Zendoku

Zendoku biedt, zoals de naam wellicht al doet vermoeden, Sudoku op de PSP in een iets ander jasje. Het ‘klassieke’ Sudoku was allang en breed vertegenwoordigd op de handhelds en vandaar dat de varianten en slappe aftreksels als paddenstoelen uit de grond schieten. Is Zendoku de briljante variant of het slappe zoveelste aftreksel?

Puzzelen en vechten

Wanneer men de game start kan men kiezen tussen twee stijlen van Sudoku, te weten het klassieke spel en het nieuwe ‘Zendoku’. In tegenstelling tot het originele Sudoku maakt Zendoku gebruik van symbolen in plaats van getallen, wat de game wellicht voor de kids wat aantrekkelijker kan maken. Daarnaast gebeuren er tijdens en om het spelletje heen zelf nog van allerlei dingen, zoals een gevecht en enkele minigames.

In de story mode van de game bepalen namelijk je handelingen in de Sudoku puzzel je aanvallen. Wanneer je alle dezelfde symbolen, een blok of een rij hebt weggespeeld, sla/schop je de tegenstander voor zijn tronie. In de tussentijd gebeurt, zonder dat de computergestuurde tegenstander inbreng heeft op de puzzel, hetzelfde bij jou, waardoor er dus sprake is van een tijdslimiet. Degene van wie de healthbar als eerste leeg is verliest. Elke speler heeft zijn eigen symbool waarmee hij/zij meer punten binnen haalt, wat uiteindelijk de beslissing kan geven. Omdat je direct ziet of je antwoord goed of fout is, hoeft de slimste sudoku’er niet altijd te winnen. Door te gokken kun je bepaalde combinaties uitsluiten wat je weer een hele reeks aan goede antwoorden kan opleveren. Hierdoor kan het dus voorkomen dat een fout antwoord uiteindelijk een beter/sneller resultaat oplevert dan een goed doordacht antwoord. Dit brengt leuke strategieën met zich mee en brengt bovendien dynamiek in het spel. Voorsprongen kunnen zo snel worden gecreëerd of teniet worden gedaan.

Houtzagen en slepen

In Zendoku krijg je opdrachten van je meester, hier ‘Dojo’ genoemd. De verhaallijn is flinterdun en eigenlijk niet noemenswaardig, maar daarnaast ook helemaal niet noodzakelijk in een puzzelgame. Zendoku heeft een Oosters sfeertje en ‘gaat’ vooral over gevechtsstijlen en eer. Eenmaal in de puzzel is hier vrij weinig van terug te vinden. De cut-scenes hebben een heel apart cartoony stijltje met dikke, ronde vormen wat visueel best aantrekkelijk is om naar te kijken. Helaas zijn deze vaak van korte duur en gebeurt er vrij weinig. In de gehele game wordt niet gesproken.

Naast het vechten zijn ook de mini-games een belangrijk onderdeel in de game. Deze mini-games doen sterk denken aan die van WarioWare: Smooth Moves op de Wii. Deze spelletjes zijn leuk op de Wii door de bewegingsgevoelige controller, maar zijn op de PSP saai, storend en niet relevant. De mini-games onderbreken het spel dusdanig dat je het overzicht kwijt bent over het speelveld. Ondanks dat dit waarschijnlijk de bedoeling is, levert het gewoon irritante gameplay op. De combinatie van puzzelen en (fysieke) mini-games is ongelukkig. Als ik puzzel wil ik juist (al dan niet relaxt) nadenken en niet als een nerd button bashen wat doorgaans het gebal is bij de mini-games. Daarnaast had ik soms echt het idee dat ik mijn knopjes van mijn PSP lam aan het maken was.

Een vreemde jas

Al met al is Zendoku een game die een degelijk potje Sudoku biedt, maar dat lag al in de schappen. De speelvariant die is verzonnen is een leuke poging, maar niet vernieuwend genoeg. Het is simpelweg te duidelijk dat de game om het spelletje heen is gebouwd. Het komt nog steeds op hetzelfde neer en dat is zo snel mogelijk de puzzel oplossen. Die enkele gameplay elementen zoals iconen die de voorkeur hebben, zijn geen nieuw spel op zichzelf en de mini-games doen meer kwaad dan goed. Concluderend: met Zendoku ben je in het begin enkele uren zoet. Daarna ga je je aan dingen ergeren waardoor toch al vrij snel de koek op is. Leuk voor heel even, maar niet meer dan dat.