MMORPG’s hebben één groot nadeel en één groot voordeel. Ze zijn namelijk na aanschaf niet meer gratis, maar aan de andere kant wel vreselijk verslavend. Dat kan natuurlijk ook als een nadeel gezien worden, maar voor de wat jongere en de wat casual gamer zijn maandelijkse kosten toch een probleem. Guild Wars biedt al anderhalf jaar lang uitkomst. Deze online RPG is namelijk helemaal gratis, en biedt ook nog eens honderden uren gameplay, aangezien er vrij vaak nieuwe uitbereidingen uitgebracht worden. Zoals het recente Guild Wars: Nightfall.
Elona
Al is uitbereiding misschien niet het geschikte woord in het geval van Guild Wars: Nightfall, want het spel kan ook zonder het orgineel of het tweede deel, Guild Wars: Factions gespeeld worden. Wel is het zo dat je dan alleen het speelgebied van Nightfall hebt, dus met twee of alle drie de games krijg je wel een maximale spelervaring. En deze games zijn vast wel ergens uit een budgetbak te plukken voor een schappelijk prijsje.
Niet dat de wereld van Guild Wars: Nightfall niet leuk genoeg is, integendeel. De game speelt zich namelijk af in het continent Elona, dat er prachtig uitziet en echt behoorlijk groot is. Elona is een machtige en rijke provincie, die veel doet denken aan Afrikaanse culturen. De gebouwen, de personages, de wezens, de wapens, het straalt van alles af. Het lijkt wel alsof je in een wereldgerecht van Conimex bent gedoken, en in tegenstelling tot het Oosterse Cantha uit Guild Wars: Factions en het Europees geinspireerde Tyria uit het orgineel.
Nightfall draait om de Order of the Sunspears-stam. In het begin wordt je gerekruteerd door deze stam en je voltooit je eerste kleine missies tijdens de eerste paar levels. Er gebeuren rare dingen in Elona. Er is een eeuwenoude, verlaten stad gevonden, waar opgravingen zijn gedaan die refereren naar een evenement, de zogenaamde Nightfall. Deze zou ingelast worden door de god Abaddon. En wanneer de Sunspears ook nog eens in oorlog komen met een andere stam, dan moet je er op uit. Je ontdekt dingen die voor altijd verborgen hadden moeten blijven, en zo ontvouwt er zich een diepgaand plot. Het is echter wel een spel van Koreaanse makelijk, dus verwacht niet veel vernieuwende dingen. Het verhaal barst van de cliche’s en de personages worden niet erg diep uitgewerkt. Toch is dit wel het leukste verhaal uit de Guild Wars-trilogie tot nu toe.
Dervish en de Paragon
Guild Wars: Nightfall heeft nog dezelfde oude, vertrouwde gameplay als het eerste deel. Je kiest een van de acht klassen en leert al spelender een honderdtal skills. Deze kun je echter niet allemaal tegelijk uitvoeren (dat zou ook een behoorlijke rotzooi geven op de interface), maar je kunt er per missie steeds slechts acht meenemen. Op deze manier moet je voor elke missie en voor elke vijand een andere goede combinatie aan skills zien te vinden, wat ongeveer een beetje werkt als een soort deck dat je samenstelt bij kaartspellen zoals Magic the Gathering. Op deze manier kan het zo zijn dat wanneer twee spelers die bijvoorbeeld allebei Elementalist zijn, compleet andere skills gebruiken. Daarnaast kun je een primary profession en een secondary profession kiezen, bijvoorbeeld een combinatie tussen een Necromancer en een Elementalist. Op deze manier is geen karakter hetzelfde omdat er talloze combinaties mogelijk zijn. Hierdoor worden de vaardigheden veel belangrijker dan bijvoorbeeld de equip die je draagt. Deze game zou geen vervolg zijn als er op z’n minst geen nieuwe klassen waren toegevoegd, en dat is dan ook gebeurd. Naast de Elementalist, Mesmer, Warrior, Necromancer, Monk en Ranger uit het orgineel en de Assassin en de Ritualist uit Guild Wars: Factions, voegt Nightfall de Dervish en de Paragon toe aan het klassenassortiment.
Deze sluiten perfect aan op de Afrikaanse setting van Elona. De Dervish heeft namelijk een grote zeis en kan daarmee veel vijanden tegelijk aan. Maar daarnaast kan hij of zij ook in traditionele natuurgoden veranderen en zo hun verwoestende kracht op het gevecht loslaten. Voodoo-achtige spreuken maken het plaatje compleet en hiermee doet een Dervish me eigenlijk veel aan een medicijnman denken. De andere nieuwe klasse is de Paragon. Deze ontpopt zich als een ware leider in een gevecht. Met een grote speer en nogal wat spreuken is hij zeker een nuttige toevoeging aan je team, want je wordt een stuk sterker door zijn aanwezigheid.
Heroes
De eigenschappen van de Dervish en de Paragon, die dus vooral je team een stuk sterker maken, sluiten goed aan op een andere nieuwe feature in Nightfall; namelijk de Heroes. Het is net zoals in het orgineel en Factions namelijk weer mogelijk een party te starten met NPC’s, personages bestuurd door de computer. De AI van hen is wederom erg goed verzorgd, maar ditmaal zijn ze ook een stuk beter te managen. Ze heten vanaf nu namelijk Heroes en ze zijn te verdienen tijdens het spelen van de campaign en het completen van quests. Je kan er maximaal vier bij je hebben, en ze zijn helemaal aan te passen naar jouw wens. Je kunt niet alleen de klasse van je helpers uitkiezen, maar ook de subklasse. En bevallen zijn aanvallen, spreuken, uitrusting of vaardigheden jou niet dan is dat geen probleem, want dat is allemaal aan te passen. Heroes verdienen daarnaast ook experience points wanneer je er met hen op uit trekt, en kunnen dus in levels stijgen. Dat levert dus weer nieuwe vaardigheden op, en zo krijg je een behoorlijke band met ze. Daarnaast kun je ook van je tactisch inzicht gebruiken, want je kunt je Heroes naar een bepaalde positie sturen, ze een target toewijzen enzovoorts. Het lijkt Rainbow Six wel.
Player versus Player
Ook in Nightfall zijn de Player versus Player-gevechten weer erg belangrijk. Je kunt een van de vele guilds joinen en het dan in arena’s opnemen tegen andere spelers. Dit gaat natuurlijk weer gepaard met de nodige ranglijsten om de verslaving nog een beetje meer te stimuleren. Wanneer je een account aanmaakt, zitten daar standaard een paar PvP-characters bij van level 20, nog steeds het hoogste level in Guild Wars. Maar het is natuurlijk leuker om je eigen personage naar de 20 te levelen en het dan daarmee op te nemen tegen anderen, alleen al omdat je dan een stuk sterker bent.
Naast de gewone Deathmatch-potjes is er ook een Capture the Flag en King of the Hill variant. Spelers die alleen Guild Wars: Nightfall in huis hebben en nieuw zijn in de serie zijn echter wel in het nadeel, want andere spelers zijn veel en veel sterker. Sinds ik was gestopt met het spelen van Factions, inmiddels toch alweer een klein halfjaartje geleden, heb ik het spel niet meer aangeraakt en mijn items en spreuken waren dan ook dusdanig verouderd dat ik niet veel kans maakte tegen de hardcore Guild Wars-spelers.
Sfeervol
En net zoals de vorige twee delen barst Guild Wars: Nightfall weer van de sfeer. Elona is gewoon prachtig opgezet en de personages, hun kleding, de wapens, de vijanden en de iddylische vergezichten zijn niet altijd even scherp van pixels, maar wel heel erg sfeervol opgezet. De epische achtergrondmuziek doet daar nog een dikke schep bovenop, want die is weer zoals vanouds.
Sinds het eerste Guild Wars zijn de graphics niet dusdanig verbeterd, waardoor de game toch wat gaat achterlopen op de andere PC-games van dit najaar. Maar als je kijkt hoe World of Warcraft, Everquest II of Star Wars: Galaxies eruit zien, dan is Guild Wars toch wel een tikkie mooier. En ook de systeemeisen zijn niet al te zwaar waardoor ook de mensen met een minder systeem van al deze pracht en praal kunnen genieten.
Conclusie
Guild Wars: Nightfall is weer een dijk van een game geworden, die heel lekker voer is voor de Guild Wars-fanaat. Was je dus komende winter nog steeds niet van plan om vrienden te maken, een vriend of vriendin te zoeken en je huisdier eten te geven, dan vind je in Guild Wars: Nightfall het ultieme excuus. Voor de beginnende gamers raad ik het eerste deel aan. Die is wat zachter geprijsd en een stuk beter instappunt voor de serie, hoewel de tutorial en de leercurve bij Nightfall ook in orde is. Wel mogen de makers de komende delen wat vernieuwender maken. Kom eens met écht nieuwe dingen, en die levelcap van 20 ophogen zou ook wel eens leuk zijn. Tot volgend jaar dan maar?