‘The name is Bond… James Bond.’ Deze woorden zul je dit keer uit de mond van Mister Bond zelf horen, want Sean Connery himself tekende voor het inspreken van de stem van James in ‘From Russia With Love’. Oude klassiekers, zowel film als hoofdrolspeler, zijn dus uit de kast getrokken voor de vetste Bond-game ooit. Voldoet hij aan onze verwachtingen?
Actie
James Bond is al lang geen onbekende meer in games. Deze Engelse geheim agent had zelfs de eer de hoofdrol te mogen spelen in wat voor velen de moeder aller shooters is, ‘Golden Eye’ op de Nintendo 64. Uiteraard leven we inmiddels in andere tijden, maar James’ karakter heeft nog altijd niet aan fantasie ingeboet en is nog altijd een bron van inspiratie voor gamesmakers. In dit geval krijgen we van opper-Bondgame-maker Electronic Arts weer een 007-avontuur voorgeschoteld. Als we terug denken aan de vorige Bondgame, kan het haast niet anders dan dat dit ‘From Russia With Love’ weer een schot in de roos is.
Ik geef het eerlijk toe. James Bond en de James Bond-games hebben mij altijd geboeid en ik kan mijzelf dus gerust een Bond-kenner noemen. Ik weet niet wat het is, maar als het schijfje eenmaal in de console ligt, kan ik mij niet bedwingen om steeds maar weer verder te willen spelen, hoewel dat natuurlijk niet altijd kan. Dát is met name de sterke kant van deze games en dan heb ik het met name over de laatste vier, ‘Agent under Fire’, ‘Nightfire’, ‘Everything or Nothing’ en deze, ‘From Russia With Love’. Natuurlijk is er zat op deze spellen aan te merken, met name de moeilijkheidsgraad wil nogal eens het onderwerp van kritiek zijn, maar wat kan ons dat eigenlijk schelen. Waarom gamen we eigenlijk? Om het zo moeilijk mogelijk te hebben. Nee toch? Het draait toch voor een groot gedeelte om fantasie en plezier en niet om zo veel mogelijk frustratie? Natuurlijk moet een game uitdagend zijn… en wees gerust, ook ‘From Russia With Love’ heeft uitdagingen zat. Misschien niet voor iedereen, maar dat is ook haast een onmogelijke opgave.
Electronic Arts heeft dus wederom goed werk verricht. De hoofdrol is weggelegd voor Sean Connery, die uiteraard gezien de belegen status van de gelijknamige film, ook flink wat jaartjes jonger en een stuk atletischer is dan in bijvoorbeeld een film als ‘The Rock’, een film waar het gros van de huidige gamersgeneratie Sean eerder van zal kennen als uit ‘From Russia With Love’. Het doet er ook allemaal niet zo toe. James beweegt als een jonge hinde door dit avontuur. Een avontuur met uiteraard een verhaal, het verhaal van de film in dit geval. Als ik jullie vertel dat het gaat om de jacht op een decoderingsmachine, interesseert iemand dat dan wat…? ‘…’ Dat dacht ik al. Het doet er inderdaad allemaal geen zak toe. Het draait in deze game om de actie en het spelplezier. En dat zit helemaal snor!
Bond-play
EA weet hoe ze dit soort games moet maken. Veel heftige actie, schietpartijen en explosieve achtervolgingen in een rijk kleurenpalet. Het gelazer begint meteen aan het begin van de game al. In de meest ‘Bondste’ omgeving die je maar kunt bedenken, Londen, staat de game meteen al bol van het spektakel, helikopters die uit de lucht moeten worden geschoten, afdalende vijanden vanaf de Big Ben die jammerend en gillend naar beneden vallen als je ze van hun abseildraadjes losschiet, gegarneerd met hier en daar een vette explosie. Dit is James Bond zoals we hem kennen en zoals we hem willen hebben. We volgen James door de game vanuit het derde-persoons zicht en dat pakt wederom prima uit. Persoonlijk vind ik dat James loopt als een joggende gazelle, maar dat went gelukkig vrij snel. Je wordt in de eerste levels duidelijk bij de hand genomen om alle moves te leren met bijbehorende knoppencombinaties. De nadruk ligt hierbij op het schieten en je beschikt meteen al over een gedempte PP7, het Bond-pistool bij uitstek. Munitie ligt overal voor het oprapen, maar zodra je je moeilijkheidsgraad opkrikt zal er minder goed voor je gezorgd worden.
James Bond zou een geoefend schutter moeten zijn en dat is hij dan ook in deze game. EA moet geen risico hebben willen nemen en heeft James gegeven wat hij verdient, een vaste hand en voldoende wapens. Schieten is kinderlijk eenvoudig gemaakt, missen is uitgesloten. Trek bij het aanschouwen van vijanden simpel aan je linkertrekker en het enige wat je hoeft te doen is de rechtertrekker overhalen omdat je doel reeds gelockt is. Simpel en doeltreffend. Er is echter nog iets en dat hebben de makers de focus-mode genoemd. Als je tijdens het locken ook de X-knop ingedrukt blijft houden zul je inzoomen op je vijanden en precies de vitale delen van die vijand aangewezen krijgen. Handmatig kun je dan kiezen voor wel deel van je vijand je precies wilt treffen óf dat je een meegevoerde zender of handgranaat tot ontploffing wil laten brengen. Mijn persoonlijke favoriet is het head-shot, het levert geen punten op, maar je tegenstander gaat wel op de mooiste manier tegen de vlakte. Met deze kills (met uitzondering van het head-shot dan) kun je dan weer extra punten (en zogenaamde technische blauwdrukken die hier en daar te vinden zijn) verdienen waarmee je later je wapens kunt upgraden op meerdere gebieden. Wat mij betreft hadden ze dit vleugje RPG er uit kunnen laten, want die punten haal je tóch wel. Het is alleen maar lastig om je wapens te moeten upgraden en ook zeker niet noodzakelijk.
De missies zijn ronduit lineair. Het is dus alleen maar de bedoeling om je missiedoelen te behalen en daarvoor hoef je geen eigen keuzes te maken. Nee, deze game draait om actie en verbeelding en niet om vindingrijkheid of inzicht. En daarom kom je met grote regelmaat in de actie terecht, zijn er meerdere missies met voertuigen, een speedboot en een heus jetpack. Het is mogelijk om de veertien missies binnen niet al te lange tijd uit te spelen, maar als je dat achter de rug hebt, heb je wél het gevoel dat je wat gedaan hebt. De actie blijft lang in je geheugen hangen, juist omdat het filmische actie betreft. Een enkele keer moet je een sluipmissie doen, en dan blijkt waarop deze game gestoeld is. Je mist de actie onmiddellijk en je verlangt meteen weer naar spektakel.
Nieuw is het springen over muurtjes en obstakels. James springt niet meer normaal over een muurtje maar ‘neemt’ het obstakel middels het correct plaatsen van zijn handen. Verder is James in staat om zogenaamde ontwijkmanoevres uit te voeren, heel handig als je hulpeloos in je jetpack hangt en je een projectiel op je af ziet komen. James ‘Sean’ Bond is ook in staat om als een volleerd karateka klappen met de vuisten uit te delen en dát voelt lekker aan. James zou James echter niet zijn als hij aan al deze vaardigheden genoeg zou hebben. Een béétje Bond beschikt natuurlijk over gadgets, onmisbaar in de films en dús onmisbaar in de games. Het zou niet leuk zijn om alle gadgets te verklappen, het is leuker om je te laten verrassen, maar verwacht, zonder in details te treden, onder andere een gifpistool, een mobiele turret, een mini-heli en uiteraard het good-old laser-horloge.
Graphics en (film)geluid
Grafisch ziet de game er gewoon goed uit, kleurrijk, écht Bond, zoals we dat van EA gewend zijn. Groot pluspunt van de game is dat het geheel een gehéél is. Cutscenes vloeien naadloos over in de levels en ook de voertuigmissies sluiten keurig aan op het loopwerk. De muziek is als vanouds zeer herkenbaar, aanzwellend op de juiste momenten en in combinatie met de droge stem van Sean Connery een genot om naar te luisteren.
Eindoordeel
007: From Russia With Love is een game voor de liefhebber. Hou je sowieso niet van Bond, dan zul je hier ook niets aan vinden. De liefhebbers van ongelimiteerde, doorlopende actie zitten met deze titel helemaal gebeiteld, al moeten ze wel voor lief nemen dat de moeilijkheidsgraad niet al te hoog is, maar zoals gezegd prentendeert de game ook niet moeilijk te zijn. EA heeft naar mijn mening weer een ouder-wetse actiegame neergezet. Ik weet zeker dat heel veel gamers daar, net als ik, op zitten te wachten.