Worms Open Warfare

De alombekende Worms deden al eerder consoles aan. Dit stond synoniem voor simpele, met humor doorspekte maar vooral voor verslavende games. Na de Nintendo 64 en de Gameboy Advance mag nu ook de Nintendo DS zichzelf eigenaar noemen van een Worms-game. 2D welteverstaan. Pakt dit na de drie-dimensionale avonturen goed uit?

Ten aanval

Toegegeven. Ik speelde nooit eerder een Worms-game. Vraag me niet waarom, maar het is er gewoon nooit van gekomen. Het kostte mij dus wel enige moeite om mij in te leven in een spel dat al zo’n geschiedenis heeft. Het blijkt dat de ‘Worms-historie’ al veel verder gaat dan zo’n tien jaar geleden toen de eerste Worms het levenslicht zag. Al eerder zijn er Worms look-a-likes uitgekomen op platformen die inmiddels in computermusea staan. Het idee van het elkaar bestoken met wapens, en later met diverse andere voorwerpen, waarbij slechts de richting en de kracht van het schot bepaald hoeft te worden, is dus al heel oud en werd door Team 17 bij de eerste Worms als basis gebruikt. Het ging hier alleen niet om menselijke karakters maar om wormen. Wormen! Hoe verzin je het!

Is dat dan wel leuk? Het zijn nou niet de eerste dieren die bij mij in me op zouden komen als ik spelontwikkelaar zou zijn. Toch bleek het wormenfeest een groot succes. In grote, ingewikkelde speelwerelden was het de bedoeling dat je met een hele kluwen wormen strijd voerde tegen de tegenstander. Uiteraard met wapens, maar later ook met nog veel meer als wapen dienstdoende voorwerpen waarmee de tegenstander op humoristische wijze in de pan gehakt diende te worden. Het concept wijzigde in de loop der jaren nog een aantal malen lichtelijk, met als uitschieter de drie-dimensionale worms-avonturen aan het begin van deze eeuw. Het feit dat de Nintendo DS-versie die nu in de winkels ligt, weer een ouderwets 2D-avontuur is, zegt genoeg over het succes van Worms 3D. Natuurlijk is deze game voor een PC bedacht, voorzien van toetsenbord en muis, maar de Nintendo DS heeft met haar touchscreen, thumbstick en stylus genoeg alternatieven in huis om van dit spelletje op de handheld een echt succes te maken.

Ouderwets

Veel, zoniet alle, ingrediënten waren dus in huis voor ettelijke uren spelplezier. Ik moest mij dus gaan verdiepen in de wereld van de Worms en dat viel in het begin niet mee. Zeker niet omdat er (ik zou haast zeggen standaard) geen Nederlandstalige handleiding bij het spel zit. Wel een zogenaamde Quick-start handleiding, maar die is meer gericht op het spel opstarten en gaat niet inhoudelijk in op wat je nu eigenlijk moet doen. Jammer dus, maar niet geheel onverwacht. Tenslotte roept mijn dochter ook nog om de haverklap wat al die gekke woorden nou betekenen bij Nintendogs. Gelukkig ben ik wat inventiever en vormt dit voor mij geen probleem zodat ik mij ongeremd op de Worms kon storten. Gelukkig bleek later dat er ook nog een soort van tutorial in het spel verwerkt is.

Worms Open Warfare oogt behoorlijk hectisch als je het voor de eerste keer speelt. Het twee dimensionale zicht levert je een duidelijk beeld op en met de stylus kun je naar hartelust sidescrollen. Natuurlijk kun je dit ook met je duim-riempje doen, maar het nadeel daarvan is dat de icoontjes zó klein zijn dat je dan het hele plaatje niet meer ziet, dus de dunne stylus heeft hier de voorkeur. Het bovenste scherm laat de landschappen, of zo je wilt, de speelwereld zien met daarin alle wormen. Dit is dus ook het scherm waarop alles gebeurt. Worms Open Warfare speelt zich af in allerlei werelden, variërend van steden, tropische eilanden tot de ruimte. Het onderste (touch)scherm bestaat uit en overzichtskaartje en alle wapen-icoontjes. Het is mogelijk om op het bovenste scherm in te zoomen met de linkerschouderknop dus je bepaalt zelf of je gaat voor overzicht of dat je inzoomt op de actie. De knoppenindeling is verder erg logisch. Springen met de A-knop, schieten met de B-knop en met de pijltjes-knoppen loop je met de door jou geselecteerde worm. Vuurkracht is te bepalen door het langer of korter ingedrukt houden van de vuurknop, dus een kind kan de was doen. Hou er wel rekening mee dat je wormpje binnen een bepaalde tijd zijn actie uit kan voeren dus het is niet zo dat je rustig achterover kan gaan zitten en eens rustig gaat bepalen wat voor wapen je in gaat zetten en waarop.

Oude bekenden

Worms speel je natuurlijk mét wormen tégen wormen en we zien een aantal oude bekenden terug komen. Zo zien we Tarzan Worm (bekend van de bananenbom), Arctic Worm (dynamiet!), Hawaiian Worm, de worm met de conventionele wapens, Devil Worm, British Worm en Space Worm terug komen. De wapens zijn ook weer als vanouds. Zo zul je kunnen beschikken ovet het te gekke ontploffende schaap maar ook over een bejaarde suïcidale vrouw. Maar uiteraard kun je de worms ook weer voorzien van ordinaire bazooka’s en handgranaten. Er zijn echter ook subtielere manieren om je tegenstander uit te schakelen. Wat dacht je er van een vijandelijke worm met een simpel duwtje in de rug een afgrond in te laten flikkeren? Humoristischer kan haast niet.

Multi

Een Worms-game is natuurlijk vooral een spel om met meerdere personen te spelen. Online gaan met de wormen zit er helaas niet in, maar daar staat wel tegenover dat je maar één gamecard nodig hebt om met twee tot vier personen lekker te gaan ‘wormen’. Daarnaast is er een multiplayermode, ook voor twee tot vier personen, waarbij het de bedoeling is dat je de DS doorgeeft nadat je jouw worm-actie hebt voltooid. Voor elk wat wils dus, al had een online-optie niet misstaan. Het lijkt echter slechts een kwestie van tijd voordat we ook daarvan kunnen gaan genieten. Het is namelijk haast ondenkbaar dat dit de laatste versie van een Worms-spel zal zijn.

Conclusie

Worms wordt niet voor niets een ‘LOL’-comedy genoemd. Mensen met een béétje gevoel voor humor gaan heel veel plezier beleven aan deze game. Het kostte mij eerlijk gezegd best wat moeite om als Worms-leek op te starten met de game, maar de inspanning werd ruimschoots beloond. Worms Open Warfare speelt gewoon erg lekker en de DS is bij uitstek geschikt gebleken voor een dergelijk spel. Grafisch is het allemaal niet héél geweldig, maar dat is ook niet nodig. Het gemis van online-mogelijkheden wordt wat mij betreft ruimschoots gecompenseerd door de vele humor waarmee de game doorspekt is. Een aanrader voor DS’ers!