Rayman Raving Rabbids

WAAAAAAAAAH! Ubisoft heeft met de knuffelbare, geflipte konijntjes een dijk van een marketingstrategie ontwikkeld. Inmiddels kent iedereen de schreeuwerige langoren die de hoofdrol spelen in de nieuwste Rayman game, maar wat houdt die game dan precies in?

De afgelopen maanden heeft Ubisoft ons heel wat bij weten te brengen. Zo weten we bijvoorbeeld dat konijntjes geen koeien kunnen melken, nooit WC-deuren dicht doen, niet kunnen voetballen of stofzuigen, niet kunnen duiken… afijn, veel kunnen ze niet. Wél kunnen ze heel goed dansen, zo deed Ubisoft ons geloven. En oh, op de één of andere manier hebben de doorgedraaide konijnen ook een fetish voor gootsteenontstoppers. Een succesformule voor een game?

Konijnen aan de macht

Laat ik één ding voorop stellen: Rayman Raving Rabbids had ook makkelijk zonder icoon Rayman gekund. De konijntjes spelen namelijk de hoofdrol in de game, die bestaat uit meerdere minigames. Voor de gelegenheid is Rayman maar het slachtoffer geworden van de maffe streken van de konijnen, wat ook een beetje goedkoop terugkomt in het verhaal. Rayman zit namelijk met enkele baby globox (kikkerachtige wezentjes, bekend van eerdere delen) gezellig te picknicken, totdat plotseling alle globox door de grond zakken. Letterlijk. Ze worden op dat moment ontvoerd door de inmiddels bekende witte konijnen, waarna Rayman ook nog eens weggesleept wordt, door een groter exemplaar weliswaar. Rayman moet nu iedere dag in een arena verschijnen om een meute gestoorde konijnen te vermaken. Dit doe je door iedere dag vier minigames te spelen, waarvan je er drie moet voltooien om verder te kunnen gaan naar de vólgende dag. Een goedkope manier om vele minigames aan elkaar te koppelen, maar who cares. Het verhaal is niet waar het om draait in Rayman Raving Rabbids.

Mini!

Waar het namelijk wel om gaat, zijn de minigames. Dat die minigames aan elkaar gekoppeld worden door dit verhaal is simpel, maar volstaat zeker. De minigames die je iedere dag moet spelen zijn ontzettend divers en staan bijna altijd volkomen los van de game, waardoor je je eigenlijk constant afvraagt: “Waar slaat dit op!?” En juist dát is de kracht van Rayman Raving Rabbids. Om nou al die minigames op te gaan noemen is onbegonnen werk, maar een kleine greep uit het aanbod: koe melken door met je Wii Remote en nunchuk te schudden, touwtjespringen, koeien slingeren, WC-deuren dichtslaan vóórdat je een gootsteenontstopper van een schijtend konijn op je gezicht krijgt, konijnen meppen, konijnen wegschieten, wrattenzwijn racen en persoonlijke favoriet: dansen! Want zoals we inmiddels weten: bunnies cán dance! Op een soort lopende band komen konijntjes van links en rechts. Door goed te timen zul je dan op de maat de konijnen moeten laten verdwijnen. Zo maken alle minigames op hun manier gebruik van de Wii Remote, wat de game toch heel divers maakt. Hoewel je sommige games vaker terug zult zien zullen deze nooit gaan vervelen, aangezien ze in dat geval terugkeren in een ander jasje. Zo zul je maar weinig het idee krijgen dezelfde games te spelen. Behalve dan de keren dat je ook echt dezelfde game speelt, want sommige games keren terug met een hogere moeilijkheidsgraad. Zo zul je het bekende nummer Misirlou uit Pulp Fiction drie keer moeten spelen in de dansminigame, iedere keer met een hogere moeilijkheidsgraad. En als drumliefhebber kan ik jullie melden: dat is best leuk. Wat minder leuk is, is dat er één ontzettend irritante bug in de game zit. Er is namelijk een minigame waarbij je op radio’s en vervolgens op konijnen moet meppen door rond te lopen met de nunchuk en een slaande beweging te maken met de Wii Remote. Ik kan jullie melden dat de minigame niet bijster moeilijk is, maar dat ik na zo’n dertig pogingen de game maar heb gelaten voor wat het is. De Wii Remote scheen af en toe helemaal niet te werken en dankzij de tijdslimiet die er op dit spelletje zit, is het me niet gelukt deze af te ronden. Een slordig foutje dat wel héél klein is, maar toch ontzéttend frustrerend. Zeker als je op die manier de game maar voor 99% hebt uitgespeeld. Opeens snapte ik hoe die gebroken polsbandjes ontstaan…

Ontstoppers voor de vrijheid

Na iedere dag keer je weer terug naar je cel, want je blijft tenslotte een gevangene. Het verblijf in je cel wordt je naarmate de tijd verstrijkt wel aangenamer; zo zul je nieuwe outfits krijgen en een grammofoon om een lekker muziekje op te zetten. Hoe meer minigames je uitspeelt, des te meer zullen de konijntjes je gaan respecteren, totdat je cel is omgetoverd tot een klein paleisje. Echter is een paleiscel nog steeds een cel, waardoor de ledemaatloze held liever het konijnenpad verkiest. Wanneer je een dag uitspeelt krijg je een gootsteenontstopper. Door deze genoeg te verzamelen, kun je een ladder bouwen naar een openstaand raam. Tegen de tijd dat je bij dit raam bent, ben je ongeveer twaalf à veertien uur verder (waarvan minstens twee uur slappe lach). Overigens kun je minigames die je niet hebt gehaald opnieuw spelen door de dagen nog eens door te nemen op de WC, bij gebrek aan een krantje.

Magere multi

Tja, wat valt er verder nog over Rayman Raving Rabbids te zeggen? Dat de game op grafisch vlak niets aparts doet? Daar kijk je dwars doorheen. Dat het verhaal een nevenaspect is? Doet er niet toe. Één ding dat ik wel nog even wil aanhalen is de multiplayer. Een game als deze, die dusdanig met humor is overgoten dat je ‘m absoluut wilt spelen met meerdere mensen op een vrijdagavond (met of zonder genotsmiddelen), smeekt natuurlijk om een goede multiplayer. Helaas is deze ietwat magertjes uitgewerkt en zul je hier gameplaytechnisch gezien minder plezier aan beleven dan aan het singleplayerverhaal. Dat neemt echter niet weg dat de games in multiplayer minder leuk zijn, in tegendeel zelfs: ook in multiplayer zul je je lachspieren genoeg kunnen trainen.

Conclusie

Rayman Raving Rabbids is een ontzettend leuke game geworden, die de gestoordheid van de idiote konijnen op succesvolle en humoristische wijze combineert met de mogelijkheden van de Wii Remote. Het aanbod van minigame-games op de Wii is nú al divers, maar ik ben van mening dat Rayman Raving Rabbids daar met kop en schouders bovenuit steekt. Zocht je nog een game bij de aanschaf van je Wii en Zelda heb je al? Koop dan Rayman Raving Rabbids!