De Cossacks serie heeft in de loop der tijd een aardige reputatie opgebouwd. Met ‘Cossacks II: Battle for Europe’ op komst probeert ontwikkelaar GSC Gameworld weer een ouderwets goede Cossacks te maken. Of de game potentie heeft dat waar te maken, lees je hier.
Verleden en heden
De tijd dat de RTS-game Cossacks furore maakte, ligt al weer een tijdje achter ons. Want waar ging het ook alweer over? In de allereerste Cossacks was het de bedoeling historische veldslagen na te spelen, zo rond de zeventiende eeuw. De beste strateeg won natuurlijk, en het gaf dan ook veel voldoening als een veldslag met succes afgesloten werd. Ondersteund door veel (correcte) historische informatie vocht je jezelf een weg door de campaignmode. Ook was het mogelijk om tegen je broer/zus of vriend(in) te gamen, aangezien de game een netwerkfunctie ondersteunde. Je kon kiezen uit zestien naties, en dat leverde in kleine mate een andere gameplay op. Je had als speler onder andere de keus om met het Nederlandse leger ten strijde te trekken, wat weer (kleine) herkenbare elementen opleverde. Je speelde verschillende historische elementen na, zoals de 80 jarige oorlog, de zeeoorlogen tussen Engeland en Nederland, etc. etc.
Tijden veranderen
Al die pracht en praal van de vorige alinea speelde je echter op een Pentium 200 Mhz en een video kaart met 4 MB geheugen. Nu zitten we in tijden waarin 2 Ghz de standaard is, even als een 256 MB videokaart. En dus is de vraag: kan Cossacks met de tijd meegaan, zonder dat de unieke gameplay-elementen verloren gaan? Het definitieve antwoord op deze vraag laat nog even op zich wachten, aangezien het hier een previewversie betreft. Toch kan ik al een tipje van de sluier oplichten, aangezien ik een stabiele versie van deze game gespeeld heb. Om maar direct met de deur in huis te vallen: grafisch valt Cossacks II: Battle for Europe tegen. Het grafische niveau van de game valt in het niet in vergelijking met het niveau van de gameplay.
Je hebt de keuze uit drie verschillende modi: ‘campaignmode‘, ‘battle for Europe‘ en natuurlijk ‘skirmish‘. De skirmish is zoals we die van alle strategygames kennen: snel een potje spelen, met willekeurige instellingen. Ook de network-play draait om deze ‘skirmish’ modus. De Battle for Europe functie doet sterk denken aan Rome: Total War, waarin de actie centraal staat. Ten slotte is daar de hoofdmodus: campaign. De campagnes spelen zich rond de zeventiende eeuw af, toen Napoleon Bonaparte heerser van Europa probeerde te worden.
In deze periode werd de rol van het leger steeds belangrijker in de maatschappij, wat vooral kwam door de uitvinding van het kruit. Vuurwapens werden al snel uitgevonden, wat strategische planning vereiste om een veldslag succesvol af te sluiten. Het herladen van een geweer is tegenwoordig gemiddeld een ‘klik-klak-klik’ in 5 seconden, maar destijds nam dat echter veel meer tijd in beslag. En dit is precies wat het spel ook heeft: heb je eenmaal aangevallen maar zonder succes, dan zal je een minuutje moeten wachten alvorens je weer kan schieten. Dit vereist veel tactisch inzicht, en dus zullen vooral de Rome: TW en Age of Empire fans hieraan flink wennen…
Strijd der tactici
Bij multiplayerpotjes (wat o.a. sportgames betreft) komt er regelmatig een dosis geluk bij kijken. Dit gaat echter niet op voor Cossacks II: Battle for Europe. Dit vergt enorm veel concentratie en een flink tactisch inzicht. Ontbreekt een van deze elementen bij je tijdens het spelen van de game, dan is de kans op succes drastisch afgenomen. Heb je een potje winnend afgesloten, dan is dat negen van de tien keer ook verdiend. Immers, door de goed uitgewerkte tactische gameplay komt er geen geluk bij kijken. Je creëert een leger door veel peasants te trainen, die vervolgens beginnen te bouwen aan je rijk. Ook gaan zij op zoek naar resources en het veroveren van neutrale gebieden. In sommige gevallen krijg je resources die je in de natuur niet kan vinden. Hierdoor wordt je lef (de strijd aangaan met neutrale gebieden) direct uitbetaald, wat weer voldoening geeft bij de speler. Door die resources kun je weer barakken, paleizen en andere stadsvoorzieningen kopen. Je populatie zal toenemen, wat weer effect heeft op de waarde van je resources. Je zal je eigen terrein moeten verdedigen. De intensiteit van je defensie kun je instellen van helemaal geen defensie tot een ondoordringbare muur. Ga je eerst andere gebieden veroveren, of ga je toch maar eerst aan een goede defensie werken? Het ene dilemma volgt het andere op, en dat zorgt voor een uitdagende gameplay.
Herhaling
De vraag is echter hoe vaak deze vorm van gameplay (gebiedje aanvallen, stad uitbouwen, gebiedje aanvallen, stad uitbouwen, geb…) zich in de volledige versie blijft herhalen. Natuurlijk is dat niet in alle gevallen zo, het is immers een van de speelstijlen. De een zal helemaal geen moeite doen om zijn/haar stad te handhaven, terwijl de andere speler juist geen moeite doet om gebieden te veroveren. Of de game een hit gaat worden is nog maar de vraag, aangezien de graphics Cossacks onaardig zijn. De gameplay maakt echter veel, zo niet alles goed.
