de special moves die je kan gebruiken vallen bijvoorbeeld een berserk shot, waarmee je al je wapens in één keer afvuurt voor een laatste wanhoopsknal, een shield attack waarmee je andere schepen gewoon kan rammen en een overdrive, voor bullet-time in de ruimte. Vooral het berserk shot vond ik erg gaaf wanneer je een grote ruimtebasis neer moest halen. Het brengt erg veel schade toe en zorgt ook nog een keer voor een flinke dosis eye-candy.

De HUD zal voor degenen die de game voor de eerste keer spelen een beetje druk ogen en dat is hij ook. Na verloop van tijd vond ik hem echter meer en meer bijdragen aan de sfeer van de game. Wanneer je in een starfighter zit verwacht je geen leeg raam voor je knar, maar een wirwar aan metertjes, getalletjes, radars en balkjes. Dit is precies het gevoel wat Project Sylpheed je geeft, je hebt echt de controle over je eigen fighter.

Gigantische gevechten

De gevechten waar je aan deelneemt zijn, zoals ik al zei, simpelweg gigantisch. Overal waar je kijkt zie je fighters om elkaar heen cirkelen en lasers vliegen in alle kleuren van de regenboog in het rond. Wanneer je op een heldere dag een straalvliegtuig over ziet komen, blijven de witte strepen nog lang in de lucht hangen. Dit effect hebben de scheepjes uit Project Sylpheed ook, namelijk blauwe strepen voor jouw vloot en roze en rode strepen voor de vijandige vloot. Dit ziet er niet alleen erg mooi uit, het is ook nog eens erg praktisch. Ten eerste kun je zo makkelijk zien of een schip bij je hoort of niet, maar schepen opsporen en hun snelheid inschatten is ook te doen middels deze strepen. Vaak probeerde ik om achter een nieuwe golf vijanden op te duiken en ze dan met mijn lock-on missiles neer te halen. Het aantal schepen dat je kunt locken is bijna onbeperkt en wanneer je twintig raketten tegelijk afvuurt ziet dat er echt prachtig uit.

Naast de dogfights met andere schepen krijg je soms ook het doel om een vijandelijke ruimtebasis neer te halen. Misschien herinner je nog de scène uit Star Wars waarin Luke Skywalker een bom in een goot van de Death Star moest gooien. Zijn kleine X-Wing vloog met een gigantische snelheid over het grote oppervlak van de Death Star, alsof het echt een planeet was. Zulke indrukken krijg je ook in Project Sylpheed: de ruimtebases die je kapot schiet zijn gewoon zo ontiegelijk groot, maar wanneer het dan eenmaal lukt ze aan gort te schieten geeft de grote explosie alle voldoening die je verdient.

Conclusie

Project Sylpheed ziet er mooi uit, kent intense actie en is unieke game op de Xbox 360. Er zijn veel missies en veel mogelijkheden om je voertuigje aan te passen. Het grootste minpunt is dat de game helemaal geen multiplayer bevat, deze ontbreekt zowel offline als online. Dat, en het slappe verhaal, weerhoudt de game van een echte topscore. Maar genieten, dat is het zeker.