The Elder Scrolls: keizer van het RPG genre?

Er wordt mij wel eens gevraagd welk gevoel ik heb tijdens het schrijven over games. Of dat net zo leuk is als ‘gewoon’ gamen, zoals de meeste andere mensen dat kennen. “Gamen doe je met je hart, games testen met je hoofd”, krijgen diegenen meestal als antwoord. Maar er zijn uitzonderingen. Halo en Half-Life, om maar eens voorbeelden te noemen. Die games speel je met je verstand op nul en de deur op slot, zodat je 100% van de games kan genieten. Je wilt die games in één ruk uitspelen. Je mag alleen gestoord worden door je moeder die je eten brengt. Bij ‘The Elder Scrolls 3: Morrowind’ had ik daar ook de neiging tot. Helaas echter kon ik die niet in één keer uitspelen. Daar waren verschillende redenen voor…

The Elder Scrolls: Historie

Deel 1: Arena

Exact tien jaar geleden deze maand, lanceerde een bedrijf genaamd Bethesda Software een RPG. Er werd niet veel van verwacht, want The Elder Scrolls was een nieuwe serie. Het bleek een spel te zijn dat anders was dan elk ander spel. Veel vrijheid en ongekend goede gameplay maakten The Elder Scrolls: Arena, want zo heet het eerste deel, tot een ware topper. Het was eerst de bedoeling van de makers om een game te maken waarin je een team van vechters tot je beschikking had. Hiermee reisde je door het hele land (Tamriel), op zoek naar andere teams. Had je elk team verslagen in hun eigen arena, dan had je de game uitgespeeld. Maar wat nou als je door de steden kon lopen? Als je samen met jouw team een kerker in kon stappen? Tijdens de ontwikkeling werden er dus steeds meer RPG elementen toegevoegd. En zo ontstond het eerste deel van deze legendarische serie.

Deel 2: Daggerfall

Direct nadat Arena voor het eerst in de winkels lag, is men begonnen aan ‘Daggerfall’. Door het succes van het eerste deel werd het mogelijk om het tweede deel nóg groter en beter te maken. Er werd besloten om de vervolgdelen van Arena elk in een afzonderlijke provincie van Tamriel te laten afspelen. Deel twee speelde zich af in Hammerfall en High Rock, al was dat eerst niet de bedoeling. Daggerfall maakte gebruik van de eerste echte 3d engine: XnGine. Nog nooit was er een spel van dergelijke afmetingen mogelijk, tot nu. Een spelwereld zo groot als heel Groot-Brittannië, twee keer zo veel features als in Arena en een nog uitgebalanceerder RPG-systeem (er waren 6 verschillende eindes!) maakten ook dit deel weer tot een kaskraker. Tot het derde deel werden er twee uitbreidingssets gemaakt: Battlespire en Redguard.

Deel 3: Morrowind

Met het finishen van Redguard, een uitbreidingsset voor Daggerfall, was het voor de makers duidelijk: “Dit deel moet zich afspelen in Morrowind.” Tussen Daggerfall en Morrowind zat 4 jaar verschil. En in die vier jaar is er heel veel gebeurd op gamesgebied. Grafisch was 3D de standaard, en de PlayStation 2 kreeg concurrentie van de Xbox. Hierdoor werden vernieuwingen eerder geïntroduceerd dan gepland, waardoor de game-industrie zich razendsnel ontwikkelde. Er werd dus veel van Morrowind verwacht. Daardoor stelden de makers een eis: de game moest, net als de vorige delen in de serie, een voorbeeldgevende functie hebben. Tijdens de ontwikkeling van deze game zijn er veel nieuwe mensen aangenomen. Het “Morrowind-project” was dus niet alleen bedoeld voor een nieuwe game, maar ook om een compleet nieuw team neer te zetten. Wederom werden er 2 uitbreidingssets gemaakt: Bloodmoon en Tribunal. Samen met deze uitbreidingen werd de game verkocht als Morrowind Game of the Year edition. Vele awards werden uitgereikt, en de Xbox had er weer een mooie titel bij. Zoals de naam al doet vermoeden, speelde dit deel zich in de provincie Morrowind af.

Spelelementen

In een Role Playing Game is het de bedoeling om het verhaal (main quest) te voltooien. Dit kan door alle main quests te voltooien.. Naast die Main Quests zijn er ook Side Quests. Meestal zijn dat quests die vrijwel niets toevoegen aan het verhaal. Maar waarmee je unieke voorwerpen kan verkrijgen. Hoe je het verhaal doorloopt, kan op meerdere manieren. De goedschikse manier of de kwaadschikse manier. Meestal hebben de keuzes die je maakt invloed op het einde van het spel. Je personage presteert naar bepaalde elementen: combat, magic, spells en brightsigns.

Combat
In verschillende quests zul je iemand moeten vermorden. Dit kan onder andere door fysiek geweld. ‘Combat’ is anders dan zoals de shooter-fans onder ons dat kennen.
Het is niet zo spectaculair, en je weet meer over je vijand. Je weet waarom je hem/haar vermoordt, je weet met wie hij/zij omgaat en je weet zijn zwakke punten. Aan de hand van die punten ga je op zoek naar je vijand, en probeert hem aan te vallen door hem bijvoorbeeld neer te slaan/steken/hakken/beuken met je zwaard/bijl/hamer of staf. Ook is er een Fighters Guild, waar je jouw combat skills kan perfectioneren en nieuwe opdrachten kan krijgen.

Magic
In de zoektocht naar personen of steden zul je waarschijnlijk bij een handelaar langs gaan. Deze heeft naast zijn wapens ook veel potions. Potions zijn drankjes waarbij je het atletische deel van je character kan opwaarderen. Ook zijn er potions waardoor je het combatgedeelte van je personage up kan graden. Aan deze potions kun je heel veel hebben, maar de belangrijkste zijn de attack-potions. Met deze spells kun je vijanden tijdelijk verblinden, in de brand zetten, vergiftigen en nog veel meer. Hoe vaker je magic gebruikt, hoe hoger je Magicka wordt. En des te hoger de Magicka, des te effectiever zijn je spells. Ook heeft Magicka een eigen opleiding: de Mages Guild. Door deze opleiding af te ronden kun je vele malen effectiever gebruik maken van je spells.

Stealth
[/center] De derde manier om vijanden om te leggen is de Splinter Cell manier: stealth. Stealth wil zeggen dat je vijanden (tijdelijk) uitschakelt zonder gezien te worden. Helemaal mooi is het natuurlijk als ze nádat jij je daad begaan hebt, nog steeds niet weten wie het was. Maar stealth is niet alleen van belang als hulpmiddel bij een moord. Met meer stealth punten kun je ook sloten openbreken, beter onderhandelen en vertrouwen winnen bij mensen zodat ze jou meer geheimen vertellen. De Stealth heeft ook een eigen school: de Thieves Guild. Na het voltooien van deze opleiding is geen enkel slot te groot, en geef je met je kruisboog headshots vanaf tientallen meters.

Birthsings
In het begin van je spel moet je jouw personage ‘maken’. Naast je uiterlijk zul je een sterrenbeeld moeten kiezen. Dit heeft invloed op je governing attributes, dus je skills. Wil je veel magicka, maar dat je wel een lage stealth-factor hebt? Of ben je liever de atletische strijder, die juist een zwakte heeft voor Magicka? Je sterrenbeeld bepaalt het. Voorbeeldje: kies je voor ‘the Lover’, dan kun je mensen makkelijk intimideren en zo geheimen te weten komen. Je bent atletisch zwak, maar wordt wel door veel mensen gewaardeerd door je geweldige speechcraft. En zo heeft elk sterrenbeeld zijn eigen plus en minpunten.

Spelwereld

Zoals je op het plaatje hierboven kan zien, is Tamriel opgebouwd uit 9 provincies. In het beste deel van de serie, deel 3, liep je rond in de provincie Morrowind. De Dark Elves waren hier de baas, maar in de rest van het land stonden ze bekend als een Dunmer. Deze donkergekleurde elven met rode ogen combineerden wilskracht met een atletisch lichaam, wat hen tot ongelooflijk sterke krijgers maakte. Ze staan bekend om hun haat voor andere rassen.
In het vierde deel, The Elder Scrolls IV: Oblivion, loop je rond in de hoofdprovincie van Tamriel: Cyrodiil. Was de wereld van Morrowind al groot, Cyrodiil is nog een flink stuk groter. De burgers die je in Cyrodiil tegenkomt, de Imperials, zijn zeer goed opgeleid en spreken zonder accent. Zij worden gerespecteerd door het hele land, onder andere door de moeite die de burgers in het provinciale leger stoppen. In het centrum van de provincie zul je een standbeeld tegenkomen, dat voor vrede en welvaart in dit glorieuze rijk staat.

Elder Scrolls IV: Oblivion

Sommigen wachten nog steeds op hun Xbox 360. Terwijl de mensen die er al een hebben wachten op leuke games. Bij de Xbox hadden we Halo, waar we massaal aan verslaafd raakten. Zo’n titel is er nog niet bij de Xbox 360. Natuurlijk zijn er wel leuke games: Project Gotham Racing 3, Condemned en Kameo, om er een paar te noemen. Maar een échte topper, een onvergetelijke, zit er helaas niet tussen. We hopen dan ook dat ontwikkelaar Bethesda Software wél een legendarisch spel naar de Xbox 360 brengt: The Elder Scrolls 4: Oblivion. Hoeveel RPG’s zijn er uitgekomen tijdens de launch van de 360? Niet één, en dat valt toch tegen. Eerst was het de bedoeling om Oblivion tegelijk te lanceren met de Xbox 360, maar daar kwam het niet van. Steeds weer nieuwe ideeën en het perfectioneren van de game zorgden voor een vertraagde launchdatum. Ik vind dat dat wel vaker mag gebeuren: zo krijgen we in ieder geval games voor onze kiezen die af zijn, en dat wil nog wel eens mis gaan bij potentiële toppers.

De meeste gamers hebben al wat meegekregen van Oblivion. Meestal wordt er na de launch van een console gediscussiëerd over wat nou precies next gen is. Ook deze keer weer: “is Project Gotham Racing 3 de nieuwe standaard? Word alles in sportspellen nou bedekt met een overdreven glimlaagje?”. Het antwoord op wat next gen nou precies is, is niet zo moeilijk: Oblivion. Wie filmpjes heeft gezien van dit spel, zal waarschijnlijk zeggen dat het niet in-game is. Maar dat is het wel degelijk, aldus ontwikkelaar Bethesda Software. Alles is ongelooflijk mooi weergegeen, en ik kan dan ook niet wachten tot ik mijn eerste stappen zet in het spel. Bossen zien er supergelikt uit, en het zelfde geldt voor steden. Een uniek, middeleeuws sfeertje hangt er. Maar de graphics in het spel zelf is niet het enige dat mooi is: de collector’s edition. Het spel wordt werkelijk fantastisch gepresenteerd. Deze Collector’s Edition zal in een vierdelige doos komen. Daarin zit de game, een bonus DVD en een boekje getiteld ‘Pocket Guide to the Empire’. Daarnaast zit er een replica van een gouden Septim-munt, het betaalmiddel in de game, bij. De doos, het boek en de munt zullen allemaal zo authentiek mogelijk ogen en dus niet van goedkoop plastic zijn. Het boekje bestaat uit 112 pagina’s (achtergrond)informatie.

Zoals je nu weet, heet de wereld waarin het verhaal van the Elder Scrolls zich afspeelt Tamriel. Oblivion speelt zich af in Cyrodiil, de hoofdprovincie van Tamriel. Letterlijk is Oblivion een synoniem voor “de hel van Tamriel”. Is het dan echt zo’n hel? Als we de verhaallijn mogen geloven wel. Er is geen heerser in het land, en dus is er geen orde en systematiek. De poorten naar de hel zijn open, en de demonen vallen de steden en hun inwoners aan. Het is aan jou om de hiarchie in het land te herstellen, en orde en rust te zaaien. Hoe je dat doet, is geheel aan jezelf. Zoals al eerder besproken, kun je naar een guild gaan, zodat je beter wordt op dat gebied (sneaky, combat, magic etc.). Dus als je jouw vijanden het liefst met je zwaard te lijf gaat, is het aan te raden eerst de Fighters Guild te bezoeken. Doe je het liever van een afstandje met je kruisboog, dan is het aan te raden eerst de opdrachten van de Thieves Guild te voltooien. Had je in Morrowind al 3 guilds, in Oblivion is dit aantal verhoogd naar 5. Je vaardigheid stijgt bij een guild dus naarmate je die vaker doet. Naast de Thieves, Mages en Fighters guild is er nu een Dark Brotherhood (voor de evil gamers) en een gladiatorenguild. In het ontwikkelings-team van Oblivion is een ontwikkelaar van het sluipspel Thief opgenomen. Het in bedwang houden van je schaduw is dus perfect uitgewerkt, waardoor dit vooral in kerkers goed van pas komt. Ook het lockpicken uit Thief is nu opgenomen in Oblivion.

Nieuw in dit deel van The Elder Scrolls reeks is, naast de eerder genoemde veranderingen, een dag-nacht cyclus. Hierdoor zullen er prachtige lichteffecten onstaan, zoals we dat kennen bij de eerste meters van Morrowind. In Oblivion wordt gebruik gemaakt van Havok phyisics. Dat wil zeggen dat we dezelfde zwaartekracht en sterfanimaties kunnen verwachten als in Half-Life 2. Hierdoor kun je prachtige kills “voorbereiden”. Denk hierbij aan het omlaag halen van een rij tonnetjes, die dan weer het pad blokkeren van je vijanden. Hierdoor heb jij alle tijd om je kruisboog te pakken en aan te leggen voor een headshot…
Zoals je waarschijnlijk al duidelijk is geworden: Oblivion wordt geen legendarische game, maar blijft een legendarische game. Er wordt namelijk al zoveel over geschreven en gepraat, dat het wel goed moet komen met deze game. Het enige minpunt (naast een week niet eten): op de site staat als releasedatum “Early 2006”. Bij de online gameshops staat hij gepland voor 29 april. Dan kan hopelijk de oblivion-tocht beginnen…