Vietcong 2

‘Goooooood morning Vietnam!’ schreeuwt de non-conformistische deejay Adrian Cronauer in mijn gedachten als ik het hoofdmenu binnen treed van Vietcong 2 (VC2). Uiteraard ken ik de Vietnam oorlog alleen maar uit de verhalen en films (lees: Good Morning Vietnam, Tour of Duty, El Salvador: Another Vietnam, etc…). Maar dat maakt het allemaal niet minder interessant. Nu alleen hopen dat ik niet teleurgesteld word met dit spel…

‘Goooooood morning Vietnam!’

Het spel begint op de dag van Tet (Tet is een nationale feestag in Vietnam, vergelijkbaar met Chinees Nieuwjaar). Je ligt naast een Vietnamese vrouw in bed. Na je wat gepraat hebt met het vrouwtje loop je de kamer uit en krijg je al snel door dat je je in een soort van bordeel bevindt. Uit elke kamer hoor je wel gekreun, maar kun je die desbetreffende kamers niet in – uiteraard moest dat getest worden. Je moet je melden bij de kolonel in het hoofdkwartier en stapt in de jeep die buiten staat te wachten. Eenmaal daar krijg je de opdracht een oorlogscorrespondent genaamd Jimmy Davies op te halen. Zodra dat is gebeurd gaat het spel eigenlijk pas echt beginnen. Je drinkt wat op het feestje, kijkt naar het vuurwerk, en dan, tja en dan!

Tet-offensief

Maar de Vietcong (de naam Vietcong werd door de in Vietnam gelegerde soldaten gebruikt om de guerrillastrijders van het National Liberation Front aan te duiden, red.) had wat andere plannen. Terwijl jij leuk met een rood wijntje in je hand met de fotograaf mee loopt om hem foto’s van de bovenste verdieping te laten nemen vanuit een raam, zie je ineens het vuurwerk veranderen in een raket die wel heel snel, heel dichtbij komt. Voor je ‘wow!’ kan zeggen lig je al orenpiepend onder het puin. De eerste missie is een feit: zorgen dat je daar weg komt. En om het helemaal gemakkelijk te maken, met behulp van Jimmy Davies. Nada hulp. Zolang die niet doodgaat is het top.

Om maar gewoon met de deur in huis te vallen: VC2 is best een leuk spel. Naast leuk ziet het er ook nog eens grafisch goed uit. Geen topper, maar zeker goed genoeg. Het speelt zich in het begin vooral af in stedelijke gebieden, pas later ga je de jungle in. Raar maar waar: je hebt echt een hele, met de nadruk op hele, sterke PC nodig om dit te kunnen draaien. Daar zit in mijn ogen het grootste nadeel van het spel. Met mijn GeForce 6600GT had ik nog af en toe gestotter. Nu vind ik dat niet zo heel erg, maar zoals VC2 er grafisch uitziet… dan wel!

Medic! I need a medic!

Als we verder komen in het spel krijg je je eigen team toegeëigend met daarin een arts, een ondergeschikte en eentje die munitie bij zich heeft. Super handig, al moest ik echt even uitvinden wat wát was op mijn keyboard. Hoe roep ik de arts?; Hoe stuur ik ze vooruit! en ga zo maar even door. Wel moet ik zeggen dat zij aardig kunnen schieten. Zo schieten ze heel wat voor je weg en kun je zelf als je niet zoveel leven meer hebt even rusten achter een kist of whatsoever. Ook leuk zijn de aardige woorden van je team als je iemand door het hoofd schiet. ‘Nice shot, Captain’. Altijd goed voor het zelfvertrouwen. Groot nadeel was toch wel dat ze zonder blikken of blozen gewoon door je vuurlinie heen lopen. En aangezien je niet je eigen mannen mag neermaaien moet je dus erg oppassen. En net als bij Band of Brothers kun je in VC2 ook je team opdracht geven ergens heen te lopen of te schuilen.

Dit kan natuurlijk niet altijd en zo heb je het af en toe echt moeilijk en hoor je letterlijk je hartslag kloppen. Erg leuk, aangezien dat het extra spannend maakt. Zo speelde ik dit een aantal nachten tot een uur of 2 en dan wil de adrenaline je wel eens naar het hoofd stijgen. Ik speelde het spel op “normal”, wat ik normaal echt wel aankan, maar bij VC2 is “normal” zo normaal nog niet. Een of twee schoten, kosten al je leven. Dus Rambo spelen heeft echt totaal geen nut. Uiteraard maakt dit het allemaal wel weer leuker, want dat geldt dus ook voor hen.

Noord-Vietnam

Ja, ja. Het kan! Naast het spelen van Daniel Boone in het Amerikaanse leger kun je ook een jonge Noord-Vietnamees spelen die gedwongen het leger in moest. Hier zul je vechten tegen de Zuid-Vietnamezen. Hier kwam ik geen Amerikaan tegen die ik om kon leggen, zal wel over nagedacht zijn aangezien het daar ook verkocht moet worden. Wel zijn de jungle-missies het bruutst tijdens het zijn van een Noord-Vietnamees. Nadeel weer is dat je de taal niet kan verstaan en automatisch ondertiteling krijgt. Nu is dit niet zo erg, maar tijdens het schieten is het nogal “vervelend”.

Multiplayer

Zoals bijna met elke shooter, kan je met behulp van de multiplayer functie nog heel wat uurtjes langer genieten van je spel. De multiplayer van VC2 is vrij standaard, maar zeker niet minder leuk! Mits er genoeg mensen online zijn dan is dit echt de moeite waard. De multiplayer bestaat uit Co-op (leuk!), Deathmatch, Team-Deatchmatch en Capture-The-Flag (CTF). Ik heb helaas in de 1,5 week dat ik het spel gespeeld heb niemand kunnen vinden in de CTF multiplayer. Erg jammer. Heb je dus geluk dat er iemand online is, dan moet je ook nog eens mazzel hebben met je verbinding, je hebt tenslotte geen Quake en Unreal Tournament ping.

Conclusie

Al met al dus een zeer leuke game. Grafisch kan het wat beter, helemaal met deze aanbevolen systeemeisen. Echter, ik heb mij zeker vermaakt en zal de kans er best wel zijn dat ik ‘m nog eens opstart. Toch blijf ik het stiekem jammer vinden dat ik niet het echte ‘Vietnam’ gevoel krijg zoals je het altijd ziet in de documentaires en films. Gewoon kruipen en nog eens kruipen en geen uitweg meer weten. Dat je met een level van maar vijf minuten groot gewoon vier uur lang bezig bent, omdat je totaal de weg kwijt bent en vanuit bomen en kuilen wordt beschoten.