Al dat gezeik over Next-Gen! Ik word er niet goed van. Die ene trailer van de E3 zag er natuurlijk geweldig uit, maar toen ik het schijfje in mijn console/pc stopte, zag het er toch heel anders uit… We worden wel vaker voor de gek gehouden door uitgevers en ontwikkelaars. Vorig jaar op de E3 nog, toen Guerilla ons een filmpje van Killzone 2 liet zien. De ooh’s en de aah’s waren tot in China te horen, maar na het evenement werd ons doodleuk verteld dat het “er uit zag zoals we dat graag zouden willen, waar we naar streven”. Wat hebben we daar nou aan? Of laat ons niks zien, of laat in-game materiaal zien. En dus vind ik het nu tijd om even met beide benen op de grond te komen, door niet vooruit in de tijd te gaan, nee, maar terug in de tijd. Ik besluit dan ook enkele van die games op mijn kamer opnieuw te spelen, en mijn herbelevingen met jullie te delen. Zie hieronder een stuk over previous-gen, weer eens andere koek dan al die conceptfilmpjes.
Jazz Jackrabbit
Om maar direct in de stemming te komen, begin ik bij het coolste groene konijn ooit door God geschapen: Jazz Jackrabbit. Jazz Jackrabbit, zucht… Hoe ging het ook al weer? Ik installeer de game (floppy) op de oude pc die ergens op zolder weg staat te rotten. Let’s begin!
Jazz Jackrabbit, was dat niet dat groene ADHD-konijn met zijn überlompe geweer? Zeker, en dan vergeet je nog dat ie springt als een konijn met heupprotese. De vijand die je moet verslaan, is de groene schildpad Devan Shell. Dit gedrocht regeert over de wereld en een deel van het universum, en op zeker moment ontvoert hij jouw geliefde konijnenvriendinnetje. Aan jou de taak om haar terug te vinden, wat leuke taferelen en nog leukere levels tot gevolg heeft. Ondertussen knal je met je gun grote hoeveelheden schildpadden af, het leger van de bad guy. Met grootse snelheid en atletisch vermogen baan je je een weg door het level, wat doet denken aan een andere game uit mijn doos: Sonic CD.
Het geweer kan echter meer dan alleen ‘normaal’ schieten. Het is niet alleen een burst-fire geweer, maar hij kan ook dienen als vlammenwerper, multiple rocketlauncher en TNT. Daar kan menig FPS nog een puntje aan zuigen. Meer dan 50 (!) levels zijn er in de game verwerkt, wat Jazz Jackrabbit (download!) zeker niet saai maakt. Na elke twee levels kwam er een bonus-stage, als je tenminste de diamant gevonden had. Damn, deze game is in de tijden van physics en online gameplay nog steeds heel erg goed. Als klap op de vuurpijl kwam er ook nog een Jazz Jackrabbit 2, wat het helemaal afmaakte…
Heb je echter de game niet, download ‘m dan. Of pak die supersoaker uit het schuurtje, pomp ‘m op tot het metertje dik in het rood staat, trek een konijnenpak aan en ga op avontuur in die saaie buurt van je…
Commandos
Konijnenpak uit, supersoaker opbergen, mes pakken en jezelf vermannen. Het is namelijk tijd voor een andere game: Commandos. De grondlegger van de hedendaagse squad-based strategygames! Het tactische vernuft dat je nodig hebt voor deze game is ongekend. Een gouden combinatie van inzicht, actie en planning, zoals we die tot op de dag van vandaag niet verbeterd hebben gezien. Jij bent squadleader , en zag alles in vals 3D. Niet zoals we dat nu kennen, maar van schuin bovenaf. Jouw team bestaat uit een uit de kluiten gewassen leider, een piloot die altijd op het juiste moment aan komt zetten, een spion die niet vies is van een spuitje meer of minder, een marinier die met zijn roeibootje regelmatig hulp aanbiedt en een grenadier, die handig is om gebouwen mee op te blazen. Dit is met afstand de moeilijkste game die ik ooit gespeeld heb. Jup, nog moeilijker dan van je valsspelende oma winnen met het jaarlijkse potje ganzenbord.
Heb je echter nog nooit deze game aangeraakt, probeer het dan. Deel twee en drie stelden teleur bij mij, en ik ben niet de enige merk ik. Commandos: Behind Enemy Lines en Commandos: Beyond the Call of Duty (de eerste twee delen) móét je gespeeld hebben. Het is een leuk reisje terug in de tijd, waarin tweede wereldoorlog-games nog niet waren ingetreden in de gamemaatschappij. En probeer je dan maar eens door de 26 levels heen te worstelen, zonder walkthrough. Spelplezier gegarandeerd. Heb je ‘m al gespeeld, en je twijfelt of je ‘m weer opnieuw installeren wil? Doe het! Zodra je weer die nostalgische uitspraken hoort (“Halt! Ein verletzte!”, “Coming royal over. Sir” en “Suuure thiiing”), wéét je gewoon weer dat deze game heerlijk is om weer eens te spelen. Het geeft dan ook een heerlijke voldoening zodra je een missie succesvol afsluit.
Dit is nog steeds een van de beste strategygames ooit gemaakt, wat vooral komt door de sterke A.I. en het denkwerk dat je bij het oplossen van de missies moet verrichten. Stop met lezen, sprint naar de gamehandel, haal die game voor slechts 5 euri in huis en je zal er geen spijt van krijgen. Nee, ook niet in deze tijd waarin de graphics achterhaald zijn.
Metal Gear Solid
Allereerst wil ik even zeggen dat ik in mijn broek schijt en tranen in mijn ogen krijg bij het herspelen van deze game. Zo, dat is gezegd.
Ergens in Zuid-Afrika bevind zich een groep huurlingen die een vesting occupeert, die ze Outer Heaven noemen. Volgens bepaalde bronnen zou deze groep toegang hebben tot een nieuw soort wapen, dat de manier van oorlog voeren in grote mate zou veranderen. De elite Special Forces-groep “Fox Hound” werd opgeroepen om deze zaak verder te onderzoeken. Zij stuurden hun beste man, Grey Fox, om te infiltreren in Outer Heaven en informatie te verzamelen. Hij probeerde dit, maar op een bepaald ogenblik werd alle contact verbroken, en zijn laatste transmissie was “Metal Gear”. Natuurlijk was Fox Hound in oproer, en ze stuurden er een andere agent op af: Solid Snake.
Zie hierboven het verhaal in een notendop, van de actiegame op de PC en PSOne. Tot op heden is dit dè game waar ik mij het meest mee vermaakt heb. Wellicht omdat dit de eerste game is die ik voor de ‘nieuwe’ pc gekocht had, in 2000. De sfeer droop er vanaf de eerste seconde vanaf, werkelijk fenomenaal. Jij bestuurde Snake van bovenaf gezien, om tactisch alle vijanden om te brengen. Traangas, granaten, sigaretten, cuff grenades (granaten die het magnetisch veld van camera’s verstoren, waardoor jij vrij baan hebt), assault rifle, pistool en natuurlijk hackskills maakten jou een tactisch meesterbrein met ongekende kwaliteiten. Sigaretten? Zeker. Ooit al eens ingebroken bij het lokale museum, en een sigaretje opgestoken? Door de damp zie je de infrarode beveiliginsstralen, wat jou in de mogelijkheid stelt om eroverheen of onderdoor te klauteren. Sounds good, eh?
Het beste heb ik echter nog niet eens besproken. De sfeer in die game is tot op heden namelijk onverbeterd. Misschien de demo van Call of Duty (eerste kennismaking immers) kan er aan tippen, maar dat verveelt al snel. Metal Gear Solid is dè maatstaaf als je sfeer in je game wilt verwerken, want de grauwe, niet-vervelende doch ultraspannende sfeer houdt je wel een paar uur achter elkaar aan je monitor gekluisterd. En dan die verhaallijn! Meesterlijk. Ik weet niet 1,2,3 wie dit verzonnen heeft, maar hoe alle puzzelstukjes in elkaar vallen is werkelijk geniaal gedaan. En dat je eigenlijk om de zoveel levels met een eindbaas moet afrekenen, neem ik maar voor lief. Ze zijn immers stuk voor stuk bril-jant. Eenmaal uitgespeeld heb je altijd nog de VR missies. Dit is Virtual Reality sluipen, schietoefeningen, combinaties, een soort CSI variant en nog veel meer. En daar zijn er ongeveer 400 van.
Mocht je echter besluiten deze game te kopen, ongetwijfeld ook voor een heel schappelijk prijsje, zorg dan wel dat je het eerste deel hebt, en niet het tweede of het derde. Het pis-je-broek-onder-gehalte ligt immers hoger bij het origineel, mits je hem nog niet gespeeld hebt.
