LocoRoco

Wat kom ik nou weer tegen? Een paar lachende bolletjes die door een belachelijke wereld heen rollen en springen. Ze eten vliegjes en zingen een raar liedje bij iedere gelegenheid die zich aandoet. Kortom: hét recept voor een dijk van een game!

De planeet van de LocoRoco is aangevallen door kwaadaardige Mojya, dus het wordt hoog tijd om te laten zien wie er nu echt de baas is! Niet een heel spannend plot, maar dat hoeft in deze game ook niet. Door het ‘veroveren’ van werelden sla je de Mojya van de planeet, terug naar waar ze vandaan kwamen. Opgeruimd staat netjes.

Bolletjes

LocoRoco zijn kleine wezentjes, die je het beste kunt beschrijven als bolletjes met een paar ogen en een mond. Erg aandoenlijk om te zien, ook in hun gedragingen. Ze hebben de mogelijkheid om zich samen te smelten tot één grote LocoRoco, wat erg handig kan zijn om je snel voort te bewegen of muurtjes te breken met je gewicht. Bij kleine doorgangen kunnen de LocoRoco zich weer opsplitsen, waardoor er soms wel twintig van die rakkers door je scherm vliegen. De interactiviteit met de omgeving is enorm door deze toepassing.

Voor LocoRoco is een compleet nieuw concept in de besturing uitgeprobeerd. In plaats dat je de wezens direct bestuurt, moet je de gehele wereld kantelen en schudden om de LocoRoco erdoorheen te leiden. Dat is wel even wennen, maar uiteindelijk is het een geslaagde manier van besturing. Het komt de gameplay erg ten goede in ieder geval. Op deze manier heb je in ieder geval het gevoel dat je het spel helemaal zelf in de hand hebt.

Interactief

De omgeving zelf is heel erg betrokken bij de rest van het spel. Alles beweegt als je er tegenaan rolt of springt en overal zijn wezentjes die je helpen of de boel proberen te vergallen. De werelden zijn bijzonder tot bizar te noemen. Zo heb ik me prima vermaakt in de ingewanden van een kikker, ben ik kleverige paddestoelen tegen gekomen en ben meerdere malen half gewichtloos door de lucht gesmeten. Klinkt als een goede trip, maar dat is het ook wel een beetje. Niet te veel bij stilstaan, het is vooral leuk!

In de werelden is heel erg veel te ontdekken. Je kunt in principe vrij gemakkelijk van het begin naar het eind rollen, maar het is leuker om op ontdekkingsreis te gaan. In iedere wereld zijn er twintig LocoRoco te vinden, maar je zult hard je best moeten doen om ze allemaal naar de finish te leiden. Overal zijn geheime plekken en opdrachten. Soms zul je een minimaal aantal LocoRoco bij elkaar moeten sprokkelen om ergens doorheen te komen. Het wil namelijk wel eens gebeuren dat er een groot wezen ligt te slapen voor de ingang van een ruimte. Die moet je dan wakker zingen met een koortje van jouw LocoRoco, waarna het wezen vrolijk lachend uit de weg gaat, of een cadeautje geeft. Van een ochtendhumeur is hier geen sprake!

Ander vermaak

Met onderdelen die je in de werelden vindt kun je ook nog een ‘Loco-huis’ bouwen. Hierbij kan je je eigen wereldje bouwen, waar je de LocoRoco in los kan laten wanneer je wilt. Het doel was me niet helemaal duidelijk, maar het is best leuk om te doen.
Daarnaast zijn er ook minigames te verdienen. Door honderd gevangen vliegjes per keer in te zetten kun je nieuwe onderdelen voor je Loco-huis verdienen. Deze spelletjes zijn ook in multiplayer via de wireless functie te spelen.

Muziek!

De muziek in dit spel is erg vrolijk en blijft gegarandeerd in je hoofd zitten. Ik kreeg een flashback van de ‘Super Mario Bros.’-tune die ik weken in mijn hoofd heb gehad tijdens die goede oude tijd van de NES. Ook met de muziek is heel creatief omgegaan. Als je één grote LocoRoco hebt zingt deze vrolijk mee met de muziek, als je deze opsplitst in allemaal kleine LocoRoco, klinkt het muziekje ook echt anders. Je hoort dan de piepstemmetjes gezamenlijk meezingen met het achtergrondgeluid. Ook is de stem van de muziek afhankelijk van de LocoRoco die je gebruikt. Er zijn veel verschillende namelijk. Sommige klinken lief, anderen vreemd. Naarmate het spel vordert krijg je er steeds meer verschillende kleuren LocoRoco bij, die allemaal anders klinken.

Aan het design van de game is duidelijk veel aandacht besteed. Alles loopt lekker, het spel komt solide over. Nergens had ik het gevoel dat ik niet goed wist wat er moest gebeuren. Ik heb mensen met nul game-ervaring LocoRoco laten spelen en zij waren dan ook gelijk verslaafd. Het spelletje heeft de charme van Super Mario met de looks van Parappa de Rapper. De PSP kan daarbij goed overweg met de vele bewegingen die LocoRoco met zich meebrengt. Af en toe zag ik een kartelrandje hier en daar als je figuurtje zich op een scherpe punt stortte en daardoor vervormde, maar dit stoort verder niet. Uiteindelijk zijn het de kleine details die het hem doen in LocoRoco. Zo kun je bijvoorbeeld een uiltje tegenkomen dat de LocoRoco inslikt en herkauwt tot een andere vorm. Ineens spring je rond als een blok of een spaghettisliert.

Dus…

Over de conclusie kan ik vrij kort zijn. LocoRoco is leuk, heel erg leuk! Tenzij je psychopathisch bent, is het heel erg moeilijk om een glimlach te onderdrukken van het spelen van dit spel. De werelden zijn vrolijk, de gameplay is geweldig. De werelden blijven leuk omdat er veel verborgen ruimtes inzitten die je lang bezig kunnen houden. Ik zie het spel voorlopig ook nog niet in de kast verdwijnen. Mocht je wat geld overhebben en nog geen idee hebben wat je gaat doen deze vakantie…