Grand Theft Auto heeft geen introductie nodig, tenzij je de afgelopen tien jaar onder een steen hebt geleefd. Van deel drie kreeg men maar niet genoeg en er zijn dan ook erg veel (succesvolle) ‘spin-offs’ verschenen. Eén van de laatste verscheen eerder al op de PSP en is nu geland op de PlayStation 2: Grand Theft Auto: Vice City Stories. Is dit wederom een succes?
Spin-offs
Na het originele ‘Grand Theft Auto 3’ kregen we ‘Vice City’ en ‘San Andreas’ op de PlayStation 2. Stuk voor stuk vernieuwende games met een hoog fun-gehalte. Met de introductie van de PSP kwamen er spin-offs van de originele GTA-serie. Al snel waren ‘Liberty City Stories’ en ‘Vice city Stories’ geboren. Van die laatste game is nu weer een port gemaakt voor de PlayStation 2. Het voordeel van Vice City Stories is dat het hier om een budget titel gaat, dus erg veel pijn hoef je niet te lijden aan de kassa. Overbodig of toch leuk?
Nieuwe missies
Je begint als Vic Vance, een stoere militair die geld nodig heeft om zijn zieke broer te helpen. De corrupte leidinggevende van de basis brengt je al snel in de criminaliteit, waardoor je uiteindelijk ontslagen wordt. Een carrière in drugs, wapens en hoeren dan maar. Vic stapt wel erg gemakkelijk over op moorden en stelen, maar het is voor zijn broer zullen we maar zeggen.
De missies zijn herkenbaar uit de eerdere delen, waardoor er weinig vernieuwing in de game ontstaat. Auto’s achternazitten, een groep vijanden uitschakelen, een aanslag plegen. We hebben het allemaal wel gezien in de eerdere delen. Zeker als je het originele Vice City al eens hebt gespeeld. Op de PSP is dit allemaal wél erg leuk, maar op de PlayStation 2 wil ik gewoon wat vernieuwends zien. De grootste verandering is dat je nu bedrijven over kunt nemen in de stad. Door een auto van je vijanden op te blazen komen de gangsters naar buiten voor een matpartij. Als je deze slachting weet te winnen kun je het bedrijfje overnemen. Dit levert geld op, maar er zal ook haat tegen je groeien, waardoor je steeds je terrein zal moeten verdedigen tegen het (andere) tuig. Je bent dus regelmatig onderweg om iedereen van je af te vechten.
Lekkere muziek
Is het dan allemaal een beetje een tegenvaller? Nee hoor, er zitten zeker goede punten aan de game. De soundtrack is weer goed als vanouds! Lekkere klassiekers op je radio, vunzige opmerkingen van mensen op straat en lekkere ‘one liners’ van de hoofdrolspelers. Er is vooral veel tijd gaan zitten in het uitzoeken van de muziek, want deze is uitmuntend. Het past bij de tijd waarin het spel zich afspeelt en draagt bij aan de sfeer. Grappige reclames maken het plaatje compleet.
Toch blijft het gevoel overheersen dat je alles wel gezien hebt. Wéér de stad onveilig maken die je al tot in den treuren hebt ontdekt in Vice City. Alle straatjes zijn bekend, ieder gebouw weet je te vinden. Er is hier en daar wel wat veranderd, maar het is en blijft Vice City. Same shit, different day. Been there, done that. Kies maar uit wat je van toepassing vindt. Daarbij is het ook nog zo dat de radar die je links onderin hebt eigenlijk iets te onduidelijk is naar mijn smaak. Soms moet je wel erg goed kijken waar je heen moet.
Dus…
Tja, wat moet ik nou met Vice City Stories? Laat het grote Rockstar nou eens grote steken vallen nu deel vier op komst is? Ik denk het wel. Een snelle budgettitel die het gat moet overbruggen naar Grand Theft Auto 4. Té snel geport, te weinig bezieling en dat is heel erg jammer, want GTA is op zichzelf zo goed. We hebben er zo veel lol mee beleefd! Mocht je Vice City nooit gespeeld hebben (yeah, right!) dan kan dit nog een leuke game zijn voor een klein prijsje, maar anders zou ik Vice City Stories lekker laten liggen. Tenzij je natuurlijk nog niet genoeg hebt van alle missies in het origineel. Koop hem beter voor de PSP en anders is ‘San Andreas’ voor PlayStation 2 of PC de betere keuze.