Quake 4

Lelijke, stinkende aliens

Aangezien Quake III: Arena volledig multiplayergeoriënteerd was, gaat Quake IV verder waar de legendarische shooter Quake 2 ophield. Voor de goede orde, in Quake 2 speelde je een soldaat uit de 21ste eeuw, welke deel nam aan een kolossaal tegenoffensief op de buitenaardse planeet Stroggos. Op deze planeet wonen hele lelijke aliens die met hun defensieschild zo goed als alle infanterie om je heen tot stof doen verdwijnen. Gelukkig overleef jij het wel en is het aan jou de taak om die stink-aliens definitief het onderspit te laten delven. Hoewel je slaagt in het vernietigen van de hoogste baas en tevens ‘The Big Gun’ weet uit te schakelen, hoef je dat ‘definitief’ niet te letterlijk te nemen. In Quake IV komen the Stroggs inderdaad terug. Opnieuw vliegen de menselijke onderdelen je om de oren bij de invasie, maar er weten meer mannen te landen dan vorige keer. Dit betekent dus dat je er niet alleen voor staat en in Quake IV af en toe met een paar man speelt.

En dat is iets wat we nog niet eerder hadden gezien in de Quake franchise. Altijd stond je er alleen voor, maar dit keer wordt je dus ondersteund door enkele soldaten van je eigen leger. Over dit team (de Rhino Squad) krijg je later ook gezag, wat zeker snel en lekker speelt. Je teamgenoten hebben een IQ dat verder reikt dan hun schoenmaat; ze zoeken dekking, vuren wanneer de situatie daar juist voor is (wat vaak het geval is in Quake) en lopen zelden of nooit in de weg. Hoewel men Quake IV dus af en toe in teamverband speelt, blijft het voornamelijk nog door gangen rennen, zonder de ietwat goedkope schrikeffecten uit Doom 3. Keer op keer sta je weer voor een deur waarvan je weet dat erachter een groepje E.T.’s kunnen staan. De missies in voertuigen komen als welkome afwisseling, maar hebben gelukkig niet de overvloed in dit spel. Qua afwisseling in Quake IV zit het dus wel snor, waardoor je de game graag snel achter elkaar speelt.

Doom 3-engine

Quake IV loopt op de veelbesproken Doom 3-engine. Dat zegt de leek waarschijnlijk niet zo veel, maar iedereen die Doom 3 heeft gespeeld of andere spellen met diezelfde engine weet dat het leveldesign voornamelijk zal bestaan uit gangetjes. Zodra men open vlaktes bereikt gaat de framerate omlaag, evenals de mate van detail in het landschap. Met de keuze voor de inmiddels een jaar oude Doom 3-engine zijn gigantische (multiplayer)gevechten niet of nauwelijks aan de orde, aangezien ze moeilijk te maken zijn in de kwaliteit zoals dat met ‘de gangetjes’ gebeurd. Als ze er al zijn, zal de framerate bij een mindere pc aanzienlijk stijgen. Wanneer je echter door gangen loopt, heb je echt het idee of je naar een film zit te kijken. De lichtval op bijvoorbeeld de muren doen je ogen een paar keer knipperen van schoonheid. Niks is natuurlijk leuker dan een Strogg zo hard met een shotgun tegen de muur aanschieten, dat ze hem er met een spatel weer van af zouden moeten halen. De bloedspetters in Quake IV verdienen eveneens een pluim.

Conclusie

Quake IV is een echte old-skool shooter met power ups, door gangen rennen en retesnelle actie. Quake 4 mag dan volgens menig gamer niet vernieuwend genoeg zijn, maar ik had niet graag gezien dat de klassieke formule zou sneuvelen en Quake opeens bullettime, een fletse look of een ander modieus verschijnsel kreeg. Daarmee vindt ik Quake IV meer dan geslaagd. Het is, misschien wat hersenloos, knallen met brute guns en dat werkt behoorlijk lekker. Afgezien van de vereiste systeemeisen om het spel vloeiend, maar toch ook mooi te laten lopen, kan ik geen duidelijk minpunt bedenken. Quake IV is zowel op singleplayer als multiplayer door mij bij deze goed gevonden. Ga ik nu weer verder katten-muizen op multiplayer.

Aangezien de hardcore shootergamers het misschien niet met mij eens zullen zijn, hebben we de grootste gek van Gamersnet erbij gehaald. Het is de man die elke FPS kan dromen en het ons helaas ook vaak ongevraagd meedeelt. Vandaar een visie van Danny Dam Wichers op Quake IV.

Het eerste wat ik dacht nadat ik mijn eerste sessie Quake IV achter de rug had, was: “Wauw! Wat jammer dat ik eerst F.E.A.R. heb gespeeld en toen pas Quake IV.” Niet dat Quake IV een slechte ervaring is of zo, maar F.E.A.R. is gewoon op alle technische fronten beter en dat gevoel kruipt tijdens het spelen – zij het subtiel – steeds naar boven. Al voor het verschijnen van de game had John Carmack bijvoorbeeld al gezegd dat ‘een verhaal in een game net zoiets is als een verhaal in een pornofilm: het moet er wel bijzitten maar echt belangrijk is het niet. ‘ Nou meneer Carmack, blijf jij dan maar lekker engines bouwen en geloven dat het nog steeds 1998 is. Niet dat Quake IV geen verhaal heeft, integendeel: er zijn zelfs momenten dat je op een schip rondloopt zonder dat er geschoten hoeft te worden, net als bij Unreal 2 bijvoorbeeld. Het niveau van het verhaal en de immersie die ermee samenhangt zijn echter ook niet beter dan in Unreal 2 en dat zegt al genoeg.

Ook grafisch heeft F.E.A.R. nou net dat beetje meer dan Quake IV. Soms heb je zelfs niet eens door dat je Quake IV speelt, omdat je met regelmaat in je eentje door een donkere gang in een metalen omgeving (die erg plastic aandoet) loopt. Op die momenten is het wel heel erg duidelijk dat Quake IV op de Doom 3-engine draait; pikdonkere plekken zijn ook genoeg terug te vinden. Het gore-niveau en het detail zitten ook op ongeveer hetzelfde niveau als Doom 3, wat een erg been-there-done-that-gevoel kan geven. Kan geven, want zodra de actie begint is het duidelijk dat het de actie is waar het in Quake IV om draait en actie is wat de game draagt; een actie die we al een tijdje niet gezien hebben. De game is, op de sumier aangebrachte rustmomenten na, één groot intens knalfestijn in old skool-style. Je begeeft je in een gang, een aantal monsters komt in de stijl die voor hun soort is bedacht al schietend op je afgerend en jij pompt ze vol met lood, verschroeit ze met elektriciteit of bombardeert ze naar de hel. Vervolg naar volgende ruimte, herhaal verhaal. Af en toe loop je door wat lege ruimtes, die tjokvol ammo, health en armor liggen en dan weet je dat je een zwaarder gevecht dan gemiddeld te wachten staat. Tussenbazen/eindbazen zijn natuurlijk ook van de partij. Heb je zin in pure en goede actie (en ik had dat), dan wordt dit eigenlijk nooit saai.

Er is dan ook precies genoeg afwisseling in tegenstanders en thema’s van omgevingen om het niet saai te laten worden. Ook is er genoeg wisseling in wapens en hier is gelijk ook één van de meest ingenieuze oplossingen van de game te vinden: weapon mods. Je hebt een beperkt arsenaal, waarvan diverse wapens tijdens de game een uitbreiding krijgen en gelijk als nieuw aanvoelen. Het lijkt een wat goedkope truc, maar het werkt wel!

Single playeractie is één ding, maar Quake maakte online multiplayer populair, Quake II liet de telefoonrekening in huize Dam Wichers al eens flink stijgen en Quake III: Arena was zelfs helemaal multiplayergeörienteerd. Hoe brengt Quake IV het ervan af? Prima! Althans, als je van de verschillende soorten van solo-deathmatch houdt. Wie goed kijkt, zal verschillen zien tussen Quake III: Arena en Quake IV multiplayer (buiten de grafische verschillen en enkele nieuwe wapens), maar je zult ook moeten toegeven dat de verschillen slechts subtiel en miniem zijn en dat je in feite niets meer dan een opgewaardeerde Quake III zit te spelen. Goed nieuws voor de fans dus en misschien dat het enkele (nieuwe) gamers zal overhalen naar dit soort multiplayergeschiet over te stappen, maar een echt geduchte tegenstander (in aantallen spelers) voor Counter Strike en soortgelijke games zal het niet worden, ondanks opname in de CPL-catalogus.

Danny’s Conclusie

Quake IV? Quake IV houdt, ondanks dat het van Raven Software komt, een traditie van ID Software in stand: nauwelijks verhaal, grafisch ziet het er erg goed uit (het oordeel ‘heel erg goed’ gaat helaas voor ID al naar de concurrentie) en de game wordt gedragen door de wat domme doch bijzonder smakelijke actie. Quake-multiplayerfans wisten al lang wat ze konden verwachten en zitten het waarschijnlijk al in grote getale te spelen. Wie wat meer intelligentie in een game zoekt, moet Quake IV maar even laten liggen, want dit is duidelijk een game voor de adrenalinegedreven actiegamers onder ons.