Bang dat Football Manager Handheld als een PC-versie van Footbal Manager met minder mogelijkheden bevallen zou worden, deed ik enigszins bevooroordeeld het UMD-schijfje in het fragiele klepje van de PSP. Bovendien had ik net Grand Theft Auto Liberty City Stories, wat op het moment nog altijd de beste PSP-game is, eruit gehaald en erg veel zin in een tekstspel had ik niet. Met tegenzin begon ik aan het testen van het spel.
De game is voor de PSP opnieuw gemaakt en is dus geen poort van de PC. Dat betekent concreet een snellere game door minder functies. En die functies zijn nou juist hetgeen wat mij zo stoort in managergames. Games worden uitgebreider en uitgebreider en dat is ook logisch om iets nieuws te bieden aan de consument. Ik heb echter nooit begrepen waarom er zoveel functies in managergames zitten, dat het bijna op werk gaat lijken. Je speelt het spel in je vrije tijd! Het mooie aan de PSP titel van het spel is dat juist die dingen eraf zijn geslepen waardoor het ook verteerbaar wordt voor mij. Wel zin in een tactisch voetbalspelletje, maar geen zin in administratieve rompslomp, om maar eens eng als Rita Verdonk te klinken. Tactiek, transfers, training zijn de drie t’s waarmee jij je bezighoudt.
Wanneer je aan de lay out van het spel en aan de knoppen bent gewend, speelt het spel snel en gemakkelijk. Het enige gebrek vind ik persoonlijk een snelle knop voor het opslaan in de game, maar dat is slechts een klein puntje. In Football Manager Handheld ontbreekt bij de wedstrijd een visualisatie, maar dat is wellicht een hoge eis wanneer je ook wilt beschikken over een uitgebreid database van clubs, spelers, trainers en andere staflieden.
Daarbij zitten er een aantal aardige (verbeterde) features in de game. Zo kan je onderhandelen met de raad van bestuur om een groter transferbedrag los te peuteren. Daarbij kan je je spelers met de Player Interaction-functie persoonlijker benaderen, waarbij mentale problemen worden opgelost om het moreel van het team hoog te houden.
Toch zitten aan het spel ook een aantal haken en ogen. De database is uitgebreid, maar niet zo groot als we zijn gewend van de pc. Daarbij gaat de game vervelen, hét punt waarop de game verschilt van de PC versie. Waarschijnlijk toch door die punten die weggelaten zijn in de PSP game wordt de game te makkelijk en gaat op den duur vervelen. Wanneer het team eenmaal de goede weg op is, kan er weinig meer fout gaan en is de lol er af. Na een tijdje spelen heb je het met deze game wel gezien en dat is zonde aangezien de PC-game wél boeiend blijft. Het spel spelen is een anti-climax van speelplezier; aan het begin zeer leuk, aan het eind gewoon niet.
Het is de eerste keer dat deze game verschijnt op de handheld en hopelijk niet de laatste keer. Ondanks dat de PC-game (natuurlijk) beter uitgewerkt is, is het een leuke optie voor onderweg of ‘snel tussendoor’. De game heeft potentie, maar dient beter afgemaakt te worden. Want waar was de multiplayer?
Nie zo veel aan
🙁