Je zou misschien zeggen dat Micro Machines een mix van Revolt, Mashed en Trackmania is, maar het tegendeel is waar; deze drie games zijn (waarschijnlijk) afgeleid van Micro Machines. Al in 1991 kwam deze game uit en racete men niet met echte auto’s, maar met miniatuur speeltjes. Dinky Toys, Hot Wheels én Micro Machines spanden toen bij de echte jongens op het schoolplein de kroon, waardoor een videogame niet kon uitblijven. In totaal zijn er tot op heden zes delen uitgekomen. Naast deel één, twee en drie kwamen midden jaren negentig Micro Machines 96, Turbo Tournament (soort update van Micro Machines V3) en Micro Machines Military uit, maar alleen in Europa. Micro Machines V4 is volgens Codemasters de sequel op Micro Machines V3 (1997 op de PC en 1998 op de Playstation). Is racen op een pooltafel na 15 jaar nog altijd leuk?
Doorprikken
Het mooie aan Micro Machines is dat je op plekken rijdt in en om het huis. In Micro Machines varieert dit van (wederom) pooltafels en badkamers tot scheikundelokalen en een archeologisch museum. De enige regel in de game is, net als vroeger, dat er geen regels zijn. Hoe je wint maakt niet uit, als je maar als eerste eindigt. Dat betekent dat je in deze game naast het nodige duw- en trekwerk ook een wapenarsenaal tot je beschikking hebt om de tegenstanders het onderspit te laten delven. In de vernieuwde preview-versie blijkt dat het, vooral op een hoger niveau, een grote chaos is. Raketten, hamers en gasbranders vliegen je om de oren, a la Mashed. Hierbij komt gelijk mijn eerste puntje van kritiek. Ik ben/was een grote fan van Mashed en heb de game veel gespeeld. Ik prees de game om zijn simpelheid. Micro Machines V4 is een stuk meer spectakel en ik moest er in het begin even aan wennen. Onduidelijke power-ups, speelmodi, een beetje jatwerk van Mashed en bovendien veel chaos.
Toch prik je daar na een tijdje snel doorheen en biedt de game veel meer diepgang dan je in eerste instantie van speelgoedautootjes zou verwachten. Het leukste is om de strijd aan te gaan in de mode ‘Battle’ waarbij je elkaar van het beeldscherm moet rijden. Dat betekent dat één foutje direct afgestraft wordt en bovendien resulteert het in retesnelle gameplay. In het spel is tactiek zelfs noodzakelijk. Ga jij als een gek aan kop rijden en concentreer je je alleen op het uit beeld rijden van je tegenstander, dan maak je jezelf tot target voor raketten. Wanneer je geraakt bent, neemt je topsnelheid logischerwijs af waardoor degene achter je je fluitend in zal halen. Anderzijds krijg je wanneer je achteraan rijdt gasbranders, explosieve dobbelstenen en ander gevaarlijk spul voor je kiezen.
Genoeg variatie
In totaal zijn er maar liefst 750 auto’s, verdeeld over 25 verschillende boxen (zelfde types auto’s). Tel daarbij de 50 verschillende circuits in 25 verschillende omgevingen bij op en je bent nog wel even zoet. De verschillende speelmodi zoals het al eerder genoemde ‘Battle’, ‘Time Attack’, maar ook de klassieke race doen daar nog eens een schepje bovenop. De game is pittig om voor het eerst in te stappen, maar wanneer je de controle over je auto van een schaal van 1 op 18 hebt, voel je je wel de man. Oké, wij zijn zielig…
Mocht je de singleplayer op easy hebben uitgespeeld (geloof me, instappen op medium doe je niet even), dan is daar nog de multiplayer. Mocht dat nog gaan vervelen dan is er nog de mogelijkheid om zelf je tracks uitgebreid en volledig in stijl te ontwerpen. Als dát gaat vervelen, dan staan er grijze haren op je gezicht.
Op de goede weg
Ondanks dat wij nog maar een preview-code hebben gespeeld, is de game een aardige eindje op dreef. De AI van de tegenstanders maakte echter soms rare sprongen. Zo werden in teamduels teamgenoten tot onderdelen geschoten en maakte men met rare bochten een abrupt eind aan de race door van de baan te schieten. De makers wísten hiervan en er wordt gelukkig nog aan gewerkt. Waar hopelijk ook nog aan gesleuteld wordt is de camerapositie. Eigenlijk is dat altijd een probleem geweest bij dergelijke games, maar Micro Machines V4 maakt het soms echt te bont. Wanneer je in een battle (lees de hele review maar eens om te weten te komen wat dat is) ver op kop rijdt, belet dat je het zicht op de baan. Gevolg is dus dat bochten pas op het laatste moment zichtbaar worden, wat dus een nadeel in plaats van een voordeel is. Daarbij zoomt de camera soms zo vaak in en uit dat de game onoverzichtelijk wordt.
Desondanks heb ik er alle vertrouwen in dat de game weer helemaal terug komt. Misschien lijkt de game in eerste instantie niet erg beloftevol, dat geef ik toe, maar je zult snel zien dat wanneer je eenmaal aan het spelen gaat, je de controller niet snel meer naast je neer zult leggen. Het is soms ietwat chaotisch, maar daardoor blijft de game wel boeien. Ik ben in ieder geval erg blij dat de Micro Machines terug zijn. Beter dan ooit!
Vint ik el een leuk en grappig spel.