Tussen het gigantische MMORPG-geweld, dat de laatste jaren flink is opgebloeid, zijn het vooral World of Warcraft en Guild Wars die rake klappen aan de concurrentie uitdelen. Voor ontwikkelaars met een armzalig budget is er geen wringen meer aan. Wanneer een oude bekende als Sigil Games Online uit de doeken komt, is dit natuurlijk een ander verhaal. Kan deze fantasy game voor blauwe plekken zorgen?
Dat de breinen Brad McQuaid en Jeff Butler geen dwangarbeiders van de doorsnee categorie zijn, mocht al duidelijk zijn toen EverQuest op de markt werd gebracht. Hoewel het genre destijds in Europa weinig potten brak, slaagde men er toch in een flinke Europese aanhang te kweken en een game-award binnen te slepen. Na dit verrassende succes besloten de veteranen McQuaid en Butler uit Sony Online Entertainment te stappen en eigen ontwikkelstudio te stichten genaamd Sigil Games Online. Na een zeer redelijk vervolg op EverQuest af te leveren, was het genre zodanig gegroeid dat de concurrentie flink begon op te boksen, met als gevolg dat het enige tijd stil werd rond het nieuwe Amerikaanse bedrijf. Inmiddels is een soortgelijke titel onder de doopnaam Vanguard: Saga of Heroes (VSoH) vrijgegeven en nu de MMORPG-hype groter dan ooit is, lijkt het weliswaar een onmogelijk taak om opnieuw het voortouw te nemen met toppers als World of Warcraft en Guild Wars in het achterhoofd.
Helaas voor de armoedzaaiers (of studenten, zoals dit volk ook wel eens genoemd wordt) vraagt Vanguard een maandelijks bedrag om het spel te mogen spelen. De eerste maand na aanschaf is volledig gratis, maar hierna zal je een vast bedrag moeten neertellen. De kosten worden in verhouding minder wanneer er over een lange periode betaald wordt, variërend van €13.49 per maand tot €37.99 per drie maanden, €69.99 per zes maanden en €129.99 per jaar. Zorg dus dat je een voorraadje duiten binnen handbereik hebt, aangezien ‘een maandje uitproberen’ kan leiden tot een ware verslaving!
Genoeg voor iedereen
Eenmaal een account te hebben aangemaakt, werd het tijd om de wijde wereld van Telon in te trekken. Dat gaat niet zonder slag of stoot, want je wordt werkelijk overladen met de gigantische hoeveelheid details die je een personage kan meegegeven. Elke neus of wenkbrauw kan enkele millimeters opgekrikt worden en ook de grootte van allerlei lichaamsdelen kan worden aangepast. Overigens blijft dit wel bij een paar millimeters en de kans dat je een dubbelganger tegen het lijf loopt is dan ook niet zo klein als het op het eerste gezicht lijkt. Maar niet alleen de hoeveelheid zorg dat in het creëren van een uiterlijk is gestoken houd je flink aan het beginscherm gekluisterd, ook de mogelijke keuzes tussen de speelbare rassen en klassen zijn uitzonderlijk groot te noemen. Maar liefst zeventien rassen en vijftien klassen kunnen gekozen worden die afhankelijk van het ras op de continenten Thestra, Qualia en Kojan gedropt worden. Elk ras krijgt van het begin af aan voorrechten toegediend, verschillend van combat bonussen tot diplomacy bonussen. De klassen zijn erg uitbundig en wel zodanig uniek, dat ondanks de hoeveelheid klassen er genoeg variatie onderling te vinden is.
Niet voor doetjes
Dat VSoH geen eenvoudige game is, wordt al snel duidelijk na wat informatie doorgaans te hebben opgepikt met questen. Nieuwkomers in het genre zullen dan ook de broodnodige uurtjes zoet zijn met alleen al het doorkrijgen van de game, ondanks de vele informatieve pop-ups die tijdens bepaalde handelingen verschijnen. Wanneer het echte werk begint te dringen, wordt de boodschap alleen maar bevestigd. VSoH is een uitdagende game die niet is weggelegd voor verlegen gamers met communicatiestoornissen. De meeste quests die op hoog niveau uitgevoerd moeten worden, zullen enkel en alleen met een groep volbracht kunnen worden. Zelfs met ervaren spelers zal de bloedstollende moeilijkheidsgraad je alles behalve een simpele overwinning gunnen. Mede het vechtsysteem speelt hier een hoofdzakelijke rol in, wat eens iets anders is dan simpelweg een paar toetsencombinaties intikken. Het herkennen van bepaalde aanvallen van je tegenstander kunnen het verschil uitmaken tussen leven en dood, waardoor je constant in het gevecht betrokken wordt. Ter illustratie: een demonisch mormel gebruikt herhaaldelijk dezelfde skill. Wanneer je deze skill kan herkennen, heb je de mogelijkheid een tegen-actie uit te voeren om je zo een paar scheuren in je pantser te besparen. Ook zullen er speciale aanvallen zichtbaar zijn nadat je een bepaalde aanval hebt ontwijkt. Hiermee kan je een cruciale mep uitdelen en je tegenstander voorgoed het zwijgen opleggen, of op zijn minst een hele dosis schade aanrichten. Achterover leunen met een zak chips tijdens een gevecht zit er dus zeker niet in.
Persoonlijke taxi’s
In de waanzinnig omvangrijke gebieden is het natuurlijk een vereiste om optimaal te kunnen reizen en niet uren bezig te zijn met het lopen naar bepaalde locaties. Om deze frustraties te voorkomen heeft Sigil dan ook de mounts op een zeer acceptabel level beschikbaar gemaakt. Bij level 10 is het al toegestaan om een vrij goedkope mount te kopen, maar zelfs met een snelheidsboost aan je schoenen blijft het geen pretje om de enorme gebieden van Telon te doorkruisen. Nu we het toch over het afdwalen van enorme gebieden hebben; doodgaan wordt in de wereld van Telon keihard afgestraft. Het loodje leggen betekent namelijk dat je eindigt bij een altaar, waarna je óf het hele roteind terug moet wandelen, óf tegen vergoeding van vijftien procent ervaringspunten en het verlies van bepaalde items in je inventaris tot leven wordt gewekt bij het desbetreffende altaar. Wanneer je langzamerhand naar het maximale level 50 toewerkt, krijg je de mogelijkheid om over een Gryphon te beschikken, hetgeen laagvliegende beesten zijn die aanzienlijk sneller vliegen dan de vroegtijdige mounts. Ook is het mogelijk om met gildes hele schepen te craften om zo eenvoudig en kosteloos de eilanden over te steken.
Telon in stijl
De graphics zijn een hele verademing en VSoH is controversieel een van de mooiste MMORPG’s van dit moment. Het oogverblindende detail is werkelijk overal zichtbaar, zowel bij de hoogwaardige eenheden als bij de sfeervolle omgevingen. Verrassend zijn de systeemeisen dan ook niet, die aangeven dat je toch niet met een derderangs PC aan hoeft te komen. Bovendien komt VSoH veel meer tot zijn recht met het volledige grafisch spektakel dat het te bieden heeft. Het enige minpunt dat overduidelijk opviel is de interface die we al eerder hebben gezien. Want dan komen we bij het gedeelte dat ik het liefst zou wil vermijden, maar toch niet aan ontkom: het vergelijken met eerdergenoemde toppers. De interface lijkt namelijk zodanig veel op die van World of Warcraft, dat het nogal oogt als een regelrechte, fletse kloon. Aan de ene kant is het voor de vertrouwde spelers eenvoudig om in te stappen, maar iets meer variatie en originaliteit was geen overbodige luxe geweest.
NPC’s dissen
Een zeer vermakelijke optie is het voeren van diplomatieke discussies. In VSoH is het namelijk mogelijk om volledige gesprekken te voeren die de verdere spelverloop kunnen beïnvloeden. Diplomatie is noodzakelijk voor een grote groep quests en dat zorgt zeker voor voldoende variatie naast de ‘loop naar gebied X en bemachtig voorwerp Y’-opdrachten. De manier om discussies te voeren is vrij eenvoudig, maar het spelen er van is daarom niet minder lastig en verslavend. Net zoals bij alle andere attributen vorder je na veel oefenen door middel van punten, die je krijgt na het succesvol beëindigen van een gesprek. Door middel van een turnbased kaartspel is het de bedoeling dat je positief op je tegenstander inpraat om bepaalde dingen mogelijk te maken. Zo kan het ompraten van NPC’s even zinvol zijn als ze een kopje kleiner maken, dat bijvoorbeeld vooral handig is als je bepaalde informatie uit een personage moet lospeuteren of iemand moet overhalen tot een handeling.
Zoals gezegd wordt een ‘Parley’ (zoals dit onderdeel heet) in de vorm van een kaartspel gespeeld. Met vijf kaarten die vier typen vertegenwoordigen, zoals flattery en inspiration, is het de bedoeling om punten te scoren, die worden getoond op een bord. Kaarten kosten je wel wat, maar ze leveren ook weer brandstof op voor de tegenstander om tegenargumenten te produceren. Het doel is om de indicator op het bord aan jouw kant te houden, om vervolgens langzaam het puntenaantal van je medespeler tegen de nul aan te brengen. Nieuwe kaarten zullen in nieuwe gebieden en op hogere niveaus beschikbaar zijn en zo zal je later in de game ingenieus en strategisch moeten denken om je tegenstander het zwijgen op te leggen.
Pimp my stuff
Craften is nog zo’n tijdvullende bezigheid die eens flink wat minder eentonig is dan in andere soortgelijke games. Het verzamelen van grondstoffen is allereerst geen simpel karweitje en eenmaal terecht bij craftsysteem begint de pret pas echt. Artificing, smithing en outfitting hebben allemaal iets unieks te bieden dat een flink fortuin kan opleveren, mits je het natuurlijk goed doet. Met artificing kunnen waren als juwelen en huizen in elkaar geflanst worden, smithing zorgt voor zware bepantsering voor de lokale herrieschoppers en de outfitter kan tenslotte het lichtere armor voor bijvoorbeeld rangers en mages creëren. Kwaliteit is niet altijd gegarandeerd wanneer je eenmaal de vereiste grondstoffen en voorwerpen bij elkaar hebt gesprokkeld. Wanproducten met het label D en kwaliteitsproducten met het label A, en alles wat daar tussenin zit, bepalen de prijs. De kwaliteit van het product ligt aan de hoeveelheid actiepunten die je tot je beschikking hebt tijdens het craftproces. Uiteraard baart ook hier oefening kunst en het nodige gezweet zal dan ook vooraf gaan eer je miljonair bent.
Nee, niet weer!
Tot nu toe lijkt het spel een vlekkeloze gameplay te hebben, maar dat is zeker niet zo. VSoH stikt namelijk van de bugs die het frustratiepunt met een flinke snelheidsovertreding overschrijden. Na het bezoeken van bepaalde fora blijkt dat ik niet de enige ben die ontevreden is over de hoeveelheid technische problemen. Niet alleen zijn de servers uitzonderlijk vaak uit de lucht, ook in-game is een verbazingwekkende chemische dosis bugs ingespoten. Zo liep ik meerdere keren vast tussen bepaalde objecten, verdwenen quest items uit mijn inventaris, werd ik overladen met respawntijden waarin je niet eens ‘kauwgomballenautomatenvullers’ kan zeggen en meer van dit soort ongein. Erg slordig, maar deze fouten kunnen tijdens het spelen aangegeven worden via een menu. Aan de ene kant is dit een teken van luiheid, aan de andere kant misschien een systeem waarmee goede patches gemaakt kunnen worden. Een feit is dat toetsenborden en muizen tegen deze mysterieuze verschijnselen bestand moeten zijn voor je je in Telon waagt.
Eindoordeel
Al met al is Vanguard: Saga of Heroes een prima fantasiegame, maar de game zal helaas niet de geschiedenis in gaan als een ware topper. Deze hoofdzakelijke PvE-gefocuste game levert hoogwaardige spelconcepten af, zoals het craft- en diplomatiesysteem, dat de gemiddelde MMORPG toch wel de das om doet qua originaliteit. Helaas zorgen de vele bugs voor een onafgewerkte nasmaak, terwijl deze kleine foutjes er toch zeker wel in vijf jaar ontwikkeltijd uitgehaald hadden moeten worden. Voor gildes is deze game toch wel zeer gebruiksvriendelijk, want de uitgebalanceerde gameplay van een uitdagend niveau verplicht je tot onvermijdelijke samenwerking. Dit is naar mijn mening nog nooit zo goed gebracht, aangezien een goede gilde aan onwijs veel aspecten moet voldoen. De maandelijkse lasten zijn voor sommige gieren wellicht een zorg, maar wanneer je niet vies bent van een extreem uitdagende fantasiegame die de nodige samenwerking vereist, is dit maandelijkse geldbedrag iedere cent absoluut waard.
