Blade Dancer: Lineage of Light

Het leven van een ontwikkelaar gaat niet over rozen. Het genre waarin de game gaat vallen is vast al gedomineerd door een toptitel en ook zal het thema van jouw game al door tientallen andere games zijn gebruikt. Bij Role-Playing Games is het niet veel anders. Iedere RPG heeft eenzelfde begin en ook is het thema vaak hetzelfde: de wereld wordt ergens door bedreigd en jij moet ervoor zorgen dat de wereld weer veilig wordt. Daarom moet de game vol zitten met unieke aspecten en snufjes die hem onderscheiden van de andere games. Of Blade Dancer: Lineage of Light zich een beetje los heeft weten te rukken van de concurrentie en een unieke game is geworden, lees je hieronder.

Time to save the world again!

Jawel gamers, het is weer eens tijd voor een volkomen onervaren jonge held om de wereld te redden en naam voor zichzelf te maken. Dit zal alle RPG-fans waarschijnlijk erg bekend in de oren klinken en dat is niet iets goeds. RPG’s worden al jarenlang steeds op eenzelfde manier in elkaar gezet en ook Blade Dancer: Lineage of Light is daar helaas geen uitzondering op…

Je begint het spel met een volkomen onervaren jongen, Lance. Lance is een jongen die eropuit is gegaan met zijn zeilboot om het avontuur op te zoeken, en die hoopt hij te vinden op het eiland Foo. Aangekomen op het eiland hoort Lance gelijk al dat de mensen van de stad worden belaagd door woeste dieren en door andere wezens. Voor Lance klinkt dit helemaal geweldig en samen met zijn trouwe maat, zijn zwaard, besluit hij op het eiland te blijven en de mensen te helpen.

Bladie-bladie-bla

Zodra je op het eiland bent moet je gelijk met Jan en alleman een praatje maken om op te hoogte te komen van bepaalde zaken en bijvoorbeeld over waar je wapens kunt kopen of waar het paleis van de koningin is. Ikzelf heb daar meestal al een enorme hekel aan, maar in Blade Dancer is het ook nog eens zo dat alle gesprekken op elkaar lijken en het is net of je TV zit te kijken; alles wordt herhaald, herhaald en nog eens herhaald! Na een flinke tijd rondgelopen te hebben en eindelijk de vlakte te hebben gevonden waar de monsters rondliepen en waar ik dus mijn zwaardje uit kon proberen, gebeurde er iets verschikkelijks. Ik besloot namelijk om even te pauzeren en wat anders te doen, maar toen ik het spel daarna weer opstartte bleek dat het spel zich niet had gesaved! Vloekend en tierend heb ik het boekje opgezocht en daar stond ergens héél klein dat je naar een save-point moet gaan om te saven… Een RPG met save-points, welke mafkees verzint zoiets?! Er zat dus niets anders op dan wéér al dat geleuter van die stadskakkers aan te horen voordat ik eindelijk aan de slag kon met mijn zwaard.

De duels

Nadat ik voor de tweede keer al dat geleuter aan had gehoord kwam ik eindelijk in aanraking met mijn eerste gevecht. Stel je voor, je loopt rond op een vlakte, met overal om je heen zwevende doodshoofdjes die verschillen van kleur en grootte en op die manier aangeven welke sterkte de monsters hebben. Inderdaad, WTF?! Dit spel is schijnbaar zo low-budget dat ze voor de monsters in de wereld maar vijf models hebben gemaakt en je de ware aard van de wezens pas te zien krijgt wanneer het duel begint… Zodra het duel begint begin je gelijk te twijfelen of je nou Golden Sun of Blade Dancer aan het spelen bent. Blade Dancer heeft namelijk bijna dezelfde duel-mode als Golden Sun. Je hero, of naarmate je verder komt heroes, staat opgesteld op een speelveld en tegenover je staan je tegenstanders. Om en om krijgen jij en je tegenstanders een kans om aan te vallen. Die beurt kan je gebruiken om een potion te gebruiken of om je tegenstanders aan te vallen. Dit kan bestaan uit een gewone aanval met je zwaardje of een ‘Luna-attack’. Deze Luna-attack kan per personage verschillen en doet meer damage en ziet er spectaculairder uit dan de gewone attack, goh dat hebben we nog nooit eerder gezien (*rollende ogen* Djinn-attack uit Golden Sun…).

Afijn, de duels zijn dus gewoon een grote rip-off van Golden Sun, maar misschien zijn deze wel beter uitgewerkt dan bij Golden Sun? Nou think again! De duels in Blade Dancer zijn zo eentonig, zo simpel, zo saai dat ik op een gegeven moment gewoon TV ben gaan kijken al button-bashend op ‘X’ en nog alle gevechten won. Een uitdaging van tien keer niks en dus is het maar goed dat je nog wat andere personages erbij krijgt zodat de gevechten iets meer uitdaging en strategie vereisen, anders kon een dronken aap met een hernia en vier linkerhanden Blade Dancer: Lineage of Light nog uitspelen…

De heksenketel

Even kijken wat we tot nu toe hebben: de graphics zijn zeker niet de mooiste die we hebben gezien, de gesprekken tussen de characters zijn nou ook niet om van wakker te liggen en ook de duels zijn nou niet echt iets om een harde te raken. Zou er dan niks zelf bedacht en goed uitgewerkt zijn? Gelukkig heeft Blade Dancer toch nog iets te bieden dat we nog niet tegen zijn gekomen in andere games. Het is namelijk mogelijk om van de items die je ontvangt na een duel gewonnen te hebben een potion of een ander magisch drankje te brouwen. Natuurlijk is dit bij games als World of Warcraft ook mogelijk, maar het gaat niet alleen om de functie, maar ook om hoe het gebracht wordt. In Blade Dancer wordt het namelijk niet getoond doormiddel van een balkje dat volloopt wanneer je het aan het maken bent, maar de heksenketel waar je zojuist de ingrediënten in hebt gegooid begint te draaien en na een tijdje zal je potion klaar zijn en kan je de heksenketel gebruiken voor de volgende potion. Deze potions kunnen weer gebruikt worden om de aanvalskracht te vergroten, sneller aan te vallen of je levenspunten weer mee aan te vullen.

Conclusie

Blade Dancer: Lineage of Light is zeker niet een titel om van wakker te liggen, tenzij je een enorme fan bent van het brouwen van drankjes in een heksenketel. De duels zijn te saai en langdradig, de speelwerelden zijn ook niet spectaculair en voor geweldige mooie moves hoef je het spel ook niet te spelen. Ben je opzoek naar een slap aftreksel van Golden Sun zit je met Blade Dancer goed, zit je te wachten op een goede RPG kan je nog maar beter eventjes wachten tot er wél een goede RPG verschijnt.