De Poolse ontwikkelaar Techland is bezig met een Wild West-shooter genaamd Call of Juarez (voormalig: Lawmen), wat een interessante titel lijkt te gaan worden. De naamstransformatie is daar, omdat de makers van de game een andere richting zijn ingeslagen. In plaats van het oorspronkelijke idee door te voeren en er een arcade knaller van te maken, werd er gekozen voor een meer serieuzere aanpak. Het koeienjongen-thema lijkt erg in trek de laatste tijd, aangezien we al eerder games hebben gezien als Red Dead Revolver, Desperados en Gun met hetzelfde thema. Call of Juarez moet echter anders worden volgens de maker: een goede first-person shooter, ‘ondanks dat het een western is’.
The good and the bad
Billy Candle heeft een zeer onprettige jeugd gehad. De naam van zijn vader kent hij niet eens en zijn stiefvader heeft nogal last van losse handjes. Op een dag na het zoveelste pak slaag pakt Billy zijn biezen en zwerft hij twee jaar lang door Amerika heen. Wanneer hij terugkeert naar het stadje ‘Hope’, of ‘Hopeless’ zoals hij de stad heeft omgedoopt, lijkt niet iedereen op Billy te zitten wachten. Al snel zit hij in de penarie en heeft hij een aanvaring met de lokale sheriff. Ook in de plaatselijke saloon zitten ze niet op je te wachten en al helemaal niet nadat je betrapt wordt met Suzi, die boven de saloon woont. Nadat je weet te ontkomen wordt er een heuse klopjacht op je geopend, met Suzi als trofee voor degene die jou inlevert. In hoeveel stukken maakt niet uit. Tijdens het vluchten hoor je schoten. Je broer en schoonzus blijken vermoord te zijn en op de schuurdeur staat in bloed geschreven ‘Call of Juarez’.
Reverend Ray, de plaatselijke oppersheriff en tevens broer van de stiefvader van Billy, weet van de slechte relatie tussen Billy en zijn broer. Hij ziet de link wel tussen de binnenkomst van Billy in Hope en de slechte relatie op zijn broer en ook hij opent de jacht op Billy. Naast deze hoofdlijnen zitten er ook nog kleinere opdrachten in het spel verweven, zoals het opsporen van bijvoorbeeld bandieten.
Klapperpistooltjes
Sfeer is vaak het punt waar het fout gaat bij dit soort spellen. Met een slecht verhaal of een matig uitgevoerde omgeving kom je nooit echt in het spel. Bij Call of Juarez heb ik dat absoluut niet gehad; de sfeer is genieten geblazen. Alles ademt het wilde westen uit. De houten huizen, de soundtrack met het kenmerkende belletje dat komt uit de films, de verdroogde struiken waar de wind mee speelt en natuurlijk de pistolen. Je loopt dit keer niet (althans, dit heb ik nog niet kunnen ontdekken) met een machinegeweer aliens aan de lopende band naar het hiernamaals te knallen, maar met wapens uit 1882, het jaartal waarin de game zich afspeelt. Dat betekent dus dat je je een weg moet zien te banen met bijvoorbeeld twee klapperrevolvertjes zoals je die vroeger had. En inderdaad, een revolver of sixshooter heeft maar een zes kogeltjes in het magazijn.
Om je dan toch een weg te banen tussen al die hordes badguys welke werkelijk overal kunnen staan, heeft Techland een meesterzet gedaan. Na de introductie van bullet-time in gameland via Max Payne, hebben we vele spin-off’s gezien, met als storend gevolg dat het de schijn had dat bullet-time in een shooter moest zitten. Hoeveel slechte voorbeelden we ook hebben gezien, zo geniaal vind ik de bullet-time in Call of Juarez. Het is eigenlijk dood simpel, maar deze optie stelt je in staat écht met twee pistolen tegelijkertijd te kunnen schieten. Althans, zo voelt het en dat is het belangrijkste. Het beeld wordt vertraagd en de kogels vliegen als streepjes door de lucht. Niets nieuws, so far. Wel nieuw is dat je je wapens uit je holsters trekt en er twee crosshairs ontstaan. Ze beginnen onder in beeld en kruipen langzaam naar het midden en wanneer ze dat punt bereiken is de bullet-time over. De tijd dat je twee crosshairs hebt, kun jij gewoon bewegen en wanneer je goed timed schiet je een rijtje bandieten met twee vingers in je neus neer. Reken maar dat jij je een cowboy voelt als er vier bandieten op de grond liggen te kronkelen en jij je revolvers terug in je holsters doet.
Veelbelovend
Al met al kan ik niet wachten totdat de game uit is. Call of Juarez lijkt eindelijk te gaan doen wat vele western shooters niet lukten. De succesvolle bullet-time, het prima sfeertje en de gewaagde setting (zoveel succes is er niet in dat genre) maken het tot een frisse shooter, die ik dezer dagen wel kan gebruiken. Ik ben ontzettend benieuwd naar de multiplayer. Hoe je het ook went of keert, je zit in het verleden en daar waren nog geen volautomatische handwapens. Tactiek zit dus ook in deze game en als dit spel een goede multiplayer krijgt, ga ik plat. Ik ga een paard en hoed kopen.