Pokémon Mystery Dungeon: Blue Rescue Team

Ik wou dat ik jou was, gewoon een keertje jou was, dat ik ook eens met een vrouw was, niet het kussen maar het matras was. Ik wou juist dat ik jou was, gewoon een dag zo zo was, dat ik ook een beetje vrouw was (vrouw was), en klein was (klein was), niet de pinpas maar het wijnglas. Maar ik wou juist dat ik jou was, gewoon een dag niet mezelf was, dat ik alles was wat jij was, en jij was dan wie ik was, en dat wij dan nog steeds wij was.

Geen gezeik

Dat moet Ash Ketchum op een dag voor zijn Pokémon hebben gezongen. En simsalabim, de volgende dag kwam zijn wens uit. Bij het oppakken van Pokémon Mystery Dungeon: Blue Rescue Team voor de Nintendo DS moet je een aantal persoonlijke vragen beantwoorden. Wat zou je doen als zus en zo? Hoe zou je reageren op dit en dat? Ben jij meer een dinges of een dattes? En verrek, van binnen lijk je behoorlijk veel op een Mudkip, zo blijkt. Wat kan het toch raar lopen. Weer even later word je opnieuw wakker, maar dan in de huid van de Mudkip. Jawel, je bent niet de trainer maar de Pokémon. Niet de mits, maar de tenzij. Niet de kiezel, maar de kei. Niet de honing, maar de bij en niet de modder, maar de klei. Geen gezeik aan je hoofd van je moeder, die vindt dat je elke dag een schone onderbroek aan moet trekken. Geen gezeik van die roodharige zeiksnol met hotpants aan die haar fiets terug wil. Geen gezeik van zo’n kneus die een Angelina Jolie in elke willekeurige zuster of politieagent ziet. En al helemaal geen gezeik van zo’n hyperactieve gele muis die niet in z’n bal wil en niets van evolueren moet hebben. Je hebt het helemaal zelf in de hand, je bent namelijk een Pokémon.

Rescue Team

Niet dat die zo’n lui leventje hebben als ze geen trainer meer hebben die DONDERSCHOK, WATERPISTOOL en SNELLE AANVAL naar je schreeuwt, want er is een hoop rotzooi om op te ruimen in Pokémonland. Gelukkig heb je een vriendje bij je. Net wanneer jullie een diepgaand gesprek willen gaan voeren komt er een Butterfree aan die haar lieve snoezige Caterpie kwijt is in het bos. Daar leven boze Pokémon die haar aanvallen en ze is bang dat ze haar kindje zal kunnen vergeten. Maar niet als het aan deze dappere Mudkip ligt! Samen met m’n homie Pikachu trek ik erop uit om dat wurmpje te redden van de ondergang. En inderdaad, de Pokémon in het bos zijn gevaarlijk. Maar niemand kan tegen ons op, want wij zijn het Blue Rescue Team. En dat is nog verrekte leuk ook, vindt Mudkip tenminste. Nadat Caterpie is bevrijd richten ze een BV op, een reddingsploeg voor Pokémon.

Hoofdkwartier

Pikachu heeft een hoofdkwartier voor ons op de kop weten te tikken. Hier kunnen we uitrusten, opslaan en natuurlijk post ontvangen. Want het aannemen van nieuwe missies, dat gaat niet met een simpel telefoontje naar 0900-REDMIJ, en zeker niet per e-mail of rooksignalen, maar per post natuurlijk. Ik vraag mezelf maar al te vaak af of dat niet een beetje een omslachtige manier is van hulp roepen, maar goed. Al snel krijgen we dus onze nieuwe missies binnen, en zo worden we al snel een grote naam binnen Pokémon-reddingsland.

Repetitief

Vechten gaat in Pokémon Mystery Dungeon: Blue Rescue Team niet meer via het traditionele turn-based vechtsysteem dat we uit alle Pokémons op de GameBoy kennen. Geen onzichtbare vijanden die opeens uit het niks opduiken, maar face-to-face gevechten. Je raakt dus ook niet meer in een gevechtsscherm, maar kunt real-time je aanvallen doen. En hoewel de orginele Pokémons al redelijk simpel en repetitief waren, geldt dit zeker voor dit deel. Eindeloos hakken met dezelfde aanvallen op dezelfde vijanden blijft gewoon niet eindeloos. En dat geldt helaas ook voor de levels. Want zoals de titel al doet vermoeden, speelt het grootste deel van de game zich af in dungeons. Jammer is alleen dat deze beroerd slecht gedesigned zijn, ze lijken allemaal op elkaar en zien er nog eens lelijk uit ook. Vierkante gebieden, met elkaar verbonden door middel van een stel kleine gangetjes, en dat maar opnieuw en opnieuw. Hierdoor werd ik mijn Mudkip en de hele game relatief snel zat.

Conclusie

Pokémon Mystery Dungeon: Blue Rescue Team is een leuk probeerseltje, maar het is jammer dat deze poging op verschillende punten strandt. Het grootste probleem vind ikzelf het gebrek aan diversiteit in missies, in levels en in mogelijkheden. Het is leuk dat je nog steeds Pokémon kunt verzamelen voor in je team, dat je vriendschappen kunt leggen met andere reddingsteams en dat je nog steeds Pokémon kunt ruilen met de bezitters van de Red Rescue Team-versie, die voor de GameBoy Advance verschijnt. Maar het is jammer dat dit alles al snel verveelt. De gevechten zijn niet interessant, je Pokémon-vriendjes hebben een gebrekkige AI en het is gewoon niet echt Pokémon.