Xbox bedankt!

Sinds de release heeft de Xbox 360 het voortouw genomen in gameswereld. De PC staat in de schaduw, Sony lijkt mindere tijden door te maken en Nintendo verwerft een nieuwe garde fans. Waar we echter bar weinig van horen is de Xbox. De console lijkt dan ook zijn laatste adem uitgeblazen te hebben. In deze column kijkt Diede terug op zijn tijden met ‘zijn’ Xbox.

Xwat?

Ik weet het nog wel. Ik speelde vooral Soldier of Fortune, Sonic CD en Rollercoaster Tycoon. Als klein jochie wist ik weinig van het hele gamegebeuren, en wilde dat eigenlijk ook helemaal niet weten. Oké, de Playstation was cool met Metal Gear Solid en Sydney 2000, maar toch prefereerde ik de PC. Ik kwam in die tijd in aanraking met een Xbox. Ik zag een spel er op draaien, iets van ‘Halo’. Het boeide me geen reet, aangezien aliens killen gewoon niet mijn ding was.
Uiteindelijk durfde ik het toch aan om Halo te kopen. Ik begon het meer en meer te spelen, en werd dan ook enorm verslaafd. Waar een andere leeftijdsgenoot een bal pakte om te voetballen, zette ik mijn zuurverdiende console aan voor een potje Halo. Co-op, een tegen een, campaign of glitches ontdekken, het maakte me niks uit. Uiteindelijk ging de lol eraf, aangezien ik alles al kende en ondertussen al halo-boeken gelezen had. Gelukkig is die periode al lang afgesloten, alhoewel ik er nog wel van kan genieten. Enkele maanden terug op een crewmeeting besloten we om te halo-en, en het was dan ook weer genieten. Niet extreem serieus, maar lekker halo-en zoals een normale gamer dat zou doen. Niet een ex-verslaafde. En waarschijnlijk ben ik niet de enige onder ons.

Er was meer

Al snel leerde ik Project Gotham Racing kennen, wat wél cool was. Nachtenlang challenges op brons proberen te halen, en met de controller in de hand in slaap vallen. Ik begon ervan te houden, en begon voor andere games te sparen. Ik was geen knaapje dat alles van zijn pappie en mammie kreeg, maar moest werken voor mijn geld.
Geleidelijk begon ik een gamer te worden. Met Halo ondervond ik weinig tegenstand, PGR2 evenmin. En dus besloot ik om online te gaan, een keuze die goed heeft uigepakt. Dáár leerde ik pas wat écht gamen is. Toernooien, inmaakpartijen en clanwars: allemaal ervaringen waar ik nu niet meer zonder kan. Enkele maanden later kwam ik bij de lokale gamesboer om een budgettitel te kopen. Mijn oog viel op XIII, destijds nog nooit van gehoord. Als er 1 titel een opvolger moet krijgen, dan is het deze game wel. Niks geen Fifa 2017, Sims-uitbreiding nummer 8 of Medal of Honor zoveel. Doe mij maar gewoon een sequel op XIII, aangezien deze game werkelijk álles had. Ge-wel-di-ge graphics, goede gameplay en een werkelijk fenomenale verhaallijn. Na Halo dus voor mij de beste game op de Xbox, op de voet gevolgd door Fable. Een speciale vermelding voor The Great Escape is op zijn plaats. Technisch geen hoogvlieger, maar deze game heeft mij wel enorm veel spelplezier bezorgd. Door de leuke verhaallijn en de spanning tot het laatste level wisten me verslaafd aan deze game te maken. En waarschijnlijk ben ik een van de weinigen…
Recent heb ik een enquête op het forum gehouden. Hierin vroeg ik jullie naar je favoriete game die ooit op deze console is uitgekomen. Fable voert de lijst aan, op de voet gevolgd door Ninja Gaiden. Halo en XIII moeten genoegen nemen met vrij weinig stemmen. Was Halo echter een Xbox-exclusive, dan had de game beter gescoord.

Teleurstellingen

Helaas zijn er naast games als XIII en Fable ook mindere titels uitgekomen. Niet direct in de zin dat deze slecht zijn, maar dat ze me wel een gigantische teleurstelling hebben bezorgd. Ik kan nu wel een hele waslijst aan prullenbakgames schrijven, maar dan heeft weinig zin. Daarom zet ik hier twee van mijn meest teleurstellende games, ooit uitgekomen op de Xbox neer.
Wat een deceptie, dat Forza Motorsport. 231 auto’s, natuurgetrouwe physics en rijgedrag, echtbestaande en mooie verzonnen circuits en erg veel tuningmogelijkheden sierden deze game. Elke auto kon een extreme-makeover ondergaan; bodykit, vliegtuigspoiler, het hele zooitje verlagen, Brembo’s eronder en klaar is kees. Het beloofde zó veel, zodat het uiteindelijk voor mij in een deceptie eindigde. Elke dag kregen we een trailer of screens te zien, waardoor de verassing al snel van het spel af was. Niet verfrissend, trage gameplay en races die helemaal niet leuk waren. De verveling sloeg gauw toe, maar gelukkig maakte het goede online-deel het een en ander goed.
Naast FM ook een teleurstelling, welke jullie niet van mij zouden verwachten. Als doorgewinterd Halo-fan kon ik niet wachten op de sequel van deze innovatieve FPS. En dus zocht ik geruime tijd voor de launch naar werkelijk alle informatie over Halo 2. Elk detail over de game moest ik weten, elk screenshot moest worden bekeken en elk nieuwsbericht werd gelezen. Maandenlang, jarenlang heb ik op deze game gewacht. Tijdens de scheikundeles ziek naar huis gegaan, natuurlijk om Halo 2 op de releasedag te kopen. Het was absoluut niet Halo-ish, het was gewoon een steengoede game. Maar geen Halo, en daarom baalde ik als een stekker. Natuurlijk verschillen de meningen hierover enorm, maar toch heeft Halo 2 mij niet kunnen brengen wat Halo 1 verdiende. En dus moet Halo 3 het dan maar gaan doen.