Tortuga: Two Treasures

Sinds het succes van Pirates of the Caribbean lijken ontwikkelaars zich massaal op piratengames te hebben gestort. De kwaliteit was helaas vrij zelden echt hoog, maar Tortuga: Two Treasures doet weer een dappere poging om als game overeind te blijven. Of dat lukt, lees je in deze review…

Het vuile werk

Tortuga: Two Treasures begint met het epische verhaal dat ons mee terug neemt naar vroeger tijden. De beruchte piraat en fulltime plunderaar Henry Morgan heeft in zijn wilde leven veel waardevols buit gemaakt. Al zijn kostbaarheden bewaarde hij op een geheime locatie en nu wil het toeval dat niemand eigenlijk wist waar Morgan’s schat verborgen lag. Heel vervelend natuurlijk…

Het verhaal maakt een sprongetje en we bevinden ons rond het jaar 1700. Edward Teach, onder vrienden ook wel bekend als Zwartbaard, heeft wat aanwijzingen gevonden waar Morgan’s schat wellicht te vinden is. Aangezien hij zelf het vuile werk graag uit handen geeft, gebruikt hij de jonge kapitein Thomas “Hawk” Blythe maar al te graag om mee te helpen zoeken. Helaas blijkt Zwartbaard niet echt van loyaliteit gehoord te hebben, want hij laat Blythe gewoon stikken als deze in de gevangenis terecht is gekomen. Als speler ben jij Blythe en duik je in dit mysterieuze avontuur, waarbij je wraak wilt nemen op Zwartbaard en nooit zeker weet wie je kunt vertrouwen en wie niet.

Herkenbaar

Aan het verhaal is dus niet echt veel bijzonders en dat typeert ook wel het gevoel wat ik had na het spelen van deze game: niet veel bijzonders. Vrijwel alles wat je tegenkomt in Tortuga: Two Treasures is al wel eens gedaan in een andere game. Nu is het tegenwoordig vrij lastig om nog echt uniek te zijn met bepaalde aspecten in een spel, maar het feit dat een andere game het al eens heeft laten zien schept toch al direct bepaalde verwachtingen. Zo heb je in deze game twee mogelijkheden om te vechten: op het land of op zee. De gevechten op het water zijn erg herkenbaar als je bijvoorbeeld Sid Meier’s Pirates! al eens hebt gespeeld. Je vaart met je schip richting een bepaalde locatie die gemarkeerd wordt op je kompas, of je gaat bijvoorbeeld een vijandig schip achterna. Zodra je met de lange zijde van je schip richting de vijand komt, is het mogelijk om deze te beschieten. Hiervoor heb je onder andere de beschikking over gewone kogels, grapeshots die uit elkaar spatten, tonnen met buskruit en slingshots, waarmee je gemakkelijk veel schade kunt toebrengen aan de masten van een vijandig schip.

Heb je de vijand eens lekker toegetakeld, dan kun je er ook nog voor kiezen om het schip te enteren. Het spel schakelt dan over naar het dek van het vijandige schip en samen met je zwaard mag je de bemanning van dat schip om zeep helpen. Als je uiteindelijk de kapitein van het schip verslagen hebt, dan is de overwinning binnen en kan je het schip overnemen of deze alsnog totaal vernietigen. Zodra je het schip een passende begrafenis hebt geschonken, komt de buit vanzelf bovendrijven in tonnen. Hierin kunnen diverse items zitten, zoals extra munitie, reparatie-kits voor je schip, of keiharde goudstukken.

Raadsel

Tot zover het leuke gedeelte van het vechten, want de gevechten op het land zijn helaas een stuk minder vermakelijk dan de maritieme actie. Als je ergens aan land gaat, dan oogt Tortuga: Two Treasures als een simpele role-playing game. Helaas ligt de nadruk hier behoorlijk op simpel, want een echte uitdaging zul je op het vaste land niet tegenkomen. Veelal moet je voor een missie ergens bepaalde informatie of personen opzoeken en alle vijanden die je onderweg tegen komt mag je kennis laten maken met je zwaard. Hoewel er diverse combo’s mogelijk zijn, is dit zwaardvechten ronduit slaapverwekkend te noemen. Zonder al teveel problemen hak je jezelf een weg door de missies, zonder dat er echt sprake is van tegenstand. Waarom er zelfs nog een moeilijkheidsgraad ‘easy’ aan de game is toegevoegd, blijft voor mij een raadsel…

Manoeuvreren

Hoewel de uitdaging soms ver te zoeken is, beschikt Tortuga over een degelijke besturing. Op zee kan je gemakkelijk met de toetsen voor vooruit/achteruit je zeilen hijsen of laten zakken. Het draaien van je schip is soms wat lastig, zeker als je een snelle, korte bocht wilt maken. Hoe meer zeilen je omhoog hebt des te harder kan je varen. Alleen is het dan wel weer lastiger om bochten te maken, dus in gevechten met andere schepen zul je regelmatig moeten wisselen tussen zeilen omhoog en omlaag om een beetje vlot te kunnen manoeuvreren. Een minpunt wat nauw met de besturing samenhangt, is het soms nogal slechte camerawerk. Vooral tijdens de missies op het land wil de camera nog wel eens rare posities innemen. Dit maakt het spelen op eilanden en in dorpen toch nog minder aantrekkelijk.

Iets dat zeker niet vergeten mag worden is de handige optie die je kunt gebruiken om de tijd te versnellen. Niet dat het hiermee ineens van dag naar nacht gaat, maar deze optie is wel handig om sneller te varen. Moet je lange afstanden afleggen op weg naar een nieuwe locatie, dan druk je gewoon de shift-toets in en zo kan je behoorlijk wat tijd besparen. Of je moet natuurlijk graag hopen dat je ergens nog een paar Duitse drenkelingen kunt opvissen om ze een leuke sight-seeing tour te geven…

Tell Sell

Op visueel gebied is er niks mis met deze game. Het zijn geen briljante graphics, of fenomenale gebieden waarin je mag rondreizen, maar het ziet er gewoon zeer degelijk uit. Over het geluid ben ik toch minder te spreken, want afgezien van een aardig muziekje zo nu en dan, biedt het geluid geen enkele meerwaarde. Dat is toch wel jammer, want een pakkende tune, zoals de Pirates-films hebben, zou toch een zeer welkome aanvulling zijn. Verder is het ook erg zonde dat de characters teveel naar Tell Sell reclames hebben gekeken, want er is totaal geen sprake van enige lipsync. Gezien de huidige stand van zaken qua games kan dit toch wel als een groot gemis beschouwd worden. De game voelt ook ineens een stuk minder realistisch als je naar een paar animaties van buikspreekpoppen zit te kijken.

Conclusie

Na het spelen van Tortuga: Two Treasures moet ik helaas concluderen dat de game toch wel een beetje tegenvalt. Het vechten met schepen op zee is heel leuk en vermakelijk en je kunt heerlijk heroïsche zeeslagen proberen te winnen, maar daar staat tegenover dat de missies op het land ronduit saai zijn. Tel daar nog eens bij op dat de game op technisch gebied nog wel wat steekjes laat vallen, dan ben ik toch geneigd om Tortuga een onvoldoende rapportcijfer mee naar huis te geven. Het feit dat de game voor slechts twee tientjes te koop is werkt toch wel wat verzachtend, waardoor het eindoordeel balanceert tussen net wel en net niet. Slaap je zelf met een papegaai op je schouder en een ooglapje voor, dan valt de gok nog wel wagen.