Peter Jackson’s King Kong

Wat doe je als je Ubisoft bent, een grote filmlicentie in huis haalt om daar vervolgens een game van te maken die het cliché van slechte filmgames moet doorbreken? Dan huur je natuurlijk één van de beste regisseurs en gamemakers van de wereld in, om met nauwe samenwerking een topper proberen neer te zetten. Ik kan je alvast verklappen dat het verstandig zou zijn om hier vooral mee door te gaan…

Lights…

Hoppaaa, weer een filmgame op mijn matje. De zoveelste poging om van een fatsoenlijke film ook een redelijke game te maken. Met de nadruk op redelijke, want om van een film zelfs maar een matige film te maken is vaak al een grote opgave. En wat doe je dan als reviewer? Dan ga je natúúrlijk de game vergelijken met de (vaak gelijknamige) game. Al dan niet terecht. In dit geval was dat nog niet mogelijk; King Kong komt tenslotte pas over een paar weekjes uit. Toch was ik er niet bang voor dat King Kong mij ging teleurstellen. Na het bekijken van de nodige trailers bleek al snel dat de nadruk in King Kong gelegd is op het filmische aspect van de game, waardoor je als gamer het verhaal écht moet ervaren. Iets waar iedere ontwikkelaar natuurlijk van droomt. Ik kan je echter vertellen dat nog nooit een ontwikkelaar zó dicht bij de realiteit is gekomen als deze game. Hoe dat kan? Het is in principe heel simpel…

Camera…

… en Ubisoft lijkt de eerste te zijn die dit principe goed uitvoert. Het team, dat al verantwoordelijk was voor de geniale game Beyond Good & Evil, heeft met King Kong voor slechts een paar kleine nieuwigheidjes gezorgd. Het zit ‘m echter in die nieuwigheidjes dat King Kong tot zo’n vette, filmische game maakt. Meteen word je al in het verhaal gezogen, terwijl in een filmpje duidelijk wordt hoe jij met je film-team strandt op Skull Island. Althans, je dénkt dat het een filmpje is. Want zodra je een draai aan de analoge stick geeft, blijkt het hele ‘filmpje’ gewoon in-game te zijn. De reden dat je niets in de gaten hebt, is te wijten aan verscheidene factoren. Allereerst is er geen hud aanwezig in het spel. Dat wil dus zeggen dat je nergens ziet hoeveel kogels je nog hebt of wat de status van je gezondheid is. Om toch een indicatie van je gezondheid/aantal kogels te krijgen, zal jouw personage, Jack, regelmatig dingen roepen. Zo kun je hem laten zeggen hoeveel kogels hij nog heeft en zal je scherm rood en wazig worden, de muziek vervagen, je hartslag versterken en je medeteamgenoten je naam in paniek schreeuwen. Nadat je een korte tijd geen schade hebt opgelopen, zal je weer genezen zijn en je beeld weer naar zijn normale staat terugkeren.
Naast de afwezige Heads Up Display bevat de game ook geen crosshair. Mikken doe je dus op de gok (nadat je je geweer/speer tevoorschijn tovert door aan te leggen met L1), of door met ’n druk op de R3-knop in te zoomen en zo over de loop van je geweer óf met de vinger van je linkerhand te schieten/een speer te werpen. Deze aanpak werkt erg aardig en is mijns inziens alles behalve vervelend, zoals vele collega’s wel beweren.
Tot slot heeft men ervoor gezorgd dat de game standaard op ‘breedbeeld’ staat. Dat houdt in dat er boven en onderin het scherm een zwarte balk zit, wat sterk doet denken aan een bioscoopfilm.
Deze factoren gecombineerd zorgen er al voor dat je hélemaal in de game zit. Er is echter ook de optie om én een crosshair én een HUD én een ‘normaal scherm’ in te schakelen. Niet doen; dit verpest de hele sfeer en je beleving zal een stuk minder intensief zijn.

… Action!

En dan vergeet ik bijna nog de belangrijkste filmfactor die de game zo intensief maakt: het verhaal zelf! Hoewel het verhaal grotendeels gebaseerd is op de klassieker uit de jaren dertig, heeft Peter Jackson, bekend van onder andere de The Lord of the Rings-trilogie, er zijn eigen twist aan gegeven. Hiervoor heeft hij dan ook een aardige sterrencast aan weten te trekken. Jack Black, bekend van School of Rock, speelt Carl Denham. Hij is als het ware de aanstichter van het verhaal, aangezien hij een film wil maken op het mysterieuze eiland Skull Island. Hij heeft voor deze film Ann Darrow aan weten te trekken, die de hoofdrolspeelster van de film moet gaan worden. Jijzelf speelt Jack Driscoll, de scenarioschrijver van de film. Deze drie belangrijkste personages gaan met hun team richting Skull Island, alwaar natuurlijk alles in het honderd loopt. Nog voor de aankomst raakt het schip in een hevige storm, waarna men na een reddingsactie toch nog Skull Island bereikt. Al snel blijkt dat de tijd stil moet hebben gestaan op dit eiland, aangezien overal gigantische duizendpoten, dinosauriërs en andere creaturen rondlopen. En daar sta je dan, ongewapend en wel. Gelukkig heb je de mogelijkheid om bijvoorbeeld een speer of een bot van een skelet af te pakken, om hiermee je beoogde doelwit te doorboren. Ook kun je deze werpobjecten in brand steken, als er ergens een vuurtje in de buurt is. Hoewel je hiermee extra schade kunt uitrichten, zijn deze vooral bedoeld om puzzels op te lossen waarbij je meestal een grote takkenbos uit de weg moet ruimen.
Zo af en toe komt er een vliegtuig overvliegen, die de nodige wapens en munitie voor je dropt. Met deze wapens, die variëren van een pistool tot een machinegeweer, zul je echter wel extra voorzichtig moeten zijn. Veel kogels zijn vaak niet voorhanden, waardoor je beter te keuze voor een speer zou kunnen maken.

Voedselketen

Al gauw krijg je door waar het éigenlijk om draait in de game: overleven! Waar Carl Denham het liefst zoveel mogelijk in gevaar komt om zo de mooiste plaatjes te schieten, hoop jij dat er om de volgende hoek geen meute Velociraptors je staat op te wachten. Voorzichtig neem je een kijkje en ontdek je dat er een groot, vleermuisachtig wezen in de lucht vliegt. Helaas zijn je kogels op en je durft de confrontatie niet aan… wat doe je dan?
Ubisoft heeft ervoor gezorgd dat je ook in deze situaties de dood kunt ontlopen. Wanneer je namelijk een speer pakt, kun je een larve of insect spiesen, om deze vervolgens richting je vijand te gooien. Een makkelijk maaltje voor het monster, en dus zal deze daar achteraan gaan. Vervolgens ‘sneak’ jij langs de muren verder, om daar desgewenst de procedure te herhalen. Deze aanwezige voedselketen zorgt ervoor dat de gameplay lekker variërend is. Af en toe is het gebruik van de voedselketen zelfs verplichte kost, want wat doe je als je een gigantische T-Rex (in de game V-Rex genaamd) op je hielen hebt, bij wie kogels minder dan muggenprikken zijn? De oplossing is dan om bijvoorbeeld zo’n vleermuiswezen neer te schieten, waarna de V-Rex eventjes zoet zal zijn met het opslokken van dit beest. Tijdwinst voor jou en je kornuiten, die je op deze wijze vaker zult moeten beschermen.

Grafische pracht

En ja, wederom kan ik weer zeggen dat het beste nog niet uit de PlayStation 2 is gehaald. Wederom kan ik zeggen dat het bijna bejaarde apparaatje nog heel wat in zijn mars heeft. De omgevingen in Peter Jackson’s King Kong zijn ronduit schitterend: varens deinen mee in de wind en zonnestralen worden gebroken door het oerwoud wat resulteert in een schitterende ‘zonneregen’. De landschappen zijn bovendien enorm afwisselend: het ene moment banjer je nog door een zompig moeras, terwijl je het andere moment alweer tussen de oude ruïnes belaagd wordt door een V-Rex, waarvan je de schubben bijna kunt tellen. Dit alles begeleid door de paniekerige ademhalingen van Jack en de angstaanjagende kreten van de dino’s zorgen voor dé perfecte Jurassic Park-sfeer, waardoor je de game gewoon in één ruk uit wilt spelen. Helaas lukt dit ook nog bijna, aangezien de game in een vlugge acht uurtjes wel is uitgespeeld.

Kong is King!

En dan is er natuurlijk nog King Kong! In enkele scènes van de game zul je ineens als Kong moeten spelen, waarbij je van first person naar third person schakelt. Als gigantische aap doe je niet veel anders dan over muren heen klimmen, hier en daar een kleine dino neermeppen om het vervolgens tegen een of meerdere V-Rexen op te nemen. Deze gevechten op leven en dood zijn schitterend, zeker wanneer je zo’n V-Rex tussen de kaken pakt en met veel geram op de knoppen zijn kaken uiteen rukt, waarna de adrenalinerush compleet is.

Min?

Wat doet Ubisoft dan fout? Niet veel, zoals je kunt lezen. Wel zijn er een paar dingetjes die Ubi in gedachten mag houden bij volgende franchises. Zo is Peter Jackson’s King Kong aardig lineair en heb je áf en toe het idee dat je op een rail zit. Vooral bij de King Kong-gedeeltes kun je vaak maar weinig afwijken van het beoogde pad. Het rechtlijnigheidgehalte had dus ietsje lager mogen zijn. Verder lijkt PJKK bovendien een beetje gerusht, aangezien er nog stukjes in de game zitten die ‘onaf’ zijn, waardoor je af en toe op een wit vlakje stuit. Niet enorm slecht, maar wel ’n beetje slordig.
Tot slot heeft de PS2 zo nu en dan last van framedrops, wanneer bijvoorbeeld een intens stukje op komst is. Deze ouderdomsverschijnselen neem ik echter voor lief.

Conclusie

Peter Jackson’s King Kong is de eerste game die het filmgevoel in zo’n intense mate benaderd. Je bevindt je echt in een Jurassic Park-achtig eiland, waar je ieder moment ten prooi kunt vallen aan een of ander prehistorisch monster. Dit in combinatie met de schitterende licht- en geluidseffecten en omgevingen maken King Kong tot een prachtige game, die in mijn ogen zeker tot de beste van dit jaar gerekend mag worden!