Rayman Raving Rabbids 2

De Ubidays in Parijs waren bij uitstek geschikt om de nieuwe toppers van Ubisoft te checken, maar in de schaduw van geschut als Haze, Splinter Cell en Brothers in Arms was ook een nieuwe game aangekondigd. De presentatie op dinsdag liet al weinig te gissen over, aangezien de witte konijnen constant hun irritante ding deden tijdens en tussen de presentaties door. En jawel, Rayman Raving Rabbids 2 werd aangekondigd. Maar wie had verwacht dat deze ook direct speelbaar zou zijn!?

Raving Rabbids (deel één, welteverstaan) was een verfrissende kijk op de Rayman-serie. Aan de andere kant; iedere game is verfrissend wanneer je het hoofdpersonage naar de achtergrond laat drukken door een leger aan geflipte witte konijnen. Een foute keus was dit in mijn opinie zeker niet, aangezien de grappige konijntjes voor een gigantisch scala aan minigames zorgden. Zodoende is de Raving Rabbids-serie één van de eerste games uit het nieuwe genre van de Wii: de minigame-games. Humor vierde hoogtij in Raving Rabbids, wat er voor zorgde dat de konijntjes er als een haas met de harten van de gamers vandoor gingen.

Rayman is terug… of niet?

En nu komt er dus een deel twee. Nietsvermoedend *kuch* werd de game dus aangekondigd, en dat vond ik persoonlijk helemaal niet erg. Rayman Raving Rabbids was namelijk erg leuk, maar vooral ook erg kort. Daarbij was het in je eentje altijd een feest, maar de weinige minigames die je met z’n tweetjes (of meer) tegelijk kon spelen, waren wat aan de karige kant. Twee zaken die ik persoonlijk graag verbeterd zou willen zien. Dat Rayman in principe helemaal ontbreekt in de game, kon me weinig boeien. Dat Rayman ook in deel twee geen boventoon zal voeren, zal mij dus worst wezen. Waarom de konijntjes ditmaal dan herrie schoppen? Geen flauw idee, maar ze willen de aarde veroveren. Ze verzamelen hun legers, duizenden konijnen en hun wapens (koeien…?) en vegen iedereen van de aarde af. En daar komt Rayman uiteraard om de hoek kijken. Hij vermomt zich schijnbaar als konijn en gaat zo de konijnenorganisatie, die zich gevestigd heeft bij een winkelcentrum, van binnenuit infiltreren. Zucht… is Rayman eindelijk terug, is hij nóg een konijn!

Meer mini

Opnieuw draait Raving Rabbids 2 dus om minigames. In het geval van minigames moet je altijd oppassen dat je niet meer van hetzelfde presenteert uiteraard, en zeker bij Raving Rabbids zul je denken dat de originaliteit een beetje te wensen over zal laten. De vier minigames die ik heb gespeeld, laten je echter gelukkig iets anders denken. Wat direct opviel bij het zien van de games, was dat ze allen speelbaar waren met vier anderen! Een enkeling viel buiten de toon door nog wel via het ‘tag’-principe te werken, maar één tag-game op vier multigames is geen slecht gegeven. En inderdaad, zo’n zeventig procent van de minigames zou met meerdere spelers tegelijk speelbaar moeten zijn. Een hoezee van mijzelf, aangezien partygames juist draaien op dat soort minigames. Qua lengte zal het geen gigantische verbetering worden, aangezien veertig verschillende minigames in de game aanwezig zullen zijn. Veertig klinkt natuurlijk als heel wat, maar in deel één was het al zo dat iedere minigame drie versies heeft, waardoor je dus in principe hetzelfde spel drie keer speelt. Vandaar dat mijn vraag aan een ontwikkelaar van Ubisoft was: zijn dit allemaal unieke games? En jawel, hij wist me op het hart te drukken dat het getal 40 is gebaseerd op veertig verschillende games, niet verschillende levels of moeilijkheidsgraden. Over moeilijkheidsgraden gesproken: vooraf aan iedere game kun je kiezen of je een game op normale of moeilijke wijze gaat spelen, wat voor een extra uitdaging zou moeten zorgen. En ook die zou best eens welkom zijn.

De games

De games die speelbaar waren, waren de volgende vier: Spifoon, Burger, Rodeo en Baseball. Spifoon speelde zich af in een westerntaverne, waar konijntjes aan hun bierpullen zichzelf lam zopen. En aangezien konijntjes nou eenmaal rotzakken zijn, stonden er vier (afhankelijk van het aantal spelers) boven de bar op een balkon een klodder spuug heen en weer te slingeren. Uiteraard wordt die slingering veroorzaakt door jouw beweging met de Wiimote. Door op het juiste moment los te laten en goed te slingeren, viel jouw spuugklodder in het bier van de cowboykonijntjes. Punten voor jou!

In Burger is het de bedoeling om een bord met hamburgers naar een hongerige klant te brengen. Konijntjes zijn echter niet zo handig, dus jij moet met alle macht balanceren om je konijntje zo goed mogelijk bij de klant te laten komen. Intussen moet je ook nog je medespelers ontwijken én ervoor zorgen dat je genoeg burgers op je bordje houdt om punten mee te scoren. En ik kan je vertellen: met twintig burgers opeengestapeld valt dat niet mee.

Baseball was de enige minigame die je wel om beurten moest spelen. Dit was in feite een variant op Wii Sports Baseball, maar dan een tíkkeltje anders. Door de kramp in je onderarm oproepende beweging van het nunchuk-en-Wii-mote-schudden (spelers van deel één weten wat ik bedoel) sprintte je konijntje alle honken van het veld af. Hoe sneller je schudt, hoe sneller je rent uiteraard. Vlak voor de thuisplaat neemt je konijntje een flinke sprong in slow motion, waarna het alleen nog een kwestie is van met je Wii-mote flink uithalen op het juiste moment. Om vervolgens het konijntje zo ver mogelijk weg te meppen, uiteraard.

Last but not least is Rodeo. Wederom nemen maximaal vier konijntjes plaats op een rodeostier (of rodeovarken, rodeoschaap etc.). In beeld verschijnt welke beweging je moet maken met je Wii-mote, waarna je het konijntje dat jou berijdt wild van je af probeert te schudden. Timing is hierbij belangrijk, want hoe harder het konijntje van je af stuitert, hoe meer punten je krijgt. Met verschillende bewegingen is het dus opnieuw zaak om zoveel mogelijk punten te halen.

Conclusie

Tot zover een korte beschrijving van de vier games die aanwezig waren. Meer waren er helaas niet, maar ik snakte er wel naar. De aanstekelijk grappige konijntjes hebben opnieuw veel indruk op me gemaakt en met de nadruk nu op méér multiminigames, kan Raving Rabbids voor mij al bijna niet meer stuk. En oh, ook heel belangrijk: de game komt alleen nog maar naar de DS en de Wii, dus geen gestuntel meer op de PS2. Dat lesje hebben ze dus in ieder geval ook geleerd. Veel mensen schreeuwen om een onlinemodus, maar behalve het uitwisselen van scores op internet is verder nog niets losgelaten door Ubisoft. Wachten dus tot de E3 waarschijnlijk, en anders tot de release van de game in de herfst.