New Super Mario Bros.

Maar liefst anderhalf decennium hebben we moeten wachten op een nieuw 2D-platformavontuur van onze geliefde Italiaanse loodgieter. Nu is onze dikke vrind terug op de Nintendo DS, en hoe?! New Super Mario Bros. is een geweldig spel en voelt helemaal niet oubollig aan.

Ga maar na. Super Mario World is de laatste 2D-platformer waarin Mario heeft geschitterd, en die kwam in 1992 uit. Daarna maakte de dikke springer de overstap naar 3D, en vervolgens werden alle springavontuurtjes uit de hoogtijdagen van de NES en de SNES opnieuw uitgebracht op de handhelds. Bijna 14 jaar hebben we moeten afwachten of Mario ooit weer in een nieuw platformspel zou mogen schitteren, en nu is die tijd dan aangebroken.

TBS

Iedereen die deze site bezoekt heeft wel eens een Mario-game gespeeld, en iedereen moet dan ook weten hoe het is om voor het eerst met deze besnorde Italiaanse loodgieter te spelen. Hoe het is om te rennen door platte werelden, paddenstoelen opetend en schildpadden kapotstampend. Als je dit zo leest lijkt het alsof ik rijp zou zijn voor een TBS-behandeling, maar toch is het de normaalste zaak van de wereld als je ook maar een beetje bekend bent met videogames in het algemeen. Ikzelf was nog jong, heel jong, toen ik die ervaring voor het eerst had. Nu is er haast een halve generatie overheen gegaan en heeft Nintendo besloten om nieuwe zieltjes te werven. Want gamen, dat is voor de meesten met Mario begonnen.

Kim Bauer

Wederom is Princess Peach weer waar het allemaal om draait. Maar ja, alle helden hebben hun zwakke punten. Superman had Lois Lane, Spider-Man had Mary-Jane, Jack Bauer had Kim en Mario heeft dus Peach. Tijdens een rustig wandelingetje vliegt opeens Peach’ kasteel in de fik en Mario snelt erheen om te kijken of er misschien ergens schildpadden te bekennen zijn. Ondertussen grist Bowser de prinses weg en zo zijn de poppen weer aan het dansen. Mario moet die snol uiteraard weer zien te redden en ook daarvoor zijn er weer acht werelden die je moet zien te doorkruisen, die allemaal hun eigen thema en eindbaas hebben.

Mega Mario

Tot zover niks nieuws onder de zon dus, maar er is meer. Zo heeft Mario een trits nieuwe moves onder de knoppen. Zo is er bijvoorbeeld de dubbele sprong voor extra hoogte, de grondschok waarbij Mario zijn allesomvattende derriere tegen de oppervlakte aanwerkt, vijanden oppakken en weggooien, de muursprong en het van een helling naar beneden glijden. Maar wat dacht je van het klimmen in hekken of het slingeren aan lianen? In die 14 jaar heeft Mario dus niet stil gezeten en een heleboel bijgeleerd. Maar ook de omgeving is geëvolueerd. Zo heeft de natuur nu de Megapaddestoel uitgevonden, waardoor Mario het gehele scherm in beslag neemt. Dan dondert er een kolossale papzak door het scherm die alles, maar dan ook alles op zijn weg verwoest. En het leuke eraan is dat je er ook nog voor beloond wordt, want des te meer je verwoest, des te meer levenspaddestoelen er tevoorschijn komen als je weer krimpt. Daarnaast kan Mario uiteraard ook weer vuurbollen schieten en kleiner worden, zodat hij door bepaalde doorgangen kan. Ook kan hij een schildpaddestoel eten waardoor hij een blauw gevaarte op z’n rug krijgt. Trekt Snorremans dan een sprintje, dan kan hij een hele zooi vijanden omver beuken door zich te verstoppen in zijn harde cocon.

Op het bovenste scherm van je Dual Screen bevindt de speelwereld zich, terwijl op het onderste scherm allerlei info te vinden is. Een handige feature is bijvoorbeeld dat je hier power-ups op kunt slaan voor later gebruik en daarnaast blijft het speelscherm ook lekker leeg doordat alle levensmeters, kaartjes etcetera op het onderste scherm staan. De besturing van de game verloopt vrijwel geheel via de knoppen, de stylus zal er alleen tijdens een aantal minigames aan te pas komen.

Singleplayer

De singleplayermode is voor de meeste doorgewinterde spelers in een paar uurtjes uitgespeeld. Elke wereld bestaat uit een tiental levens plus twee kastelen, maar er is meer. Je zult alle levels na moeten pluizen op kleine dingetjes. Muntjes, schakelaartjes, doorgangen, noem maar op. Want alleen zo krijg je toegang tot allerlei minigames die de speelduur van deze game minstens verdubbelen. Uiteindelijk had ik meer dan 20 uur op de teller toen ik de game compleet voltooid had. En daarnaast blijft de game ook voor lange tijd leuk om te herspelen. Maar dat moet ook wel, want het zou zo kunnen zijn dat we de komende veertien jaar weer droog zitten.

Multiplayer

Naast alle levels en minigames zit er ook een onwijs vermakelijke multiplayermode in de game. Hierin is het de bedoeling dat je met z’n tweeen een level doorloopt en dan gaat het uiteraard om wie het snelste is. Deze levels zijn anders dan de orginele stages en ze zijn echt heel erg leuk vormgegeven. Zo kun je vallen voor elkaar zetten, schilden naar elkaar smijten, sterren afpakken en noem maar op. Ook kun je een aantal minigames tegen elkaar spelen. Er zijn een boel nieuwe bij, maar de leukste spelletjes uit Super Mario 64 DS zijn ook weer meegenomen. Daarnaast moet er nog even bijgezegd worden dat je deze multiplayer met maximaal vier mensen kunt spelen, terwijl er maar eentje de New Super Mario Bros.-cartridge nodig heeft. De rest kan gewoon de Download Play functie aanzetten en zo heb je veel lol voor weinig geld.

Kunststukje

Hoewel New Super Mario Bros. dan tweedimensionaal is, de game ziet er verre van gedateerd uit. De levels zijn scherp vormgegeven, de objecten en figuurtjes zelf zijn wel 3D en alles beweegt lekker soepel. Uiteraard is het geluid wel ondergeschikt aan de beelden, want verder dan de traditionele bliepjes en riedeltjes gaat het niet. Maar elke wereld is een kunststukje op zich. De levels zijn vreselijk goed ontworpen, altijd even uitdagend en altijd even onvoorspelbaar. Soms volgt er een serie moeilijke platformen na elkaar, waarna je weer even helemaal los kunt gaan als Mega Mario. Toch is het zo dat deze game misschien iets te simpel is. Doodgaan zul je zeker, maar het ‘Game Over’-scherm zul je niet vaak tegenkomen. Het is namelijk erg makkelijk om levenspaddestoelen te verzamelen en al gauw heb je een complete winterslaapvoorraad bij je. Spannend is de game wel, maar op het puntje van je stoel zitten zul je niet.

Conclusie

Zoals ik al zei, Mario heeft geen introductie nodig en bij een vervolg op dit soort all-time klassiekers kan er meer mis gaan dan goed. Toch is het Nintendo gelukt om een herleving van Mario te maken, op een nieuwe handheld, met goed gebruik van de twee schermen en een geweldige speelervaring. New Super Mario Bros. is meer dan een wederopstanding van deze legende, deze game is legendarisch op zichzelf.