Hands On: Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2

Afgelopen donderdag nodigde Atari ons uit om even op kantoor langs te komen. Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2 voor de Wii stond daar namelijk in de Wii met groen frontje te ronken, wat dus een reden was voor mij en Lars om naar Eindhoven te verkassen. Was dit de trip waard of kan Dragonball Z al voor de release de budgetbak in?

De dag begon al goed. Lars en ondergetekende begaven ons naar Eindhoven. Voor mij een thuiswedstrijd, voor Lars een marathon. Al gauw stonden we na een (voor mij) kort reisje voor de Parklaan numero 81a. Het deftige pand straalde eerlijk gezegd weinig Atari uit, dus we begonnen eens extra te checken of we wel goed zaten. En jawel, alles klopte. En zodoende kwamen we van een koude kermis thuis toen we eenmaal aan de bel hingen: “Atari zit hier al anderhalf jaar niet meer! Jullie moeten bij het flight forum zijn!” En laat dat nou nét aan de andere kant van Eindhoven zijn. Dus Wouter, fix die gegevens in die mails van je, stuur voortaan een plattegrond en zorg voor méér Bavaria bier! Maar goed, uiteindelijk kwamen we (zo’n twee lange uurtjes later) dan eindelijk in het hippe kantoor van Atari aan en konden we aan de slag.

Budokai Tenkaichi. Maar dan anders.

Dragonball Z: Budokai Tenkaichi 2 kwam eerder al voor Sony’s PlayStation 2 uit. Echter, de Wii leent zich bij uitstek geschikt voor onder andere de bewegingen die je moet maken bij het uitvoeren van aanvallen. En dus dacht Atari: hier gaan we nog eens van profiteren! En terecht. De eerste Tenkaichi-game, die alleen uit kwam op de PS2, bood een gigantische vernieuwing ten opzichte van de Dragonball Z-games. Voor het eerst zat jij als speler ‘achter het poppetje’, voor de niet-leken onder ons: third person view dus. Dit bood de tot nog toe meest authentieke DBZ-ervaring op een console. Toen werd Tenkaichi 2 aangekondigd. Ik huiverde. Wat zou een tweede deel nou nog extra kunnen bieden bovenop het eerste?

17 saga’s, nagenoeg alle karakters

Nou, een nog completere game dan deel 1, is het antwoord. Tenkaichi 2 bevat namelijk maar liefst 17 saga’s en biedt daarmee de grootste verhaallijn in een Dragonball Z-game tot nu toe. Natuurlijk horen bij deze saga’s ook de nodige nieuwkomers qua karakters. Zo zul je zelfs bijna alle hoofdkarakters uit de films kunnen spelen, wat tot gevolg heeft dat zelfs een vrij doorgewinterde DBZ-fan als ik zijn vraagtekens zet bij enkele vijanden. Wat dat betreft had Tenkaichi 2 sowieso al flink wat vernieuwing te bieden. Maar dat is niet de vernieuwing waarvoor we naar Eindhoven kwamen!

Spiwiit bomb

Nog even voor de duidelijkheid: de Wii-versie van Tenkaichi 2 biedt in principe hetzelfde als de PS2-versie, maar dan anders. Behalve dat je nu zes extra karakters hebt bovenop de eerder verschenen versie, heb je natuurlijk ook te maken met Wii-controls. En laat Dragonball Z daar nou bij uitstek geschikt voor zijn! Wie eerdere versies van Tenkaichi heeft gespeeld zal zich al redelijk thuis voelen bij de melee-combat. Dat is namelijk opnieuw een kwestie van het indrukken van een knop, en dat vaak en snel achter elkaar. De echte vernieuwing zit hem in de special moves die je moet maken. Een béétje DBZ kenner zal namelijk de overbekende ‘Kamehameha’-move van Goku wel kunnen herinneren. Het mooie aan de Wii-versie is dat je onder andere deze move authentiek kunt naspelen. Zaak is hierbij wel dat de cursor van de Wii (je mikt met de Wiimote constant op het scherm) op het scherm houdt. Bij een Spirit Bomb (allesverwoestend en als je hem eenmaal door hebt, erg leuk) is het juist zaak om de cursor van boven naar beneden te bewegen om zo met de gigantische bol energie je tegenstander te bewerken. En ach, dat de aarde er dan ook aan moet geloven, dat is bijzaak. Feit is dat het werkt en dat het leuk is. Extra bijkomstigheid is dat je ook nog eens richting de tegenstander kunt vliegen door de nunchuk die kant in te duwen. In principe komt dat dus neer op armen naar voren en hop, Superman spelen als nooit tevoren.

Conclusie

Tja, al met al moet gezegd worden: ik ben vrij enthousiast over deze game. De Wii biedt de grootste Dragonball Z-ervaring ooit met Tenkaichi 2. En hoewel de learning curve toch zeker wel een uurtje in beslag neemt, zul je jezelf na dat uurtje ontzettend vermaken. Verder is de Wii-versie niet veel anders dan de PS2-versie, maar de vernieuwende beleving is al verschil genoeg. Bovendien zul je zo lang bezig zijn om alle combo’s te masteren, alle items te verzamelen, alle storylines uit te spelen, enzovoorts… dat je geen tijd hebt om na te denken of je dit niet al eens eerder hebt gezien.