Sniper Elite

Je ligt verscholen achter het puin. Alleen het voorste puntje van je geweer steekt iets uit je verstopplek. Je wacht tot het doel in je vizier loopt, er voldoende herrie in de omgeving is en houdt ondertussen rekening met de zwaartekracht en de wind. Als alles perfect samengekomen is, haal je de trekker over. Alweer een vijand geëlimineerd. Dat is Sniper Elite, een game voor echte snipers!

Sniping – the hard way

Snipen is cool, toch? In Unreal Tournament rondrennen en headshots maken, in Counter Strike met je AWP het dradenkruis op je doel leggen, snel afschieten en dan snel verder naar een volgend doel, of in Vietcong 2 even een Dragunov oppakken omdat je daarmee net even met meer precisie de tegenstander kunt raken, daar gaat het toch om?

Nee, wat mij betreft niet. Hoewel ik het rondrennend headshots maken in UT zeker kan waarderen, weet ik ook dat het een instant-hit wapen is en dat is geen snipen. Als ik in de gemiddelde shooter het midden van het dradenkruis op het hoofd van een tegenstander richt en daarmee een punt scoor, dan is dat mooi, maar ook geen echt snipen. Mij krijg je pas enthousiast als er minimaal scope drift (willekeurige beweging van je richtsysteem onder invloed van het lichaam van je virtuele soldaat) in een game zit, want dan moet je moeite doen voor een goed schot. Heel af en toe, zoals in Delta Force, doet de zwaartekracht ook nog eens een duit in het zakje en moet je tijdens het richten ook met de afstand rekening houden. Hoe verder het doel, hoe hoger je moet richten. Dan wordt het pas echt spannend.

Van een game met de titel Sniper Elite verwacht ik dan ook minimaal scope drift en zwaartekracht. En beide zijn genoeg aanwezig in de game, indien je voor de juiste moeilijkheidsgraad kiest. En dat doe ik dus ook. Ik ga zelfs een stap verder; zelfs de wind beïnvloedt de kogel nu en ook daar moet je rekening mee houden. Het slappe ‘Hoi, die was raak’-gevoel bij een simpele game met een scherpschuttergeweer maakt in Sniper Elite plaats voor een euforisch gevoel van overwinning wanneer de kogel over een afstand van tientallen, soms honderden meters een doel dodelijk treft. En dat terwijl je rekening moest houden met de zwaartekracht, met de wind én met je eigen trillende handen. Dan weet je namelijk pas, dat je een echt goed schot hebt gemaakt.

Kortom, Sniper Elite is voor echte snipers, niet voor die hobbysnipers die wel eens online een sniper rifle oppakken en twee keer raak weten te schieten. En alleen die echte snipers mogen nu doorlezen.

De Koude Oorlog begint…

Sniper Elite speelt zich af in de in shooters nog immer populaire Tweede Wereldoorlog, maar heeft een totaal ander achtergrondverhaal dan al die andere games. Je speelt namelijk een Amerikaan, die het opneemt tegen de Russen en daarbij soms zelfs geholpen wordt door de Duitsers. In Sniper Elite doorloop je een fictief verhaal aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, dat tevens het begin van de Koude Oorlog is.

Terwijl de Russen Berlijn innemen, zijn ze namelijk ook op zoek naar de Duitse plannen en de Duitsers, die met de ontwikkeling van de atoombom te maken hebben. Rusland wil namelijk, net als de Amerikanen, ook zo’n bom en dat is iets waar de VS niet op zit te wachten. Zij sturen jou, een agent van de OSS, met een sniper rifle en een Duits uniform naar Berlijn, waar jij sleutelfiguren moet elimineren en de plannen moet onderscheppen, terwijl overal om je heen de oude oorlog ook nog doorgaat.

Sniperles

Daar zit je dan, grotendeels alleen in Berlijn, met alleen een sniper rifle en een pistool met demper. Overal om je heen zitten Russen, die je dankzij je Duitse uniform direct willen doden. Rambo-style schieten en snipen zit er dus niet in. Wat dan wel? Herhaal de volgende woorden: sluipen, rondkijken, verstoppen, afbakenen, richten, sound masking en verplaatsen. Dat zijn de dingen waarmee je in Sniper Elite te maken hebt.

Allereerst sluipen dus. In Sniper Elite kun je het beste zoveel mogelijk verborgen blijven, want je hebt er niets aan als jouw doel nerveus wordt en weggaat, of wanneer het halve vijandelijke leger weet waar jij zit. Gelukkig speel je in een Berlijn dat half aan gort is geschoten en zijn er daardoor overal gaten en nissen waar je uit het zicht kunt blijven. Ook kun je jezelf plat op je buik leggen en al tijgerend van dekking naar dekking gaan. Tijdens dat sluipen moet je wel (punt 2) rondkijken, want overal kunnen Russen verstopt zitten, liggen of staan: zelfs vanaf de daken of vanachter ruiten kan een geweer op je gericht worden en dat moet je uiteraard voorkomen.

Ben je eenmaal in de buurt van je doel, dan moet je jezelf (punt 3) verstoppen. Gelukkig zijn er al de eerder genoemde nissen en kun je jezelf vaak ook op een hogere verdieping van een gebouw planten, al is wegkomen van zo’n plek wel moeilijker. Het is mogelijk, maar niet altijd nodig, om je verstopplek (punt 4) met tripwires (granaten met een struikeldraadje) te beveiligen. Let er tijdens het wegkomen wel op dat je niet je eigen vallen activeert…

Eenmaal op een veilige plek met het doel in zicht is het de beurt aan punt 5: richten. Hierbij dien je rekening te houden met de zwaartekracht en de wind. Punten op je dradenkruis helpen je hierbij, maar het blijft nog steeds wel een gevoelskwestie. Tevens dien je met je adem rekening te houden: met gevulde longen beweegt de loop steeds een beetje (de al genoemde scope drift) en dit is met een druk op de knop verholpen. Met deze knop leeg je namelijk je longen voor een korte periode, wat stabiel richten mogelijk maakt. Let er wel op dat je pas je longen kunt legen, als je hartslag genoeg gedaald is; rennen en schieten is er niet bij, rennen, uitrusten en schieten wel.

Schieten doe je echter het beste pas, op het moment dat er om je heen veel geluid is. Luister naar het schieten van de artillerie in en rond de stad, wacht tot je het gefluit van inkomende projectielen hoort en haal dan pas de trekker over. De tegenstanders zullen tussen het lawaai van het inslaan van de granaten niet horen waarvan of zelfs dat jij geschoten hebt, waardoor je veiliger zit. Dit heet (punt 6) sound masking: je geluid verbergen tussen ander geluid. Toch zal de tegenstand op een gegeven moment wel weten waar je zit en daarom is het van belang om jezelf steeds (punt 7) te verplaatsen.

Al deze punten zitten in Sniper Elite verwerkt en dat maakt het nu tot een heel realistische simulator.

Heerlijk

Sniper Elite is wat mij betreft een bijzonder lekkere game, waarin je eindelijk eens echt kunt snipen en ook alles wat daaromheen hoort (goed) kunt doen. Het is elke keer absoluut heerlijk om te zien dat je schot gelukt is, omdat je dan de kogel in slowmotion de loop van je wapen ziet verlaten, helemaal naar het doel ziet vliegen en dan in ziet slaan. Echt, de hele game lang heeft mij dat niet kunnen vervelen, want het was elke keer een extra beloning voor een goed schot. Je weet namelijk dat op het moment dat de kogel te zien is, je een goed schot hebt gemaakt.

Niet onbelangrijk in een game als deze is een goede AI en dat is iets wat Sniper Elite ook heeft. Tegenstanders weten vaak niet dat je er bent, tenzij je het daarnaar gemaakt hebt natuurlijk, en vallen pas aan als je ontdekt bent. In Sniper Elite komen ze dus niet zomaar op je afstormen en zo hoort dat ook in een game waarin sluipen een onderdeel van de gameplay is. Tegenstanders weten ook goed dekking te zoeken, van hun wapens gebruik te maken en redelijk in teamverband samen te werken. Het komt zelfs wel eens voor dat een tegenstander niet dodelijk is geraakt en dat een kameraad hem opzoekt, op de schouders neemt en weer mee terugneemt naar een veiliger oord. Een hospik ontbreekt nog net. Tegenstanders zijn erg alert en dat houdt je van begin tot eind ook op je hoede, waardoor Sniper Elite nooit een schietfestijn, maar altijd een snipersimulator blijft.

Puntjes

Doet Sniper Elite ook iets niet goed? Ja, maar het zijn van die typische kleine dingetjes die opvallen omdat de rest juist zo goed is. Zo valt mij de third person view erg op. Die third person view is niet erg, omdat je dan veel meer overzicht op de omgeving hebt dan in first person view. Het is wat mij betreft echter wel jammer dat je alleen in first person view kunt gaan als je door de scope van je sniper rifle kijkt. Richt je met je pistool of een opgeraapt machinegeweer, dan blijf je in third person view met een zwevend dradenkruis. Ik had liever gezien dat je kon wisselen tussen first en third person view en dat je iron sights had bij alle wapens, zoals in Call of Duty. Dat maakt het allemaal net iets echter. Een grove misstap is het echter niet.

Wat ook opvallend is, is dat de omgevingen niet erg groot zijn en dat sommige straten op de grenzen van de omgeving door een onzichtbare muur zijn afgesloten. Dat is niet echt mooi, maar ook niet echt storend. Het houdt je ook dichtbij de actie. Die actie is echter met enige regelmaat scripted, wat de vrijheid nog wat inperkt. De voorgeprogrammeerde dingen zijn te vergelijken met bijvoorbeeld Splinter Cell, waardoor een goede afweging tussen vrijheid en het verhaal volgen ontstaat. Toch zullen sommige gamers nog meer vrijheid willen en minder door vijanden, die via een script tijdens een missie geïnjecteerd worden, verrast willen worden.

Een echt storende factor in de game is wat mij betreft het ontbreken van een goede tutorial. Meer dan een filmpje met ‘geniale’ tips zoals “gebruik dekking” en “schiet niet zomaar op iedereen” zit er niet bij. Graag had ik in het begin wat meer geleerd over het sluipen, zodat ik in een veilige omgeving kon zien hoe tegenstanders reageren. Een schietbaan waar ik mijn sniper rifle had kunnen leren kennen was helemaal ideaal geweest, nu moet je tijdens het uitvoeren van je missies vanzelf maar beter worden.

Een aantal gamers zullen de graphics van de game ook niet waarderen. In historische details is de game namelijk wel goed (de ontwikkelaars hebben flinke delen van kapot geschoten Berlijn in 1945 gereconstrueerd, een hele knappe prestatie), maar in grafische details des te minder. Alles is hoekig en grauw, tot en met de headshots toe. Slechts enkele polygonen moeten daarbij een wond voorstellen, die eerder op een gat in rood asfalt lijkt, wat ze overigens nog steeds erg gruwelijk maakt. De huidige generatie PC’s en consoles zijn echt tot meer in staat.

Conclusie

Heb je genoeg van sniper rifles waarmee je instant headshots kunt maken en wil je het ‘echte werk’ met wind, zwaartekracht en lichaamstoestand eens beleven, dan is Sniper Elite wat voor jou. Een betere scherp/sluipschutterssimulatie is er op het moment niet te verkrijgen.